Uminom muna ng tsaa si Mr. Travis bago muling tinuon ang tingin at pansin kay Tempest na halatang handang makinig sa kung anuman ang kaniyang magiging sagot.He cleared his throat. “Hindi mo na kailangang malaman iyon, Ms. Williams. Ang gusto ko lang na alamin mo at lagi mong itatak sa isipan mo ay ang lubayan ang magkapatid. It may not be that obvious but the two are dangerously possessive and if you are to become the prize for their fight, then I will have to grieve the death of one of them for sure. Tutulungan kitang makalayo sa bansang ito at sisiguraduhin kong hindi ka nila mahahanap. Are we on the same page, Ms. Williams?”“Opo, sir,” mahinang sagot ni Tempest. She actually felt a bit reassured that Mr. Travis would help her but for some reason, fear somehow started to linger around her.“Paano kung dumating ang panahon na mahanap nila ako?” Iyan ang nangingibabaw na tanong sa isipan ng dalaga ngunit agad niya itong winaksi dahil ayaw niyang takutin ang sarili.Kinumbinsi na la

Nang matapos ang huling klase ni Tempest sa hapon, agad siyang napahiga sa unang bench na nakita niya.“I am drained… totally drained…” she muttered like a zombie freshly out of the grave. Napatingin siya sa mga kalalakihang naglalaro ng football sa hindi kalayuan sa kaniya at hindi niya mapigilang mainggit dahil mukhang wala silang ni isang problema.“Bakit pa kasi ako pumayag na mag-aral dito?” reklamo niya. “Maybe I should just call grandpa and say that I am backing out…”Maya-maya pa, may narinig si Tempest na dalawang estudyanteng nag-uusap sa likuran niya.“Hoy, bilisan na natin, ano ba?” saad ng isa sa kanila. “Ayokong ma-late sa klase ni Sir Dawson. Mamaya niyan hindi tayo papasukin.”“Oo na, oo na. Nagmamadali na nga, ‘di ba?”Agad bumangon si Tempest at kinuha ang kaniyang bag saka sinundan niya ang dalawang babae papunta sa kabilang building. Dawson kasi ang surname ng propesor niya sa unang subject niya sa araw na iyon at kung siya rin ang propesor ng dalawang babae, sigur

Sa loob ng 10 minuto, unti-unting nanumbalik ang lakas ni Tempest at nagising mula sa pansamantalang pag-idlip. Pagbukas niya ng kaniyang mga mata, ramdam niya ang init ng mahikang bumabalot sa kaniya at tanging puti lamang ang nasa paligid niya. Nagmistulan itong walang hangganang kalawakan kaya hindi niya mawari kung patay na ba siya at hinihintay na lang siya ni San Pedro na magising para hatulan siya. Ilang segundo rin ang lumipas bago niya napagtantong may isang lalaking hindi niya mamukhaan ang nakayakap sa kaniya. Nakapikit ang lalaki at tila mahimbing ang tulog. Namangha si Tempest sa itsura ng binata dahil para itong isang prinsipe ng mahikang galing sa ibang mundo. Dahil sa kuryosidad, hindi niya napigilan ang sarili na haplusin ang kulay pilak nitong buhok na mas mahaba pa sa buhok niya. Napalunok din siya nang makita ang hugis ng kaniyang tainga na katulad lang din sa mga duwendeng napapanood niya sa telebisyon. Maya-maya pa ay unti-unting nawala ang puting mahikang naka

Damon looked at Caden with a piercing gaze and within just a few seconds, he could tell that the professor showed no hint of fear at all. Instead, he saw determination in his eyes and it immediately crossed his mind that the man right before him was someone who also had his eyes on Tempest. Hinarap ni Tempest si Caden at tiningnan niya ito sa mga mata na tila nagmamakawang huwag muna siya makialam dahil baka kung ano pa ang gawin sa kaniya ni Damon. The last thing she would want was for Caden to get in trouble because of her. “Caden, please,” bulong niya. “You’re calling him by his first name?” Damon asked with a mixture of amusement and annoyance. But in return, he received a glare from Tempest so he looked back at Caden, who was still laid bac

Kinuyom ni Tempest ang mga kamay niya nang hindi iniiwas ang kaniyang tingin sa lalaki.“Madali lang naman akong patayin pero sa tingin mo ba mabubuhay ka pa kapag nalaman ni Cohen na ikaw ang pumatay sa ‘kin?” tanong ng dalaga. Walang bahid ng takot ang kaniyang ekspresyon, tila ba sigurado siyang hindi siya magagawang patayin ni Blake.Ilang segundo rin silang nagkatitigan na para bang kung sinuman ang mauna umiwas ng tingin ay siyang talo. Maya-maya pa binaba ni Blake ang hawak na baril at napatawa na lang.“You truly are confident that our boss will kill anyone who hurt you,” komento nito.Isang mapait na ngiti naman ang pinakita ni Tempest. “Kung pwede lang sana ay sa ibang babae siya magkagusto. Hindi sana hahantong sa ganitong sitwasyon kung hindi dahil sa ‘kin.”Nagkibit-balikat lamang ang binata. “Totoo ngang ikaw ang dahilan kung bakit ganito na ang sitwasyon pero alam kong mas higit pa roon. Ginawa ka lang na rason ni Damon para saktan ang boss namin when in fact, he really