"Damian no ang lulutuin mo ng hapunan, Ariella, bibisita ang mga kaibigan ko!" utos ni Clara sa kanya. "Sarapan mo rin para hindi ako mapapahiya!" Dagdag pa niya. Hindi sumagot si Ariella sa mga sinabi ni Clara sa kanya. Ipinagpatuloy na lang niya ang paghiwa sa mga sangkap na kanyang lulutoin. Mahigit isang oras pa bago mag-alas-sais ng gabi, kaya may oras pa siya para magluto. Kaninang umaga, maagang umalis si Alexander sa kanilang bahay dahil sa biglaang pagtawag ni Amanda sa kanya. Hindi niya alam kung ano ang dahilan, pero alam may ideya na siya kung bakit siya pinatawag ng kanyang lola. "Ariella! Dalhan mo nga ako ng malamig na maiinom dito!" narinig na sigaw ni Clara kay Ariella. Napailing na lang siya at itinigil saglit ang kanyang ginagawa. Kung hindi lang niya kailangang manatili dito ay matagal na siyang umalis, pero para hindi siya mahanap ng kanyang lolo na walang malay ngayon, napagtyagaan niya ito. Habang naglalakad si Ariella dala ang isang baso ng orange juice,