Semua Bab All For Show : Bab 11 - Bab 20

“Hindi sa’yo bagay ‘tong dress. Ito isusuot mo?” tanong ni Marion nang muling pasadahan ng tingin ang puting off-shoulder dress na suot-suot ni Selene. “Seryoso ka? Magpapabakuna ka ba at ‘yan ang isusuot mo?”Tumaas naman ang kilay ni Selene sa komentong iyon ng lalaki. Hindi ba pwedeng sabihin  na lamang niya na maganda at bagay sa kanya ang damit? Andami pang sinabi! “Dahil naka-off shoulder, magpapabakuna agad? Trying hard ka rin magpatawa ‘no?”“Hindi ako nagpapatawa. Pasasaan pa ang pagsusuot ng off shoulder dresses, aber?” tila naghahamong tanong ng aktor. Nang hindi umimik si Selene ay napaismid ito sabay s

“Dyusko, Selene, ngumiti ka nga riyan. Constipated ka ba?”Hindi na napigilan ni Selene ang mapairap nang marinig ang komentong ‘yon sa ika-anim na pagkakataon. Magmula kasi nang simulan s’yang ayusan para sa kasal niya ay hindi na nito magawa pang ngumit o tumawa man lang. Nakailang puna na rin si Chris habang binibiro pa nito ang aktres na maging masaya na lamang dahil star-studded at puno ng media ang simbahan—maging ang reception area. Dinaig pa umano ng kasal na ito ang mga politiko kapag nagpapatawag ng press conference. Kasal. Ikakasal na s’ya.Hanggang ngayon ay hindi pa rin makapaniwala na dumating na ang araw na kinatat

Padabog na ibinaba ni Selene sa carpet ang huling box na buhat n’ya. Naglalaman ito ng mga designer bags n’ya na nabili pa n’ya mula sa ibang bansa kapag nag-a-out of the country trip s’ya. Muli n’ya pang sinamaan ng tingin ang sahig bago ito napabuntong-hininga.“Tulungan na kita?” tanong ni Marion at akma na sana nitong kukunin ang box ngunit biglang nagsalita ang naggagalaiting si Selene.“May kamay ako, Marion. I can carry the box.” singhal ng aktres at tinaasan ng kilay ang lalaki. “At pwede ba, ‘wag mong haharangan ang dadaanan ‘ko. ‘Di lang ikaw ang nagmamadali.”That made Marion’s blood boil. “What’s your problem? Ako na nga ‘tong nag-ooffer ng tulong sa

Napakunot ang noo ni Selene habang tinitingnan ang bouquet ng white and yellow roses sa mesa. Katabi nito ang isang puting envelope.Nagdedebate ang isip niya kung sisilipin nito ang laman ng envelope, o kung hahayaan na lamang n’ya ang bulaklak na ‘yon dahil paniguradong si Marion ang bumili no’n—at hindi naman kasi n’ya hilig ang makialam sa gamit at pag-aari ng iba. Bahala na, usal ni Selene sa sarili at tutungo na sana s’ya ng kusina upang kumuha ng tubig nang biglang tumunog ang cellphone n’ya, isang sensyales na may nagpadala sa kanya ng text. Si Marion. Got you something as a peace offering. ‘Di ko naman

Bakas sa mukha ni Marion ang pagkainis. Mahigpit ang pagkakahawak ng lalaki sa manibela habang tahimik nilang binabagtas ang kahabaan ng EDSA upang puntahan ang talent agency ng aktor. Maging si Selene ay ramdam ang bigat ng tensyon sa loob ng sasakyan ng mga oras na ‘yon. Natatakot s’ya sa pwedeng mangyari.Hindi pa niya nakita nang gano’n si Marion mula nang magkakilala sila. Marahil nga ay may pagka-suplado at antipatiko ito, ngunit hindi pa nagalit nang gano’n ang lalaki maging sa kanya kahit halos araw-araw silang nagbabangayan. “Marion,” tila nag-aalinlangang tawag ni Selene. Kanina ay baliktad ang sitwasyon nila: Siya ang galit habang sinusuyo siya ng lalaki ngunit ngayon, s’ya na ang umaamo rito. “hey, can you calm down a bit? Baka kung anong masabi mo kapag nakaharap na natin ang manager mo—&r