Lucky's POVTahimik ako naka-upo sa railing ng balkonahe ng bahay nila Magnus. Nakatanaw ako sa buwan na nagsisilbing ilaw ko sa madilim na kapaligiran. Pinili kong magtago dahil pakiramdam ko naubos ang energy ko sa pakikipag-socialize sa mga tao. Hindi ko sila kilala tapos kakaunti nalang dudugo na ang ilong ko sa lalim nilang magsalita ng Tagalog at Spanish.Idagdag mo pa ang pagtatapat ni Amado na nagpasakit ng ulo ko.“Woah.” Nagulat ako nang mayroong yumakap na braso sa beywang ko. Agad akong napakapit sa braso sa takot na mahulog, sementadong hagdanan pa naman ang babagsakan ko. Napahigpit ang kapit ko nang maramdaman kong hinihila niya ako pababa.Nang makatapak ang paa ko sa sahig ay agad kong hinarap ang damuhong nagpakaba sa akin. “Magnus?” Sabi ko habang inaaninag kung tama ba ang hinila ko. Tinaas niya ang bitbit niyang lampara at doon nakompirma ang hinala ko. Lumapit ako sa kanya at sa inis ko a

Lucky's POVReady na ang monologue ko kaso biglang hinila ni Magnus si Juana sa lugar na walang tao. Gusto niya ‘atang ma-solo ang girlfriend niya.Nagpasya kaming magtago ni Perlita sa isang malaking puno upang marinig ang pag-uusap ng dalawa. Kahit pa may kung anong nag-uudyok sa aking hilain ang buhok ni Juana at ilampaso sa sahig.“Kalma, Lucky.” Bulong ko sa sarili ko. “Hindi mawawala ang class mo ng dahil lang sa isang lalaki.”Hindi ko napigilan ang sarili kong tignan si Juana mula ulo hanggang paa. Tama nga si Perlita, kulay kayumanggi si Juana at napakamahinhin. Maihahalintulad mo siya kay Maria Clara pero napangisi pa rin ako.Ano naman kung isa siyang huwarang Pilipina, mas maganda naman ako sa kanya.“O aking irog, nadudurog ang aking puso sa tuwing nakikita kitang kasama mo si Lucia. Pakiramdam ko’y unti unti ka na niyang inaagaw sa akin.” Sabi ni Juana habang hawak ang kamay ni Magnus.Tinakpan ko naman ang bibig ko dahil kakaunti nalan

Lucky’s POV Napaupo kami sa gilid ng simbahan matapos naming makipaglaro ng habulan sa mga bata. Hindi ko akalaing mapapagod ako ng ganito, ilang minuto na ang lumilipas pero hinahabol ko pa rin ang hininga ko. Pinagkaisahan namin ng mga bata si Magnus, siya ang palagi namin tinataya pero palagi namang bumabalik sa amin dahil sa bilis niyang tumakbo.Inabutan kami ni Magnus ng tig-isang buko juice pantawid uhaw. As usual, siya ang nagbayad dahil wala naman akong dalang pera palagi, kung mayroon man hindi sapat. Ngayon nila sabihing galing ako sa pinakamayamang pamilya sa panahong ito, wala nga akong kapera-perang dala.“Ate Lucky, laro ulit tayo bukas.” Sabi ni Felipe habang ginamit ang damit niya bilang pamunas sa pawis. “Hindi ko maipapangako.” Sagot ko na nagpawala ng ngiti ng mga bata. “Pero sa tuwing pupunta akong simbahan, palagi akong makikipaglaro sa inyo.”Sabay sabay na nagsaya ang mga bata matapos ang sinabi ko. Tagaktak pa rin ang pawis ko kaya naman ginamit ko ang mang

Lucky's POVAkala ko papagalitan ako ni Señora Rosario kapag nalaman niyang lumayo sa simbahan. Nagulat ako nang masaya siyang makita na magkasama ni Magnus. Mukhang nagkakamabutihan na raw kami at maganda iyon para sa pagsasama namin. Isang tipid na ngiti na lang ang binigay ko bago siya inayang umuwi. Mamaya kasi kung saan na naman mapadpad ang usapan namin ni Magnus.Pagbangon ko, rinig ko ang komosyon ng mga tao sa baba. Nakalimutan kong pista na nga pala ng mga patay at isa si Señora Rosario sa punong abala. Iba talaga ang devotion ng nga tao sa panahong ito sa simbahan.Pagbukas ko ng pintuan, agad akong hinila ni Perlita para muling pumasok sa kwarto. "Bakit ba? Marami pa akong gagawin." Sabi ko habang inaayos ang pagkakapusod ng buhok ko. Wala akong makitang panali ng buhok kaya naman gumamit nalang ako ng stick at tinusok sa buhok ko.Inaasahan ako ni Señora Rosario na magluto para sa dadalo ng padasal. Ilang araw ding kinalimutan ang mission ko kay Magnus para lang ituon ang