WIWYM C42CHARLOTTE POV“Isaiah!!” Malakas kong sigaw sa kanya dahil umiiyak si Ivory. simula ng makauwi kami galing hospital ay si Isaiah na ang nag-aalaga sa kambal namin. minsan naman sina Mommy Carmela. ‘yong mga magulang ko naman ay hindi pa rin nagpakita rito, ni hindi nga nila binisita ang mga anak ko. lagi lang nilang sinasabi na busy sila. “Isaiah!!” Muling sigaw ko dhil hindi pa rin siya pumasok ng kwarto. bukas naman sana ang pinto at alam kung naririnig niya ang iyak ng anak namin.“Why?!” Tanong niya habang papasok.“What do you mean why? you didn’t hear Ivory?” Asik ko sa kanya habang nailing siyang nilapitan ang anak namin. hawak ko kasi si Isaac at pinapa-dede ko ito.“Ano ba kasi ang ginagawa mo? ‘wag mong sabihin na hindi mo narinig ang iyak ng anak mo?” Singhal ko habang binuhat niya si Ivory.“I go downstairs, because I cook your food.” Lihim akong napangiti dahil sa sinabi sa akin ni Isaiah. unti-unti na kasi akong nahulog sa kanyang muli dahil sa pinapakita niya

BS#2 WIWYM C44CHARLOTTE POVHindi ako mapakali dahil hanggang ngayon ay wala pa rin si Isaiah. Nakakainis talaga ang taong ‘yon. Sinabihan ko kasi siya na umuwi ng maaga para tulungan akong magbantay sa mga anak namin. Pero ang l*ko hanggang ngayon ay wala pa rin.“Manang!” Tawag ko sa katulong naming, dahil magpapatulong ako sa kanya sa pagkarga ng mga bata. Balak ko kasi na puntahan nalang si Isaiah sa office niya, dahil ang tagal-tagal niyang umuwi.“Bakit po Ma’am Charlotte?” Tanong niya habang lumapit sa akin.“Tulungan n’yo po akong ihanda ang mga gamit ng mga bata.” Wika ko habang kumuha ng damit para bihisan ang mga anak ko.“Sa’n po kayo pupunta Ma’am?” Napalingon ako sa kanya, dahil sa tanong niya sa akin. Ngayon niya lang kasi ako nakitang aalis kasama ang mga bata na hindi kasama si Isaiah.“Manang, pupuntahan ko lang po ang asawa ko.” Sagot ko habang binihisan ko si Ivory. “S-sasamahan ko na po kayo Ma’am, baka po kasi mahirapan po kayo.” “Hindi na Manang, kaya ko nama

BS#2 WIWYM C46CHARLOTTE POV“Masama kong tiningnan si Isaiah, dahil may pa-yuko-yuko pa siyang nalalaman nang makalabas kami sa elevator. Ako na kasi ang nag-review sa mga kailangan niyang i-review na documents, para mas mabilis ang trabaho niya.“Nakakahiya kasi ‘yong ginawa mo kanina.” Aniya, habang naka-simangot ang mukha niya. Lihim naman akong napangiti dahil sa itsura niya. Malaki na talaga ang ipinagbago ni Isaiah, ibang-iba na siya rati, kaya hindi ko maikaka-ila na muli akong nahulog sa kanya.“Marunong ka pa lang mahiya?” “Wife, naman… Hinaan mo naman ‘yang boses mo.” Napalingon ako at nakitang nakatingin sa amin ang mga employee niya, kaya hindi na ako umimik pa.Pinagbuksan niya ako sa frontseat matapos niya mailagay ang mga bata sa likod. Mabilis din akong pumasok sa kotse at isinara niya ang pinto. Napatitig ako sa kanya habang umikot siya sa driver seat. Sino ang mag-aakala na kaya niya pa lang magbago?“What?” Ngisi niyang tanong kaya napa-irap ako sa kanya. “Bakit