"Grabe talaga, akala ko tatamaan na tayo dito no'ng bola. Lalo na ikaw, dadaplis lang saakin 'yun kung sakali pero sa 'yo naman sakto ang bola! Buti naharangan agad ni kuya, pero sigurong masakit 'yon..." Pinaglapat ko ang labi ko habang patuloy na nakikinig sa kung ano-anong sinasabi ni Imperial. Para s'yang nangungunsensya na ewan. Tapos na ang practice ng basketball at meron pa kaming kailangan gawin kaya nagyaya na ako paalis. "Oo nga, tapos 'yung isa d'yan 'di man lang nagpasalamat do'n sa tao. Basta nalang umalis..." Cleofa murmured. Napalabi ako, totoong natatamaan sa mga ibinabato nilang parinig saakin. Gusto ko naman kasi talagang magpasalamat kay Gideon kaya lang ay nahiya ako. Inunahan ako ng hiya kanina at nawalan ng lakas ng loob na harapin s'ya. I wanted to thank him for protecting me. But then I remember how I've been treating him over the last few days. Simula noon

"Kanino galing iyong mga bagong laruan ni Miro? Ikaw ba lahat ang bumili, Roxana?" Nagulat ako sa tanong na iyon ni mommy. Hindi agad nakasagot nang mag-angat ako ng tingin sa kanya. My parents are looking at me with a puzzled expression on their faces."Uh--" Pangunguna ko. "Hindi po..." Bahagyang tumaas ang kilay ni mommy bago n'ya ibinaba ang hawak na kubyertos. "Kanino kung gano'n? I should thank that person. Sobrang nagustuhan ng kapatid mo iyong mga robot." Sumilay ang ngiti n'ya sa labi matapos sabihin iyon. Sumulyap ako kay Miro na busy naman sa pagkain. Mag-isa itong pinapakain ang sarili n'ya nguni't nasa tabi naman ang kanyang nanny na nakabantay, kasabay din namin itong kumain. Hindi ko maiwasang lihim na mapangiti matapos malamang nagustuhan at naging masaya pala si Miro sa mga natanggap n'ya. "Sinong nagbigay, Rox?" Tanong pa ulit ni daddy. I licked my lips. I get nervous, iniisip kong

"Sigurado ka bang papasok ka na?" Nag-aalalang tanong ko kay Cleofa. She smiled at me. Bakas pa rin ang lungkot sa ngiti n'ya saakin habang inaayos ang suot n'yang uniform. "Oo, wala namang magagawa ang pagmumukmok ko... Alam kong hindi magugustuhan ni lola kung magpapaloko-loko ang pag-aaral ko. Gusto n'ya akong makapagtapos, kaya papasok na ulit ako." She mumbled before facing me. "Hindi ako p'wedeng tumigil, ano! Mahaba pa ang tatahakin ko para maging isang ganap na doktora." Nangingiting sabi ni Cleofa.Almost two weeks have passed since we mourned for Lola Melva. Hindi ko akalaing napakabilis ng pangyayari samantalang ayos naman s'ya noong araw na iyon tapos biglang wala na... Inatake daw ito sa puso.Grabe ang pag-aalala ko kay Cleofa at kahit dis-oras ng gabi ay tumungo ako papunta sa kung nasaan s'ya. Hagulhol ng iyak n'ya ang tanging narinig ko habang yakap yakap ko ang kaibigan ko. 

Energy comes from passion. Feel the power that comes from concentrating on what makes you happy.A small amount of progress each day adds up to a big outcome.Hindi ko akalaing paunti-unti ay matutupad ko na ang pangarap ko. Paunti-unti ay magagawa ko nang makatapak sa ibang bansa para ipakilala ang sarili kong inirerepresenta ang bansang ito. Bahagya kong pinadapo ang daliri ko sa gold medal na nakuha ko sa competition gano'n na rin ang certificate. "Congratulations!" Mainit na yakap ang kumulong saakin ng dumating ako sa bahay. Ganoon nalang nag gulat ko ng makita ang tila party na inihanda nila mommy. Madaming tao sa loob ng bahay namin at karamihan pa doon ay ka schoolmates ko. I returned her hug as I began to shed tears. May banner pang nakalagay sa taas ng itinayo nilang stage. "Congratulations, Ate!" Napangiti ako ng dalhin saakin ni daddy si Miro na buhat-buhat n'ya para yumakap. I carry him and hug him back. "Thank you, baby. Bumibigat ka na. Sa susunod 'di ka na kaya

"Are you okay?" I asked, my gaze narrowed on Cleofa.Lumingon ito saakin t'yaka bahagyang nagpunas ng luha. "Ayos lang, may naalala lang." She then smiled at me.Ngumiti ako at hindi maiwasang ibaling ang tingin sa tinitingnan n'ya rin kanina. Naroon si Imperial sa sofa buhat-buhat ang baby ni Cleofa na tila ba aliw na aliw pa dito. Sa tabi ni Imperial ay naroon ang boyfriend n'yang si Jeremy. "Ang bilis ng panahon 'no? Parang kailan lang hindi ko pa alam kung paano aaminin sa kanilang buntis ako..." She chuckled.Muli ko s'yang nilingon nguni't ang mata n'ya ay nakatutok pa rin sa anak. I saw sadness in her eyes pero nangingibabaw pa rin ang kakaibang saya sa kanya. Maraming buwan ang lumipas. Sa bawat buwan na iyon madaming nagbago nguni't mas madami ang nanatili sa kung ano ito dati. Naalala ko pa kung paanong umamin si Cleofa kay Imperial na buntis s'ya noong araw din ng graduation namin. Noong isinama kasi ako ni Gideon sa celebration party nilang magkakaibigan ay sumama rin