My Innocent Maid의 모든 챕터: 챕터 31 - 챕터 40

DevynHindi matago ang aking kaba kaya hinawakan ni Voughn ako sa kamay."Baby I'm here" ngiti nito pilit ko namang kumalma. Bumabyahe na kami papunta sa bahay nila Mrs. Elizabeth takot at kaba ang aking nararamdaman sa aming paguusap namin mamaya. Ngunit kapag akoy titingin kay Voughn ay kahit papano gumagaan ang aking loob.Ilang minuto na lang ay makakarating na kami sa bahay nila mrs.Elizabeth._____________Nang makababa ay kapit na kapit ako sa braso nito at ramdam ko naman ang pagmamasahe niya sa aking kamay."tuloy po kayo" sabi saamin ng isang medyo may edad na katulong."madam Elizabeth nandi-" hindi na natuloy ng katulong ang sasabihin nang makita naming nagmamadaling bumaba ang ginang na siyang ikinabahala ko at baka ito ay madisgrasya sa kaniyang pagmamadali ngunit pinigilan ako ng aking isipan."Anak kamusta kana?" sabay sunggab nito ng mahigpit na yakap hindi naman ako tumugon dito na nagpalungkot sa mukha ni mrs.Elizabeth ng kumalas ito."ah hali kayo't maupo.. milet d

DevynLumapit din ako kila kuya Demion at ate Deborah una kong niyakap ay si ate. Rinig ko ang pagiyak nito. "Bunso" Ani nito kaya nag angat ako ng tingin at binigyan ng malaking ngiti. ilang saglit ay bumaling akong kay kuya Demion. Makikita din dito ang namamasang mga mata. Lumapit at niyakap ko ito ng mahigpit. Ang sarap lang sa pakiramdam na may kuya at ate pala ako. Napakagaan ng pakiramdam ko hindi ko akalain na matatanggap ko ang mga nangyari siguro ganun talaga kapag mahal mo sila. Nagkapatawaran narin si mommy at nanay nagpasalamat pa nga ito dahil sila ang nagligtas sa aking buhay.Nandito kami ngayon sa kusina at sama samang nagluluto magkausap kami ni ate deborah. "pagkatapos ipapakita ko sa'yo ang kwarto mo" May malaking ngiti ito"paano naman po ako nagkaron ng kwarto dito ate?" Tanong ko "Kwarto mo iyon nung maliit kapa hindi namin tinanggal ang mga gamit at damit mo doon nung mga panahon na nasa depression si mom siya lang ang palaging pumupunta sa kwarto mo palag

DevynPagpasok namin ni ate Deborah ay namangha ako sa itsura ng kwarto ang ganda ganda at ang cute lahat ng makikita mo ay kulay pink."Halika dili papakita ko saiyo ung mga nilalaro natin noon" masayang ani ni ate deborah agad naman akong sumunod dito. napangiti ako ng may makita akong malaking bahay ng manika. "noong binili saiyo ito ni dad sobra talaga ang pagtatampo ko dahil bakit ikaw meron at ako wala dalawang araw akong umiiyak dahil hindi talaga ako binibilhan ni dad, tinanong ko pa si dad kung wala na ba tayong pera, pero ang sagot niya ay hindi porke mayaman tayo ay sunod na tayo sa luho kailangan ko daw makuntento kung ano ang meron at ayaw niya tayong masanay sa mga bagay na kapag gusto natin ay gusto agad makuha dapat daw ay paghirapan para kung sakaling maghirap man tayo ay makakayanan nating tumayo sa sariling mga paa" naluha ako sa ikinuwento ng ate"hindi ko pa noon maintindihan pero ewan basta na lang iyon tumatak sa aking isipan. kaya simula noon ay palagi na tayo

VoughnNagising ako ng may marinig akong umiiyak pagbangon ko ay nakita ko si Eunice na umiiyak kaya agad akong lumapit dito"hey baby bakit ka umiiyak" Tumingin ito saakin na puno ng luha ang mukha at nakanguso pa.Pakkkk..."what the?" nagulat ako ng sinampal ako nito"Kulang pa yan dapat pati ang tutoy mo sampalin ko eh" parang batang sabi nito"Umiiyak ako kasi ang... Ang sakit ng pempem ko eh" bigla akong napangiti at hinalikan ito sa noo"Naiihi na kasi ako eh hindi naman ako makatayo ang sakit sakit kasi" Natawa na ako kaya pinalo ako nito sa dibdib"i love you, ok let me carry you baby" dahan dahan ko itong binuhat at dinala sa c.rNang nakaupo na ito ay nakatayo ako sa kaniyang harapan ilang saglit ay sumigaw ito"waaaahhhh ang sakit huhuhu hindi ako makaihi" at bigla na lang nitong pinitik ang aking pagkalalaki"Ouch baby why did you do that" sabay takip sa aking buddy"bwiset ka huwag mo akong ma english english Voughn naiinis talaga ako saiyo ang sakit sakit talaga" palihi

Devyn Pag labas ko ng gate ay agad akong nagulat ng makita si Olivia na nakatayo sa tabing pulang sasakyan.Lumapit ito saakin na may ngiti sa kaniyang mga labi."Bakit narito ka?" Tanong ko"Well gusto lang naman kitang makausap" agad nang kumunot ang aking noo"Sumama ka sa akin" Agad ako nitong tinalikuran at naglakad papunta sa kaniyang kotse.Hindi ko alam kung bakit ako kusang naglakad para sumunod dito.Tahimik lang ako sa byahe habang ito ay panay wisik ng alcohol sa kaniyang braso na parang diring diring makatabi ako."Manong please pakilakasan naman ng aircon para mawala ang lansang naamoy ko nakakairita" maarte nitong saad kaya pasimple akong suminghot pero wala naman akong maamoy na malansa. Inamoy ko rin ang aking uniporme ngunit wala talaga akong maamoy na hindi kanaisnais sa katunayan ang bango nga eh amoy strawberry. Nakarating kami sa isang coffee shop mukang mamahalin dito. Tahimik lang akong nakatingin sa paligid ng may lumapit na babae at tinanong kung ano ang g