Enver’s POV Naging bukas ako tungkol sa pagkatao ko at lalo na ngayon na gusto kong malaman niya kung anong parte ng buhay ko. It feels like somehow she was trying to be part of my life. Tila nabibigyan ng importansya ang pagkatao ko. She’s trying and I really appreciate her for that. Though, I don’t know if we still hated each other. Wala namang bago doon pero kahit na nag-aasaran kami at nagkukulitan, magaan sa loob ko. I looked back now and then I realized that she’s someone I could rely on. She a better company than any of my addiction, especially when we have sex. Syempre nagkakausap pa rin sila ni Papa tulad kanina kaya lang wala akong alam tungkol saan. Hindi ko matiis na makita si Papa. Huminto na rin ako sa pag-iisip ng kung ano at kahit makausap niya pa si Sayna, wala na naman akong problema doon. Pagkatapos naming mag-usap ng seryoso kahapon, parang may parte sa akin na nakakalamang sa lahat. Ako ang asawa niya at sa akin siya umuuwi. “Saan tayo pupunta?” tanong niya nga

Enver’s POV Halos mawalan ako ng kontrol dahil sa ginawang pagbangga sa akin. May mas malala pa naman na nangyari doon kaya lang may plano sa akong gawin na hindi na tuloy nasunod. Hindi ako mahilig magpakitang gilas lalo pa't delikado sa uri ng ganitong laro pero ngayong nandito si Sayna ay tila gusto kong gumawa ng magpapa-impress sa kanya. Hindi ko na alam kung ilang sasakyan ang nalagpasan ko pagkatapos kong mabangga. Pero tinuon ko ang atensyon ko sa apat na nasa unahan ko. Isa iyong kay Charred na Nissan Nitro na siyang nangunguna, hindi na ako nagulat dahil sobrang baliw at halimaw ito sa racing. Pangalawa naman si Chinito boy, pangatlo iyong baguhan na sinabi ni Leo na prodigy daw sa racing, at itong pang-apat naman ay Mexican guy na nauna sa akin. Hindi ko alam kung nangangalawang na ba kaagad ang galing ko sa racing matapos kong ikasal pero hindi ako papayag na walang makukuhang pwesto ngayong gabi. Dati sa pagri-race ko, wala naman akong masyado ng iniisip kundi ang ilab

Sayna's POV Mukhang maganda ang mood ni Mr. Clinton nang pumasok siya sa conference room. Siya na lang ang hinihintay ng lahat bago kami magsimula. I didn't take the seat in the center front. I took the seat beside it and let the real owner of the company seat on his place. It belongs to him anyway. Magalang akong tumango kay Mr. Clinton. Alam kong wala si Enver dito pero hinanap siya ng mata ko at saglit na napatingin sa may pintuan para hintayin na pumasok siya ngunit wala. Hindi ko alam kung anong hinihintay ko, alam ko namang hindi siya papasok. "Let's get started. I don't want to waste your precious time," nakangiting turan ni Mr. Clinton at gumala ang kanyang paningin sa bawat isa na nandito sa loob na apat na sulok nitong kwarto. His presence is incredibly intimidating when he's serious about work. He's a meticulous and respectable businessman. He puts a lot of work into making him into this type of person he is today. No wonder I admire him and look up as my mentor. Hindi

Enver's POV Nang magkita kami ni Papa sa bathroom, medyo alangan siya sa amin at lagi naman kaming ganun. Matapos kong marinig ang pag-uusap nila ni Sayna kanina, hindi ko alam kung paano magre-react sa harap niya pero hindi ko na iyon masyadong inisip at umakto na lang ng maayos. Binanggit niya sa akin ang plano niyang ipasa sa akin ang kompanya pero wala siyang masyadong idenitalye pero gusto niya akong pumunta sa conference room pagkatapos ng meeting nila. Naliwanagan lang ako sa lahat ng plano niya nang magkaharap kaming tatlo. Wala naman akong reklamo dahil iyon ang plano. Nagunita ko tutol ako sa kasal na ito kaya naman hindi ko maintindihan kung bakit nahihirapan akong isipin na matatapos na ang pagsasama namin ni Sayna. Ganun din ba siya? Pero ano ngayon kung pareho kami? May magbabago ba? Pero malabo ring mangyari iyon dahil alam kong mas priority niya ang kanyang ambisyon kaysa sa ibang bagay. Kaya nga niya nagawang isakripsyo ang kanyang kalayaan para lang mailigtas ako

Sayna’s POV Kinakabahan ako sa kung anong namamagitan sa amin ni Enver. Hindi ko alam kung anong gagawin para pigilan ang isipan ko na alamin kung ano ba ang meron sa aming dalawa. Hindi ko gusto na pangunahan ang lahat nang dahil lang sa maayos kami at maganda na ang pakikitungo naman sa isa't isa. Paano kung nakikisama lang pala dahil pareho kaming may pangangailan sa aming katawan? Baka kapag tinanong ko siya tungkol doon muling kaming bumalik sa dati. It will become more awkward if I just ask him without strong evidence that he likes me or strong will to ask him. Pero kailangan ba ng matibay na ebidensya para doon? “Handa ka na ba?” Natauhan ako sa malalim kong pag-iisip at kaagad napatayo. Mabilis akong tumango at lumapit sa kanya. Nagtataka na tila gusto niyang magtanong ngunit hindi siya nagsalita. Lumakad na kami papunta sa sasakyan niya at naging tahimik kami hanggang sa makarating sa venue ng racing nila ngayong gabi. Abala pa ako sa mga Almarez pero wala pa naman akong