Kabanata 11PurposeDumodoble na ang kaba sa dibdib ko habang nagpapalinga-linga sa paligid. Nasa ituktok na ako nang bundok nang makumpirmang hindi pala siya nakasunod sa likod ko. Sh*t! Where is he?Bumalik din ako sa dinaanan ko kanina para hanapin siya pero walang Xander ang nagpakita sa akin! Pabalik-balik ako sa pwesto namin kanina kung saan kami nag stop over para kumain pero wala rin siya doon. Bumalik na kaya ‘yon sa ilalim ng bundok? Tumingin ako sa pambisig kong relo. It’s exactly 5:15 pm. Kaya pala medyo dumidilim na rin ang paligid.Kumalma ako pagkatapos ay nagdesisyon munang bumaba ng bundok. Baka naman kasi nauna na siya di ba? Hindi lang niya ipinaalam sa akin kasi alam niyang kabisado ko ang bundok ng San Guillermo.Natatanaw ko na ulit ang paanan ng bundok nang biglang bumuhos ang napakalakas na ulan. Nagtakip ako ng ulo ko gamit ang dalawa kong kamay para maiwasan ang ulan pero wala ring silbi ‘yon dahil sa lakas ng buhos nito. Tinakbo ko ang distansiya mula sa paa

Kabanata 13Mali“Auntie Sam!”Halos mapatalon ako at sakto ang pagtawag ni Auntie sa amin ngayon.“Oh, bakit? Namiss mo ako ano?” tanong ni Auntie Sam sa kabilang linya na bahagya pang tumawa.Taliwas ang nararamdaman niya sa nararamdaman ko ngayon. Mukhang masaya ang Auntie pero ako dito nakikipagdiskusyon huwag lang siyang hayaang masaktan. Handa na sana akong sabihin kay Auntie Sam ang mga nalalaman ko tungkol kay Xander tutal nandito na rin naman pero may biglang humablot ng telepono mula sa pagkakahawak ko. Nang tignan ko kung sino iyon ay natagpuan ko ang seryosong mga mata ni Manang Jasmin na nakatingin sa akin. Hawak na niya ngayon ang wireless telephone namin at nakatapat na iyon sa isang tenga niya.“Hello, Sam? Kamusta ka diyan?” biglang sabi ni Manang sa telepono.“Ayos naman kami dito--- Oo ayos lang siya. Naaalagaan din naman si Xander dito---- Kailan ka ba uuwi?”Hindi ko makuhang makagalaw man lang dahil kahit kausap ni manang ang auntie ko, sa akin nakatutok ang mga