I am at work, but my mind is nowhere here. Ilan gabi na rin ako na wala sa wisyo kapag narito sa aking trabaho, at alam ko na napapansin na rin ako ng aking mga ka-opisina. I am sinking into the pit of infidelity, and as much as I want to stop, I just can’t. Not when Kenji is always around me. After that fateful night, paulit-ulit namin na nilulubog ni Kenji ang mga sarili namin sa kasalanan. At hindi ko na alam kung makaka-ahon pa ako. I am giving myself to him over and over again, at sa bawat pagkakataon na iyon ay lalo lamang na napapalapit ang loob ko sa kan’ya. Pinupunuan niya ang pagkawala ni Arden sa aking tabi. Pinupunuan niya ang pananabik ng puso at isipan ko para sa nobyo ko. It has been almost three weeks, at hindi pa rin bumabalik si Arden. His job was extended, at ang tangi na nagagawa niya ay ang tawagan ako. He made a total of three calls in the past three weeks, one call per week. Iyon lang ang nagagawa niya, while Kenji has been with me every morning since that nigh

"Be with me, Reiko, be with me for real. Let’s start a relationship together." Mga salita na patuloy na gumugulo sa isipan ko. How can he just suddenly blurt out those things? At bakit ngayon pa, kung kailan na pabalik na si Arden? When I heard those words, ay wala akong nagawa kung hindi ang umiyak at mabilis na nagdiretso sa silid. Kailangan ko na lumayo kay Kenji para mas makapag-isip ako. I needed to be away from him, para mahimasmasan ako sa mga kabaliwan na pinapasok ko. And I am thankful that he has given me the space that I needed. Simula nang pumasok ako rito sa kuwarto ay hindi na niya ako muli na ginulo pa. Napabuga na lamang ako ng hangin at patuloy sa paglalakad paroo’t-parito sa loob ng silid. I am way too much in a deep shit, at sigurado ako na hindi na ako makaka-alpas pa. I should have stayed away. I should have made the right choice to walk away while I still could. How can I walk away right now when my heart is in chaos? Masyado nang nagdiriwang ang puso ko sa pro

It’s been more than a week, simula ng huling magkita kami ni Kenji. And I am thankful that he is not pressuring me into seeing him. I’ve been spending a lot of time with Arden, and it helps me overcome the guilt and remorse that I am feeling. But I am at a crossroads once again. Alam ko ang tamang gawin, pero kahit na alam ko ang tama ay iba pa rin ang isinisigaw ng puso ko. My heart is clouding my brain with different emotions that I don’t want to feel. Things have suddenly become so complicated ever since Kenji stepped into my life. "Reiko-ko, I am sorry." Napaharap ako kay Arden na kababalik lang sa lamesa namin matapos na sagutin ang tawag mula sa kanilang opisina. "Sorry for what?" Naguguluhan na tanong ko sa kan’ya. "I need to leave again. Business trip sa Cebu." Kaba ang una ko na naramdaman nang marinig ko iyon. Kinakabahan ako sa muli na pag-alis niya dahil sa malaking posibilidad na muli na naman ako na magkakasala sa kan'ya. "Again? Pero mahigit isang linggo ka pa laman

I am a mistress. I am now a mistress after accepting Kenji’s proposal. Do I regret it? As much as I want to say yes, I can’t. Because deep inside me, I am not regretting my actions. I feel genuinely happy because of him. Ang mga bagay na hindi magawa ni Arden sa akin ay nagagawa ni Kenji. And he doesn’t make me feel like a mistress. If any, he makes me feel like the legal wife. I am not justifying my actions and my decisions, but I am trying to reason out these things, not with anybody else but myself. Patuloy ko na binibigyan ng paliwanag para sa sarili ko ang pagpayag ko sa maling relasyon na mayro’n kami. Isinisiksik ko sa isipan ko na magulo na talaga ang relasyon nila ni Ica bago pa man ako pumasok sa eksena. At si Ica ang nagsimula sa lahat ng iyon. Hindi ko rin maiwasan na maisip, what made Ica stray away? Kung performance lamang ang pag-uusapan ay tiyak ako na hindi iyon ang dahilan, dahil wala man ako na pagkukumparahan ay sigurado naman ako na masyado na magaling magpaligay

Matiyaga na naghihintay si Kenji sa labas ng opisina ni Reiko. As always, he will be picking her up, at sobra ang excitement niya na muli na makita ang babae na mahal niya. Dalawang araw rin sila na hindi nagkita dahil sa flight niya kaya naman buhat sa paliparan ay naisipan na niya na abangan si Reiko. Nakaka-ilan na sulyap na siya sa kan’yang telepono at hinihintay na mag-text si Reiko. Malimit na nagte-text ang nobya niya sa kan’ya kapag palabas na ang babae sa opisina, lalo na kung mag-isa lamang siya na uuwi. Napangiti siya ng isang text ang pumasok sa cellphone niya. "Kenji, love, I’m going home." Lalo ang saya niya dahil hindi alam ni Reiko na narito siya ngayon. It is a surprise for her, at ang buong alam ni Reiko ay mamayang hapon pa sila magkikita. Hindi niya na tinugon ang text at naghintay na lamang sa paglabas ng kasintahan niya. Nais man niya na bumaba ng sasakyan ay hindi maaari. Tatawagan na lamang niya si Reiko kapag nasa tapat na siya ng building upang puntahan siya