•Ozanne•They’re slowly fading out until those voices are completely hushed. Mabilis ang naging paghinga ni Ozanne. It seems like all the pent up sufferings she kept inside of her was slowly gushing out as she shed beads of tears.Ang malakas na paghikbi niya ang tanging maririnig. Yves kept silent and he continued to caress her back. He pat the top of her head and occasionally whispered on her ears.“It’s okay. I’m here, I won’t leave you. It’s okay.”Those words unleashed Ozanne’s hidden feelings but it also started lull her. Unti-unting humina ang pag iyak ni Ozanne.Marahang kumakalma ang kaniyang paghinga hanggang sa naramdaman na lamang niya ang pagsarado ng talukip ng kaniyang mata. Tila pagod na pagod siya hanggang sa tuluyag bumagbagsak ng buo niyang kabigatan tungo kay Yves._Magaan ang pakiramdam ni Ozanne. She felt so refreshed. Kinapa niya ang katabi ngunit tangin

•Ozanne•She felt a sudden pity. Naipagkakait niya ba ang karapatan ng kaniyang asawa. ‘Hindi’ pagtututol ng isip niya. Simula pa lang ay nilinaw niya na kay Yves na ang relasyon nila ay pawang kasunduan lamang. He even agreed to let her have her freedom. Ang tanging nais lamang ni Yves ay ang hindi siya magkaroon ng ibang karelasyon.‘Kung ganoon ay bakit mo sinuko ang Bataan?’Oo nga naman. Hindi naman siguro paraan iyon ni Ozanne upang makuha ang loob ni Yves gaya ng utos ng kaniyang ina. O baka naman ay ginusto rin ni Ozanne ito.Neither. Maging si Ozanne ay hindi alam kung bakit nawalan siya ng kontrol ng araw na iyon. Kaya iniiwasan niya ang mga tanong ni Yves lalo pa’t patungkol ito sa mga ganoong bagay.Sa tuwing hinahawakan siya ni Yves. Sa tuwing tinitigan siya nito na para bang siya lang ang tanging nasa paningin nito. Sa tuwing dumadampi ang kaniyang mga labi sa kaniya. Hindi niya maiwasang manghi

•Ozanne•She never really given it much thought. Never did she imagine that she would be attending Oscar’s wedding nang wala si Nanay Isay. They made a promise to each other. But she guess, it was just a broken case.Isa iyon sa mga naging hinanakit ni Ozanne sa kaniyang Nanay Isay. Marami pa silang dapat gawin. Dapat ay dadalhin niya pa ito abroad para magbakasyon ngunit naudlot iyon. At kahit kaya niya nang gawin ito ngayon ay hindi niya naman makakasama ang kaniyang pinangakuan.May mga bagay talagang hindi naisasakatuparan kahit anong pilit man natin. Ngunit may mga bagay namang kayang-kaya nating gawin kailangan nga lang ng motibasyon na siyang magtutulak sa atin upang abutin iyon.Pero sa sitwasyong kinaroroonan ni Ozanne at Oscar, kahit anong tulak yatang gawin nila ay hindi sila aabot sa oras na ipinangako nila.“Wala ba talagang dumadaang sasakyan sa oras na’to?!” Naiinis na sambit ni Ozanne. Kinuha nito a

“You didn’t wake me up! Hindi man lang ako nagpaalam sa kanila. That’s rude.” Inis na sambit ni Ozanne pagkarating ni Yves. Pagkagising niya ay walang tao sa loob ng kwarto pati na sa kabila.“Hey, it’s okay. They understand, they don’t even mind it.” Pagpapakalma ni Yves. Nilakad niya ang kanilang pagitan at agad na hinawakan ang mukha ni Ozanne.“Still, you should have woken me up. Tinanghali nako ng gising. It’s almost 10.” Nakakunot ang kaniyang kilay when Yves squeezed her cheeks.“ It’s already enough that you’re a beauty, why can you also be a cutie? “ Mas lalo pang nanggigil si Yves at mas pinagdiinan pa Ang kaniyang pisngi.Ozanne used all her strength para makawala. Nang makalayo ay minasahe niya ang mukha.“Alright, alright, it’s my fault stop glaring at me.” Ilang sandali pa ay naramdaman na lamang ni Ozanne na nakakulong siya sa

•Yves• The phone rang for the moment now. But he chose to ignore it. Dinig niya ang paghinto nito pero agad ding uulit. He kept his hands in his pocket as he heaved a deep breath. Nang hindi binabago ang posisyon, sinagot niya ang tawag. “Mr. Herrera, I just wanna remind you that you have a meeting with the board. Everyone is here already, other than you. They are waiting for your arriv-“ “Cancel it.” “But Sir-“ Hindi niya na pinatapos ito at agad na binabaan. It was Kyson’s assistant. May pinapaasikaso ang ama ni Yves Kay Kyson kaya wala ito. Seems like Kyson haven’t brief her enough what she should do in this very day. Yves was staring blankly at the ocean beneath the cliff where he’s at. His eyes was full of sorrow. He know he was hurting inside but he chose to keep it bottled inside him. He moved towards the edge and stared down on his vague reflection. His blurred face welcomed his vision. Pero ang lungkot sa kaniyang mga mata ay hindi m