Rebecca's Point of View MALAKAS ang tibok ng puso ko dahilan para mamuo ang mga butil ng pawis sa gilid ng aking noo. Hindi pa bumubukas ang pintuan ng simbahan ngunit naririnig ko na ang musika na nagmumula sa loob. Nanlalamig ang dalawa kong kamay at kanina pa sumasakit ang aking mga paa. Samu't saring imahe ang gumugulo sa isipan ko sa mga oras na ito. "Please, Rebecca. Spare me. Spare me and my baby." My heart raced inside my ribcage as Natasha's voice echoed inside my head. Spare me and my baby. Iyon ang totoong nagtulak sa akin para magdesisyon sa bagay na ito. Alam kong kapangahasan ang gagawin ko ngunit wala na akong ibang pagpipilian kung hindi ang gawin ito. The door slowly opens. Umawang ang bibig ko dahil sa gulat. It's time for me to walk down the aisle. Pakiramdam ko hihimatayin ako sa kaba. Nanginginig ang mga tuhod ko at m

Rebecca's Point of View "SABI ko masakit." Paala ko sa kaniya nang diinan na naman niya. Tiningnan niya ako at nagsalubong lalo ang makapal na kilay. He looks impatient and resentful. "Ba't mo kasi hinawakan." Bubulong-bulong niya habang nililinis ang sugat. Wala akong sinabi na siya ang maglinis noon. Kusa siyang lumapit at nilagyan ng alcohol ang bulak bago idampi sa sugat ko. Mali, hindi pala dampi ang ginagawa. Nadidiinan niya minsan. "A—" "Hindi ko na dinidiinan!" Galit niyang sigaw. Tiningnan ko siya at pinanlakihan ng mata. "AKO NA. Iyon ang sasabihin ko. Hindi mo kailangan sumigaw Nicolas." Tinitigan niya ako na siyang ikinarap ko sa hangin. Yes, I rolled my eyes in front of him. Nakita niya iyon kaya itinapon niya sa gilid ko ang alcohol at