CLARA's POVHanggang ngayon ay hindi pa rin ako makagalaw mula sa pwesto ko.Gusto kong pigilan sa pag-alis si Zenice pero walang lumabas na kahit anong salita sa bibig ko.Ganun nalang ba talaga katindi ang pagmamahal niya kay Viah na kahit hindi niya pa tuluyang naalala ang lahat, siya pa rin ang pipiliing lapitan at samahan ng kapatid namin at the end of the day??Ano bang meron sa babaeng 'yon at ganun nalang kung ipagtanggol siya ni Zenice??"Hayaan nalang muna natin siya Ate Clara." rinig kong sabi ni Fanzell na kakabalik lang galing sa labas."She's really unbelievable." I said in disbelief and disappointment. And somehow there's sadness inside me.Why??"You never truly understand her."Napatingin kaming lahat kay Thirdy na biglang nagsalita.He's been quite all this time.Nakayuko lang siya pero kita namin ang mga luhang tuloy-tuloy na umaagos sa

ELA's POVHindi ako nakasagot kaagad dahil hindi ko din naman alam ang sasabihin.Sa halip ay binago ko na lang ang usapan."Hindi ka ba... nagalit sa p-pamilya ko?" nag-aalangang tanong ko.Hindi ako nakarinig ng sagot mula sa kanya.Pero ayoko namang balingan ulit siya ng tingin.Kita ko sa gilid ng mata ko ang paggalaw niya.Umayos ito ng upo kaya hindi na siya nakaharap sakin.Nakarinig lang ako ng buntong hininga."I guess, you came here because you want answers." sabi nito.Saglit ko siyang tiningnan."H-Hindi ah. K-Kukumustahin din naman talaga kita--- huy san ka pupunta??" tanong ko nang bigla siyang tumayo at naglakad palayo sakin."In my room." maikling sagot niya."Ha? A-Akala ko ba m-manonood ka?" tanong ko."Inaantok na 'ko.""Ha?? P-Pero may tanong pa 'ko!""Then follow me.""Pero---"

TOBI's POV6:00am palang gising na 'ko.Halos hindi ako makatulog kagabi sa kakaisip sa lagay ni Viah.Pinilit ko siyang dun nalang ako mag-sleep over sa condo niya para samahan ko siya pero itinaboy ako nung babaita.Kaya ko naman sana magmatigas pero yung mga nangungusap na naman niyang mga tingin, nakaka-hypnotized. Ramdam kong gusto talaga niyang mapag-isa.Nagmadali akong nagprepare para puntahan siya sa condo niya.I used the doorbell pero wala atang balak pagbuksan ako nung gaga.So I just entered her passcode and get in.Oo alam ko ang password niya.Actually silang dalawa lang naman ni Zenice ang nakakaalam nito. Pero simula nung mawala siya, pinilit ko si Viah na ipaalam na sakin dahil baka mamaya kung anong gawin niya or baka hindi na siya lumabas ever. Kung alam niyo lang kung anong hirap ang pinagdaanan ko makuha ko lang yung passcode na 'yon.I got more curious nung tina

ELA's POV"Si Vanessa! Naalala ko na!" masayang sabi ko kay Viah.Nagkaroon ng sandaling katahimikan at hindi ko maintindihan kung bakit.Hindi ba sila masaya na may naalala na ulit akong bago mula sa nakaraan ko?"Uh-oh." rinig kong usal ni Dave na nasa likuran ko.Nakita kong nagkatinginan sila Ate Sienn, Kuya Zell, at Papa.Kumunot naman ang noo ko.At mas lalo akong naguluhan sa mga reaksiyon nila nang makita ko ang hindi maipintang mukha ni Viah."B-Baki---" pinutol niya ang sinasabi ko."You remembered that girl before me?? Instead of me??" parang hindi makapaniwala niyang tanong.Teka. May problema ba dun?Magsasalita na sana ako nang maunahan niya 'ko."You already had the memory of your family somehow. Even Tobi. Sabi mo kanina naalala mo na din siya dati pero hindi mo lang agad natandaan. But... how about me?? Okay lang sana eh. Pero sa lahat ng sinabi mong

CLARA's POV"Babe. Still not done?" rinig kong sabi ni Ace.He's my fiancé.Nandito ako ngayon sa office at sandamakmak ang kailangan kong gawin.Actually, kanina pa siya nandito. Gusto ko na sana siyang paunahing umuwi but he insisted to wait for me.At eto siya ngayon, kanina pa nakatunganga sakin habang busy ako magbasa ng emails sa laptop at mga papers na nasa desk ko.Sa mismong harapan ko talaga siya pumwesto habang nakahalukipkip at nakabusangot na nakatingin sakin.Binalingan ko siya ng tingin bago magsalita."Ace. You can go home. Kaya ko namang umuwi mag-isa. I know you're already tired. Marami ka ding inasikaso today, right?" mahinahon kong sabi sakanya."Yeah. And I sort it out as soon as I could para makita agad kita and makapag-dinner tayo nang maaga. But here you are, Sweety..." he said then looked at the things on my table.Napaiwas naman ako ng tingin.Eh sa