Noah OliverI woke up and saw myself hugging Arwen, who was sleeping soundly beside me. Auto tanggal talaga ako agad ng kamay, kinakabahan ako para sa sarili ko. Mabuti at ako ang naunang nagising dahil kung hindi, baka putol na kamay ko ng hindi ko namamalayan.Omg! 'di ko 'yon kakayanin."It's our first time to sleep together sa sarili naming bahay," Saad ko. "It feels weird and exciting at the same time." dagdag kong sabi dahil kabigla-bigla nga naman 'tong nangyayari ngayong araw.We can be in good terms naman pala. So, what went wrong?Ah, right. We were busy hating each other's guts a few years ago. Pero masasabi ko naman na hindi lahat ng taon na nag-kasama kami ay lahat 'yon may galit ako sa kanya. Kung bibilangin ko ang taon na hindi ko siya gusto, siguro mga isa't-kalahating taon lang. Simula noong kinasal kami at maka-lipas ang isa't-kalahating taon, unlike her na galit sa akin mula childhood HAHAHA.Pero in fairness ha, bati talaga kami today. I even set our house date, an

Noah Oliver"Love, are you done?" Sigaw ko mula sa labas ng kwarto niya."Not yet! Why?" Sigaw naman niya pabalik."Nothing. Take your time." Sagot ko at umupo sa couch para i-message ang mga kaibigan ko.Girls are always so slow pagdating sa ganitong bagay. I don't understand why but if it makes them happy and contented, I will be satisfied waiting here.After five minutes, lumabas na rin si Arwen sa room niya."Bakit andito ka pa? Akala ko umalis ka na." Gulat niyang sabi.Tumayo na rin ako at pinagpagan ang uniform ko. "I am waiting for you," sagot ko. "Sabay tayo pasok." dagdag kong sabi,Tumaas naman ang kilay niya. "Sure ka?" tanong niya pa sa akin.Tumango naman ako. "Soft lunch na natin." tawang sagot ko sa kanya. "Eh ikaw, okay lang ba sayo?""I don't mind. At saka pumayag naman na ako sa napag-usapan natin. Soft lunching it is." casual na sagot niya.Minsan hindi ko rin alam ano ba dapat maramdaman ko sa mga kilos na Arwen eh. Madalas kasi yung mga desisyon niya, hindi ko ma