UMALINGAWNGAW SA BUONG PALIGID ang mga nabasag na kagamitang babasagin at nagkapira-piraso ang mga iyon sa sahig. Halos magsitago ang mga tauhan ng nanggagalaiting si Mr. Thurn. Hindi niya akalaing muntik na siyang maisahan sa pagkakataong iyon. Ilang taon na ba siyang nag-iingat mula sa mga hindi kilalang kalaban? Hindi lang ito ang unang beses na may magtangka sa buhay niya. Hindi na maraming beses at ngayon lang siya nakakita ng taong halos makasabay sa bawat galaw niya.  “Who the f*ck is that traitor?!” sigaw ng matanda at muling nanghablot ng mas malalaking kagamitan at itinapon iyon sa sahig at ang iba ay hinagis sa dingding. “Ang lalakas ng loob ninyo, mga hunghang!” Natigilan si Mr. Thurn sa pagwawala nang biglang tumunog ang cellphone na nasa bulsa niya. “Boss, patay na po ang mga nagtangka sa buhay ninyo,” bungad ng tauhan mula sa kabilang linya. “Paano mo nasisiguro?!” sigaw pa niya rito. “E kasi, Boss. Nahulog ho sa tu

“MAUPO KA LANG DIYAN, okay? Leave it to me,” utos ni Ynzo at pinaupo si Veron sa high chair na naroroon sa kusina.“Nasugatan lang po ako, hindi ako nalumpo,” nakairap na pagdadahilan ng babae.“Whatever, brat Wifey! Ako ang magluluto ngayon kaya tumigil ka na sa pagrereklamo mo diyan,” pagtatapos ng lalaki na ikinatikom na lang ng bibig ni Veron.Maliit lang naman ang natamo niyang sugat sa kamay pero kung itrato siya ng asawa ay para bang naputulan na siya ng dalawang paa. Kanina pa ito nasa tabi niya at si Ynzo na ang gumawa ng lahat ng bagay na dapat ay gagawin niya. Dapat nga ay matuwa siya dahil may oras siyang magtamad-tamaran ngayon habang sinisipag pa ito ngunit naiinis siya sa pagtrato nitong iyon. Ayaw pa naman niya sa lahat ay iyong minamaliit at kinakawawa siya sa kah

HINDI NAMALAYAN NI Veron ang pagtulo ng luha sa kaniyang mga mata. Ngayon niya lang ulit naramdaman ang pagkasabik na makapiling muli ang mga magulang. Kung paanong ngumiti ang ina sa kaniya noon at kung paano nito habaan ang pasensiya sa pagsagot sa lahat ng katanungan niya noon. At kung paano biglang susulpot ang kaniyang ama upang asarin at patawanin siya tungkol sa ‘future husband’ niya raw na labis niyang ikinaiinis noon. She badly miss her parents now.“I—I’m sorry, napaiyak pa yata kita,” paghingi ng paumanhin ni Ginang Tolledo.“No, Mom.” Pinahid ni Veron ang mga luhang kumawala sa kaniyang mga mata. “Naalala ko lang po sina mommy at daddy.”“Kung alam ko lang na lilisanin niya ang mundong ito ng mas maaga, noon pa sana ay hinanap ko na siya.” Halos maluha nang bulalas ng Ginang. “Sobrang nalulungkot ako sa sinapit niya at sobrang miss na miss ko na ang best friend ko ngayon.&r

“I’m lying about that, Mom. Sa malayong probinsiya lang po siya nanggaling kasi natatakot akong baka husgahan ninyo ang babaeng mahal ko na mahirap lang siya at walang maipagmamalaking yaman. At kahit kailan ay hindi pa po siya nakararanas na makasakay ng eroplano,” malungkot na bigkas ni Ynzo. “Sinabi ko pong nag-aaral siya sa States para po matuwa kayo sa akin na I found a rich girl to be proud of. I thought about that because you keep on saying na maghanap ako ng babaeng pakakasalan sa mayayamang pamilya na kilala ninyo. That’s why I make stories about my wife na kesyo anak siya ng mayaman and such para lang po matanggap niyo siya.” Nagkatinginan ang dalawang matanda at nalungkot rin sa narinig. “I’m sorry about that, Son,” anang Ginoo. “But blessing in disguise that you found the best girl suited for you and it ends up to be the daughter of your mom’s best friend,” dagdag pa ng ama ni Ynzo. Napangiti si Ginang Tolledo na muntik nang maiyak dahil sa ipinag

NANATILING NAKASUNOD kina Veron at Skyler si Ynzo at matiyagang nagmamasid. Bawat kilos ng dalawa ay pinupuna niya at napapailing na lang. Maya-maya lang ay sumakay na ang dalawa sa loob ng sasakyan ni Skyler. Oras na rin upang magtungo si Ynzo sa sariling sasakyan. Magkasunod lang na nakaparada sa gilid ng park ang kanilang mga sasakyan kaya madali lang sa kaniya ang sumunod sa mga ito. Nakita pa niya kung paano alalayan ni Skyler ang babae na makaupo sa passenger's seat na katabi ng driver’s seat na tila ba isang babasaging hiyas. Ginantihan naman ito ni Veron ng isang matamis at malawak na ngiti. Kanina pa hindi maalis-alis ang pagkakangiti sa labi ng babae at unti-unti ay tila ba naghahatid iyon ng pagkairita sa buong sistema ni Ynzo. Ngayon lang siya nainis sa mga ngiting iyon ni Veron. Naisip lang niya na hindi naman ganoon kung ngumiti ang babae tuwing kasama siya ngunit bakit ngayon ay halos mapunit na ang bunganga nito sa kangingiti? Napahinto si Ynzo sa pagmamaneho nang buma