บททั้งหมดของ A Husband's Vengeance : บทที่ 61 - บทที่ 70

" Mamamasahe na lang ako, " saad ni Lucine nang maibalik ang kaniyang selpon sa bulsa. " Mauna na kayong dalawa. Kaya ko naman mamasahe mag isa. "" Sasamahan kita, " biglang sabi ni Amadeus, ayaw magpatalo at hindi papayag na hindi kasama si Lucine pauwi sa mansyon. " Kung ganoon sasama na lang din ako, " saad ni Claude. " Hindi ako panatag na may ibang kasamang lalaki ang fiancé ko. "Napabuga sa hangin si Lucine. Batid niya ang pang-aasar ni Claude kay Amadeus na hindi niya alam kung bakit at para saan. Siya ang naiipit sa tensyon mula pa kanina at 'yong nangyayari ngayon ay magsisilbing aral sa kaniya na hindi na dapat magsama pa sa iisang lugar ang dalawa.Sa kalagitnaan ng pagsusukatan ng tingin, biglang may tumunog na selpon na nanggagaling mula sa bulsa ng isa sa kanila. Napatingin si Amadeus at Lucine kay Claude na tila nagdadalawang isip kung dapat bang sagutin ang tawag na 'yon. " Claude, sagutin mo, " ani Lucine kaya walang nagawa si Claude kundi ang kuhanin ang kaniyang

Nagsimula ang hapunan na madalas ay tango at pilit na ngiti ang ginagawang tugon ni Lucine sa lahat ng mga itinatanong sa kaniya. Wala siyang lakas makipagtalo sa ama dahil sa mga desisyon nitong hindi man lang siya kinukunsulta. Ang paglalabas ng anunsyo ng kasal nila ni Claude ay sapat ng dahilan para makaramdam siya ng matinding inis. Dumagdag pa ang biglaang hapunan kasama ang pamiyang Zolina na tila sinadyang mangyari sa parehong araw ng paglalabas ng anunsyo ng kasal dahilan upang hindi niya makompronta ang ama. Naisin man niya, hindi niya gustong magmukhang walang galang sa harap ng bisita. " Gagawin nating magarbo ang kasal dahil minsan lang naman sa buhay natin mangyari ang ganiting uri ng seremonya, " wika ni Hugo na sinang-ayunan ng kaniyang asawa. " Mahalaga ang seremonyang ito lalo na sa mga kababaihan. Noong ako'y dalaga, isa talaga sa mga pangarap ko ang magkaroon ng malaking kasalan dahil isang beses lang 'yong mangyayari sa buong buhay natin..." saglit na tumigil

Nakababad ang katawan ni Lucine sa maligamgam na tubig sa isang banyera habang nakapikit ang mga mata. Hindi niya batid kung ilang oras na siyang nakababad sa tubig sapagkat ang kaniyang isip ay malayo ang nilalakbay. Hirap siyang paniwalaan na sa loob ng ilang buwan na paninirahan sa mansyon, ang mga kaganapan sa buhay niya ay mabibilang na ng isang taon. Sunod-sunod at tila kada linggo ay mayroon siyang kailangang ayusing problema. Idinilat ni Lucine ang mata at nilubog ang sarili sa tubig hanggang ibabaw ng bibig. Napapalibutan siya ng mga bula na galing sa sabon na inilagay niya sa banyera. Humahalimuyak ang mabangong amoy, pinakakalma ang isip niyang gulong-gulo sa mga nangyayari sa paligid niya. Nanatili pa siya ng halos kalahating oras sa banyera bago napagdesisyunang mag banlaw upang siya'y makapagbihis. Ala-dose na ng hating-gabi, mula sa bintana ng kaniyang banyo, natatanaw niya ang malaki at maliwanag na buwan sa labas. Pakiramdam niya ay gusto na lamang niya itong titi

" Mga wala kayong silbi! " halos pumutok ang ugat ni Logan, kaharap ang tatlong tauhan na kaniyang inutusan sa paghahanap sa nawawala niyang anak. " Napakadali lang naman ng ipinagagawa ko sainyo, natakasan pa kayo?! " Walang nagsalita. Lahat ay nakatungo habang tinatanggap ang mga masasakit na salita mula kay Logan na malapit ng mawala sa katinuan. Naubos ang bong araw sa paghahanap kina Lucine at Claude na hindi pa rin nila mahagilap hanggang ngayon. " Asahan mo bukas na mayroon na namang nakasulat sa dyaryo tungkol sa pamilya natin, " wika ni Victoria na prenteng nakaupo sa sopa habang hinahalo ang tsaa gamit ang kaniyang kutsarita. " Sa halip na umingay ang pangalang Banville sa positibong dahilan, puputok ang isang eskandalo na pangalan ng anak mo ang gagamitin para ipahiya ang pangalan natin. Sinabi ko na kasi sa'yo, hindi magandang gamitin ang anak mo na mas matigas pa sa bato ang ulo. " " Pakiusap, Victoria, kahit ngayon lang ay tumahimik ka. Hindi ka nakakatulong sa sitwa

" Ayoko, " saad ni Janina habang nakatingin sa mga kasama, " hindi ko kayang humawak ng pera lalo na kung malaki. Hindi ko rin puwedeng iuwi saamin 'yong mga kinita natin, maraming tao madalas na nakatambay saamin. "" Kung ganoon sino ang magtatabi? Hindi naman natin puwedeng iwan 'yong pera dito sa karinderya, " saad naman ng isa niyang kasama saka napabuga sa hangin. " Nasaan na kaya si Lucine ngayon, ano? Sana nasa mabuti siyang kalagayan. "Nagpakawala rin nang malalim na buntong hininga si Janina. " Hindi ko inakalang mangyayari 'yong kahapon sa kasal. Pero nakapagtataka lang din kasi pati 'yong groom, nawawala. Pakiramdam ko nga magkasama lang sila, eh. Tumakas sila pareho kasi ayaw nilang ikasal? "" Pakiramdam ko rin, pareho silang tumakas sa kasal. Biruin mo naman kasi, halos dalawang buwan pa lang naman silang magkakila tapos ikakasal na agad? Sinong hindi aatras doon, diba? " Tumango si Janina bilang pagsang-ayon sa sinabi ng kasama. " Tama ka, tsaka 'yong hitsura ni Luci