Ethan POVDahah dahan kung tinungo ang kwarto na sinabi ng nurse kung nasaan si Agatha, nakita kung nakabukas lang ito kaya natanaw ko agad ang babaeng halos isang buwan mahigit ko ng hindi nakita. Ang ipinagtataka ko lang ay ng marinig ko kung paano niya kausapin ang laruan na hawak niya.What happen to her?Unti unti akong naglakad palapit sa kanya dahil mukhang hindi niya napansin ang presensiya ko dahil nakatuon lang ang atensyon niya sa hawak niya habang kinakausap ito."Agatha." pagtawag ko sa kanyang pangalan.Agad naman siyang natigilan ng marinig ang boses ko, tumingin siya sa akin at mabilis na nanlaki ang kanyang mga mata.Hahakbang na sana ako para mas mapalapit sa kanya ng sumigaw siya."No! Huwag kang lalapit!"Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko ng mag sandaling 'yon dahil sa sinabi niya. Anong nangyayari? Sinubukan ko ulit na humakbang pero mas lalp lang siyang nagwala at umiyak.Narinig ko naman na bumukas ang pinto ng kwarto at nagmamadaling pumasok si Belle n

Ethan POV Iyak ng iyak lang ako habang nakaalalay sa akin si Belle, halo halo ang nararamdaman kung emosyon ngayon dahil sa nalaman ko pero mas lamang ang sakit at hinagpis dahil hindi ko man lang alam na magkakaanak na sana kami ni Agatha at binawi agad ito sa amin at ngayon ay hindi pa maayos ang kanyang lagay. Sobrang galit naman ang nararamdaman ko kay Melissa dahil sa kanyang ginawa, hindi ko pa nga nakakausap sa ginawa niyang paglaglag sa kanyang sarili sa hagdan tapos ito na naman at dumagdag. Kung tumawag at nag message nga sa akin si Agatha ng mga panahon na kailangan niya ng tulong ko ay sigurado akong alam ni Melissa 'yon dahil naiwan ko ang phone ko kung nasaan ang room niya sa ospital. Hinding hindi ko siya mapapatawad sa ginawa niyang pagsisinungaling at panggagago sa akin. "I know masakit para sayo ang nalaman Ethan and I'm sorry kung hindi ko agad sinabi sayo ang bagay na 'to dahil alam kung magpupumilit kang puntahan si Agatha at nakita mo naman ang nangyari ng maki

Belle POV"Siguro ka ba diyan sa desisyon mo Ethan?" tanong ko sa kanya, sinabi niya kasi sa amin ni Zey ang plano niyang iuwi na si Agatha sa bahay niya."Sigurado na ako Belle, baka kasi sakaling makatulong din 'yon sa kanya." sagot niya naman sa akin."Pero paano ang trabaho mo? Hindi naman pwedeng araw araw kang nasa tabi niya." nag aalalang tanong naman ni Zey."Alam niyong kaya kung gawin ang lahat para kay Agatha, pwede naman na hindi ako araw araw na pumunta ng office dahil pwede naman akong magtrabaho sa bahay at isa pa nandyan din naman si Gian." paliwanag ko."Hindi naman sa ayaw naming pumayag kasi karapatan mo naman 'yon ang iniisip lang namin paano kung magwala na naman siya?" saad ko."Hindi ko siya susukuan Belle, gusto kung makabawi sa kanya dahil alam kung isa ako sa dahilan kung bakit siya nagkakaganyan.""Well, mukhang wala na nga kaming magagawa dahil desidido ka na." pagsuko ko."Kailan mo siya balak iuwi?" tanong ni Zey."Siguro bukas na lang." sagot naman ni Et

1 month later ...Agatha POVIsang buwan na ang lumipas simula ng makabalik ako dito sa bahay nila Ethan, hindi naging madali sa akin ang mga nagdaan na buwan ng dahil sa pagkamatay ng anak ko at muntikan na pagkawala ko sa aking sarili, mabuti na lang at unti unting naging maayos ang kalagayan ko.Inaamin ko na no'ng nakaraang buwan matapos namin mag usap ni Ethan ay hindi ko pa siya kayang patawarin, masyado pang sariwa ang lahat at masakit pa pero alam ko sa sarili ko na darating ang araw na mapapatawad ko siya. Pareho kaming may naging kasalanan kung bakit nawala ang anak namin.Sa buwan na lumipas ay unti unting naging maayos ang lahat. Si Belle at Gian ay mas naging busy sa trabaho, si Zey naman ay paminsan minsan bumibisita dito madalas ko din silang makitang magkasama ni Marcus pero hindi ko pa siya natatanong kung anong meron sa kanilang dalawa. Si Ethan naman ay gano'n pa din, mas dumami pa ang mga nagiging investors ng Hernandez Company kaya minsan ay busy din siya. Samanta

Ethan POVLabis na kasiyahan an nararamdaman ko ngayon, sa totoo lang ay kanina pa ako kinakabahan ng makaalis pa lang kami sa hotel. Hindi kasi mawala sa isipan ko ang maging negatibo na baka hindi siya pumayag sa proposal ko lalo na sa nangyari sa amin nitong mga nakaraang buwan, pero mabuti na lang at nag yes siya kaya biglang nawala ang kaba sa dibdib ko.Kasalukuyan kaming nag didinner sa isang kilalang restaurant dito sa Paris, sinadya ko talagang isama siya at dito mag propose dahil alam ko na isa ito sa gusto niyang puntahan at naniniwala ako na ang lugar na ito ay tinatawag na City of Love."Bakit ang tahimik mo?" napatingin ako sa kanya ng bigla itong magtanong, hinihintay pa kasi namin ang pagkain."Wala naman may iniisip lang." maikling sagot ko."Ano naman 'yon? Huwag mong sabihin sa work na naman."Umiling naman ako. "Hindi ah, sinabi ko naman sayo na tapos na ang meeting kaya wala na akong dapat pang isipin." anas ko."Ang sabihin mo kinakabahan ka lang talaga kanina da