Callum’s POV “Nagawa mo na ba ang inuutos ko?” Iyon agad ang bungad ko ng makita ang kaibigan kong si Austine pag pasok ko ng office. Pagod akong umupo sa harap ng lamesa ko at nag hihintay sa sasabihin niya. “Wala ka namang inutos na hindi ko nagawa” mayabang na sabi nito bago inilahad sa harap ko ang isang brown envelope. Seryoso kong kinuha ‘yon at napangiti kalaunan ng makita ang nilalaman. “Good job. I already send the money on your account” I smirked. Isa-isa kong binuklat ang mga litrato at dokumento na nilalaman ng envelope at gusto kong palakpakan ang sarili ko. I knew it. I knew from the very start that Mr. Clemente was hiding something in his pocket. “Your suspicion is correct after all, huh?” mangha na sabi ni Austine habang nakaturo sa litrato ni Mr. Clemente na nakikipag-usap sa isang businessman. “Nalulong na siya sa sugal at nagkaroon ng maraming utang dahil dito. He even reasoned his being hospitalized and used his daughter” “How can he act innocent and

Callum's POV "She's still not here?" I almost gasped as I didn't see a trace of Patricia on the dining table. Is she going to ignore me again? "Hahatiran ko pa lang po siya ng pagkain sa kwarto. Tinatanong niya rin po pala kanina kung narito na kayo sa ibaba," Kumunot ang noo ko sa sinabi ni Nanay Nelia. Why she would asked that? "What's her reason? Is she always asking you?" "O-Opo sir..." nahihiya siya'ng tumango. I greeted my teeth. If this is what she want, then fine! I was not forcing her. Sigurado ako na ngayon ay hinihiling niya na sana ay mabilis lang ang isang taon para makawala na siya sakin. As usual, mag isa ako’ng kumain at mabilis din umakyat sa kwarto pagkatapos. Its weekend, so today should be my rest day but that's not a trend for me. I need to review some reports and documents because next week I'll be communicating with the boards again. Buong mag hapon ay nakaharap lang ako sa laptop at mga folders. I just told the maids to bring food to my room

CALLUM’S POV“I won’t go to the office today” Mabilis ko rin pinatay ang tawag pagkatapos ko sabihin ‘yon. It was my secretary. It’s weekend again so I will spend my day here in our house. Kung makikita rin naman ako ni mommy sa kompanya ay magagalit siya. Dahil gusto niya na magkaroon ako ng oras kay Patricia.I started my morning by opening some files. Una kong binuksan ang mga files at documents na isinend ni Austine. Ayon sa kanya, nilalaman nito ang mga impormasyon tungkol sa mga Laurier.Pilit kong inintindi ang nilalaman nito ngunit tanging pinagkakautangan lamang nila ang nakalagay, sa pagkakaalam ko ay bayad na rin nila ang mga ito so there’s no point anymore.“It is nonsense” usal ko bago pinatay ang laptop. Lumabas ako ng kwarto at dumiretso sa kusina. Nakaramdam ako ng uhaw kaya gusto ko uminom ng tubig. Wala ako’ng nakikitang maids at tanging si Patricia lang ang nadatnan ko. Nakatalikod siya habang nagtitimpla ng kape at kusang lumingon ng marinig ang yabag ko.“Good

Patricia’s POV“How can I escape this day again?”Bumuntong hininga ako bago tumayo sa kama. Binuksan ko ang bintana kaya kumawala ang sinag ng araw sa kabuuan ng kwarto. Another day means another stressful day for me. Hindi ko alam kung nagtangka pa si Callum na puntahan at komprontahin ako kagabi rito sa kwarto dahil mabilis akong nakatulog. Kumakalam na ang sikmura ko kaya kahit ayaw kong magkita kami ni Callum sa ibaba ay bumaba parin ako para kumain. “Magandang umaga po, Mam” bati sa’kin ng katulong. “May pagkain na po sa hapag”Tumango ako bago sinipat ang paligid. “Uh…si Callum?”“Na’ko, nasa kwarto niya po. Uminom kagabi at madaling araw na natapos doon sa may pool area”Nag salubong ang kilay ko. “What? Nag inom siya? Marami ba ininom?”Tumango naman siya. “Opo…nag kalat din ang mga basag na bote roon sa likod…”Nasapo ko ang bibig sa gulat. He got drunk. I-Is it because of m-me? About what he found out?Hindi muna ako kumain at dumiretso sa pool area. Halos manlaki ang mata

Patricia’sPOVMabilis kumalat at naging usap usapan ang naging pag ambush sa’min pero mabilis din iyon nawala. Dalawang araw lang ako nag tagal sa ospital at nag pauwi na rin ako. Sa mga lumipas na linggo ay nahirapan talaga akong kalimutan ang nangyari. Hindi ako makapaniwala na nakaligtas ako pero hindi ko rin matanggap na patay na si Nanay Nelia at ang driver. Parang gumuho ang mundo ko ng malaman ‘yon.They’re innocent! I witness how good they are and an instant, they already gone. Those evil should pay for this. I will never ever forgive them!Kahit ang pag dalaw at pag comfort ng pamilya at kaibigan ko rito sa bahay ay walang silbi dahil matindi ang iniwan na trauma sa’kin ng nangyari. Palagi na lang ako natatakot. Kahit sa pag labas ng bahay ay takot na ako.“If you need something, just call the maids. You’re safe now. There’s bodyguards around the house and roaming around the village. You don’t need to worry, if you feel something bad just call me,”Iyon ang mga huling salita