PATRICIA'S POV (Continuation...)Nanginginig ang mga kamay ko. Mas mabilis pa sa pagmamaneho ni Jess ang kabog ng dibdib ko ngayon. Callum is really hard headed. I will surely slap him if something bad happens to him. Driving drunk is not good! “Grabe naman pala ang tama sayo ni Callum!” ani Jess. “Madalas na raw uminom simula no’ng magkalabuan kayo,” Hindi ako mapakali. “Bakit ganon? Is my feelings didn’t valid? I am wrong for pushing him?” Nag init ang sulok ng mata ko. No, I don’t want to cry. “Kung sa’kin din nangyari ang ginawa nila, mas malala pa ang ginawa ko. Baka napatay ko silang dalawa!” Tumigil kami saglit dahil sa red light. “You know what, cheating is a choice and feelings are always valid,” she said seriously. “Yong ginawa mo kay Callum, tama lang at wag kang ma-guilty. Maybe it’s okay if you’ll talk to him,” Paano kung wala ako’ng matinong explanation na matanggap? What if he admit that he really cheat? Ano’ng gagawin ko? I’m sure I’ll be more wreck hearing it f

PATRICIA’S POV Isang linggo na… Isang linggo na mula no’ng umuwi ako rito sa bahay at mag kulong sa kwarto buong araw. Isang linggo na rin ang lumipas simula ng mawala ang napakahalagang tao na inaasahan kong magsasalba sa’kin sa kalungkutan. Isang linggo na simula ng mawala ang anak ko. Good thing that the doctor were able to know the gender. It’s supposed to be mini me, a girl. Halos sumabog ang dibdib ko ng malaman ‘yon. It really broke my heart knowing that I wasn’t able to see her. I named her Agatha Celestine, sounds angelic just like her. Sila mommy ang nag asikaso ng lahat pati ang pagpapalibing. Hindi pa man ganap na tao ang anak ko pero naging masaya ako kahit saglit. I requested Jess to take a picture of her even though she’s not fully formed, even though she looks like a forming blood. She printed that photo and I was so happy, I placed her picture here in my room that I’m staring at every minute. “Anak, hindi ka ba kakain?” Rinig kong bumukas ang pinto at pumasok

PATRICIA’S POV Hindi ko alam kung paano ko nakayanan ang mga nagdaan na linggo. Those weeks that turns into months have been so rough to me. Mabuti nga at naiwasan ko ang umiyak ng sobra. Good thing that I learned to control my emotions. Pero minsan, kapag naaalala ko si Agatha, nagiging emosyonal parin ako. Kapag naiisip ko ang posibilidad kung hindi siya nawala, bumabalik lang ang sakit. Bumabalik lang ang pangungulila ko. “Ano’ng gagawin mo sa mga yan, ate?” Nag angat ako ng tingin kay Jordan na nakahiga sa kama ko. “Itatapon o...susunugin,” sagot ko habang inilalagay sa isang box ang mga larawan namin ni Callum, especially our wedding photos. Naaalibadbaran lang ako kapag nakikita ang mga ito sa paligid. Hindi ako kuntento na itago lang ang mga ito kaya nag pasya ako’ng likumin lahat kahit ang mga naka-display sa sala at kwarto nila mommy. I don’t want to see any trace that reminds me of him. I badly want him to remove in my life. “I heard from mom yesterday that you want

PATRICIA’S POV “Kamusta ang therapy mo? Ayos lang ba?” Ngayon lang ulit ako nabisita ni Jess sa bahay since nag simula na ulit ang class niya. As usual, she asked about my conditions and brought me foods. “It’s my last therapy yesterday and it was…awesome” Nakahiga siya sa kama habang ako ay inaayos ang ilan kong mga damit. “Your last therapy? Why? Are you okay now?” she asked worriedly. “And why are you fixing your clothes? Going on a vacation?” Napatigil ako sa ginagawa at nilingon siya. Abala siya ngayon sa cellphone. “A-Ayos na naman ako, Jess. Hindi ko na kailangan ng therapy,” Hindi ko pa pala nasabi sa kanya ang balak kong pag alis. Sigurado ako’ng hindi niya magugustuhan pero maiintindihan niya naman, just like my parents. Noong una ay hindi sila payag pero kalaunan ay napagtanto nilang para sa’kin din ito. Mom almost cried that day, they were so sad. In the past few days, I went through the necessary papers that I’ll be needing including my visa. Mahirap din sa’kin

PATRICIA’S POV Naging mahirap sa’kin ang mga unang linggo at buwan. Ako lang mag isa, walang makausap at nag-aasikaso. I can cook so I’m the one who cooks for myself. Naging hobby ko na rin ang mag linis ng bahay kaya ibang iba na ito sa itsura noong una kong matirahan. I was currently making coffee and sitting on the high chair when I heard a few knocks on the door. I frowned when I saw Beatrice holding a box. “Beatrice? What do you need?” “I have something for you!” I let her in, she placed the box in the table. “May nakalkal lang kami roon sa bahay. Alam kong mahilig ka rito kaya sayo na lang!” My eyes lit up when she took some art materials out of the box. Different types of brushes, color paints and hard papers. “Wow, ang dami naman!” I said in amazement. “Saan ito galing?” “Kay kuya Josh ang mga yan pero no’ng mag proceed na siya sa law school, hindi na niya nagamit,” inilahad niya ito sa’kin. “You like paintings, right?” Alanganin ako’ng tumango. “Noon, Beatrice. I jus