Keziah Arwen"Please talk about it with your team. Be ready for the reporting next meeting. I am looking forward to it. Bye, class!" Our Professor said and walked out of room afterward.I tried to glance at my team, but I saw the person I was not finding at all."Arwen! Come on!" I heard him screaming.I signed him to wait and headed to group mates."What should we do? Do you want ba na i-separate natin ang work para mas mabilis. And para ma-review natin, we can just have a group call later evening to talk about it or tomorrow morning? What do you prefer?" I suggested since wala namang gusto mag-salita.Ali nodded, "Oo, do you want to be our leader?" He asked.Agad naman akong umiling. "Hindi, I am just taking the initiative since walang gustong mag-talk sa inyo." Nahiyang sagot ko."You should be our group leader na lang, you are good at handling your group mates eh." Komento pa ni Liah."Ano ka ba? Hindi naman ganoon."

Keziah Arwen "H'wag mo sana limutin ang ating napag-usapan, mahal na reyna Keziah Arwen." Paalala sa akin ni Noah nang maka-labas ako sa kwarto. "Baka kasi nalimutan mo na pag-gising mo. Sorry, hindi kasi ako malilimutin eh." dagdag niya pang sabi at pinipigilan ang pag-tawa. Inirapan ko na lang siya. "Oo na, hindi ko naman sinabi na hindi ko gagawin. And for your information, hindi ako naka-limot and I will never use that kind of trick." Sagot ko sa kanya. Mabilis niya naman akong binigyan ng malaking ngiti. "Sige, sabay na tayo pumasok sa school." Yaya niya. Nanlaki naman ang mata ko na tumingin sa kanya. "What? Sure ka na ba diyan?" Tanong ko sa kanya. "Ano ka ba? As if naman malalaman nila ang tungkol sa atin dahil sa sabay lang tayo pumasok sa school." Sagot niya naman. "Takot na takot lang, 'te?" May malambot niya pang sabi. "Ka-pederasyon ka talaga ano? Ayaw mo lang umamin." Asar ko sa kanya. Kahit kailan ay hindi naaali

Noah Oliver"Second to the last dare ko for you is sabay tayong uuwi." Saad ko sa kanya habang pabalik na kami sa room namin.Kunot noo siyang lumingon sa akin, halata na agad na ayaw.Opo, nakaka-sakit po si Arwen. Napaghahalataan masiyado. Hindi na niya ako kailangan sagutin kasi I really know what is her answer based on her expression."Come on, Arwen. You have been putting up for me since morning, just stay calm for another few hours. After that, dare day is done." Pamimilit ko.Her lips twictched. "Napag-usapan kasi namin na magma-mall kami today. Can't we skip it na lang?" Tanong niya nang mahinahon.OPO! TAMA AKO NG NARINIG! MAHINAHON!LIKE OMG! ILABAS NIYO SI ARWEN PLEASE!"H-huh, okay. Hindi ko naman kayo pwedeng pigilan sa girl's day niyo." Sagot ko sa kanya.Natawa naman sa tabi ko si Felix. "I thought you will ask her if you can come with them." komento niya.Mico raised his arms and said, "I thought s

Keziah Arwen"Anong pinagsasabi mo?" Tanong ko sa kanya. "Aminin mo, nagda-drugs ka ba?" Tanong kong muli kay Noah Oliver.Instead of smiling, naka-tingin lang siya sa akin ng mabuti, na para ba'ng seryoso siya sa sinabi niya at totoo talaga 'yon."You are really not joking?" Tanong ko nanaman sa kanya. "Please, Noah Oliver. Do not make joke about it." Dagdag na sabi ko sa kanya.He shook his head. "I am not joking. Arwen, I am telling you what I really think is better for us," Sagot niya. "In that way, you would not be single forever because you still have me. Ayaw mo no'n, Noah Oliver, package na 'yon. Hindi ka na sa akin lugi." Dagdag niya pa na ikinanlumo ko."Sira ba ulo mo?" Tanong ko ulit baka kasi bumigay na sa pagpa-prank niya sa akin. "Kasi dadalhin talaga kita sa hospital ngayon, ora mismo." Ani ko pa sa kanya.He sighed. Ginulo niya rin buhok niya. "Do I look like I am joking? I am freaking serious here, Arwen. No jokes included. Seryosong usapan ng dalawang tao," Sagot ni

Noah Oliver"Hindi na tayo bibili ng oatmeal?" Tanong ko kay Arwen.It's Sunday and we are here at the mall's supermarket para bumili ng mga kulang sa bahay.Umiling naman siya. "Hindi ba you don't like the taste?" Sagot niya naman sa akin pabalik.Kumunot noo ko. "Oo nga, but I am asking you. You like it, diba?" Tanong ko muli sa kanya.Last week, bumili kami ng isang maliit na pack ng oatmeal and ginawa namin siyang breakfast. Pero, I dislike the taste. It's good, but I just don't like it. After ko maubos yung akin, hindi na ako ulit kumain pa. While she devours all the food and said that, she likes it.Tumango siya sa akin pabalik. "It is, pero I think it is much better kung yung gusto natin pareho bibilhin natin para mas tipid tayo." Sagot naman niya.Natawa ako sa kanya. "Bakit ka naman nagti-tipid? Wala pa naman tayong anak na pinapakain. Buy what you want to eat or anything. Huwag mo tipirin sarili mo," Pangangaral ko sa kanya at kumuha ng isang pack ng oatmeal. "Kakain pa rin