Ang P.O.V ni Leslie.It's pitch black at hindi ako sigurado kung nasaan ako. Naninigas ang katawan ko na para bang ilang oras na akong nakahiga sa ganoong posisyon. Umupo ako at pilit na pinakiramdaman ang paligid habang sumasabog ang sakit ng ulo ko. Ang pamilyar na satin comforter na natulog ko kagabi ay nagpapahiwatig na kasalukuyan akong nakauwi.Well hindi pauwi, bumalik sa penthouse ni Damien. Ngunit pabalik sa mansyon ng kanyang mga magulang."What did hell happened" naisip ko na pilit inaalala ang nangyari."Paano ako napunta dito? Bulong ko, nakaupo nang maayos, nalilito, nanghihina at nalilito.Isang biglaang pagkislap ng liwanag ang bumalot sa kwarto at saglit akong nabulag ng kaunti, disoriented. Itinaas ko ang aking mga kamay upang protektahan ang aking mga mata, mula sa liwanag na hinahayaan silang mag-adjust sa biglaang liwanag. Kapag nakapag-adapt na sila. Pagtingin ko sa paligid ay napansin ko ang connecting door sa pinakadulo ng kwarto, parang pinapasok niya talaga k

Ang P.O.V ni Leslie.Sige!Nagkaroon ng sapat!Remember the package, Vivian's been yapping about, well it was very well received. Pagkauwi ng araw na iyon, nasaksihan ko ang pagyakap ni Damien sa kakaibang georgous na babae. Nang tanungin ko kung sino siya. Napakalamig ng reaksyon niya, malayo at parang estranghero. Umalis siya at nag-zoom off sa kanya, nag-iipon ng isang bagay tungkol sa pagbabalik bago kumain. Ngumiti pa sa akin ang asong babae na ikinakaway ang kanyang mga kamay sa paraang cherry at ako ay nakatayo lang na walang magawa habang pinagmamasdan siya na lumabas ng pinto kasama siya."Walang paraan na iiyakan ko ang lalaking ito". mahinang bulong ko habang bumagsak sa kama ko."Ayoko"!"Ayoko!"Kabaligtaran ang sinabi ng aking mga mata, habang ang mga maiinit na luha ay namumuo at nanginginig sa walang katiyakan na gilid ng aking mga talukap. Mangyaring huwag mahulog, mangyaring huwag mahulog"I chant silently.I don't want to let them fall because that means nasaktan niy

Ang P.O.V ni Leslie.Ika-anim na buwan na ng aking pagbubuntis at ang hindi komportableng pag-upo sa isang eroplano ay maaaring hindi isa sa pinakamaliwanag na hakbang na nagawa ko. Naiinis ako sa katotohanang naiipit ako sa isang maliit na upuan. Bumili pa nga ako ng first class ticket sa pagkakataong ito sa gastos ng aking bank account na maaaring sumumpa sa akin o hindi. Kahit na sa lahat ay hindi pa rin ako mapakali at hindi komportable pakiramdam ko ay walang sapat na puwang para sa akin kahit na anong pilipit ko.Ipinaalam ko sa aking doktor ang tungkol sa aking paglipad pabalik sa New York at pinayuhan niya ako na pagkatapos ng paglalakbay na ito ay hindi ko na dapat gawin itong muli hanggang sa ipanganak ang sanggol.Sa aking pag-uwi ay wala pang nakakaalam, bukod kay Morgan. Sa hirap ng palipat-lipat nang hindi napapansin ang inis na nararamdaman ko ay nakaramdam ako ng prying eyes pero hindi ko na lang pinansin.Sa labas ng paliparan sinubukan kong pumara ng taksi at sinisig

3 araw bago dumating si Leslie.Ang P.O.V ni Morgan“Morgan meet Xavier, a good friend of mine” sabi ni Damien habang kumikilos ang kamay niya na ipinakilala ako sa isang gwapong hunk.Sa mga gintong kandado, ang kanyang makisig na tansong mukha at katawan na kumikinang na parang ginto. Malapad na balikat at perpektong kurbadong buong labi kasama ang kanyang berdeng mga mata na sumasayaw ng kapilyuhan na may ngiti na sumisigaw ng "Alam kong gusto mo ako"!"Oo oo ngayong tapos na tayo sa pagpapakilala, ano ang plano mo sa asong Vivian na iyon" sabi ko, sinusubukang huwag hayaan ang mga reaksyon ng katawan ko sa lalaking Xaiver na ito ang maghari sa utak ko."Nag-organisa siya ng board meeting sa labas ng kumpanya kasama ang mga shareholders. Na nangangahulugan ng maraming bagay, sa tingin ko ay susubukan ka niyang banta sa kumpanya." Sabi ni Xaiver habang iniunat ang seksing binti niya.“Alam mo sinimulan ko ang “BOYCE CORPORATION” nang mag-isa, nang walang tulong ng tatay ko. It's my

Leslie P.O.V.Kaya ang mga araw ay naging linggo, ang mga linggo ay naging buwan. Habang lumilipas ang panahon ay naging mas malapit kaming lahat, kahit ang mga magulang ko ay parang normal na rin at hindi ganoon kanormal dahil hindi sila sumusunod sa No PDA rule. I now have a baby brother, dad decided to name him Jax. He's a cute little bundle which makes me more thrilled about the arrival of my baby. Ang pinaka-inaabangang araw ng Setyembre 20 sa wakas ay dumating ngunit walang labor contraption. Wala man lang akong nararamdamang sakit maliban sa patuloy na pananakit ng aking balakang na tiyak na kakayanin ko.Hindi madali ang maging buntis, kumakain ako ng higit sa karaniwan kong ginagawa, well food lover naman ako kaya wala akong pakialam. Kahit na matulog ako ng mahimbing at madaling mapagod, may pagkakataon na muntik na akong madulas sa sahig.Typical Leslie tama.Buti na lang nahuli ako ni Damien,Sinuri ng doktor ko ang cervix ko kahapon para makita kung dilat na ba ako. I'm h