Still holding on のすべてのチャプター: チャプター 11 - チャプター 20

Sikat ng araw ang tumama sa mukha ni Anna na siyang ikinagising niya kinabukasan. Mabigat ang ulo na bumangon siya at tinungo ang banyo para maghilamos at magsipilyo. Makaraan ang ilang minuto ay lumabas siya ng silid at sinilip ang alaga niya sa silid nito.At dahil anong oras na siya nakatulog kagabi ay panay pa ang hikab niya at hindi niya maitatangging inaantok pa rin siya sa mga sandaling iyon. Dala ng antok ay hindi niya namalayan na ang kuwartong pinasokan niya ay hindi silid ni Paolo, kundi ng ama nito."What the fuck, Anna?!" Isang malakas at gulat na boses ang nagpagising sa inaantok niyang diwa.Kinusot-kusot niya ang mga mata at pilit na inaninag ang taong nakatayo hindi kalayuan sa harapan niya."Are you dreaming, Anna?! Shit! Bakit ka narito sa silid ko?" Sa pangalawang pagkakataon naging malinaw na lalo sa pandinig niya ang boses na iyon. Ang boses ni Brett, ang amo niya.Napako siya sa kinatatayuan nang makita ang amo na hubo't hubad. Madilim ang mukha nito at tila g

Isang linggo na ang nakakaraan mula nang makalabas ng Hospital si Anna. Matapos ang nangyari sa kanila ng amo ay naging mailap ito sa kaniya. Gusto sanang maka-usap ni Anna si Brett tungkol sa nangyari sa kanila, pero madalas ng gabi umuwi ang amo niya. Kaya hindi siya makakuha ng tamang tyempo para maka-usap ito.Wala namang nakapa na pagsisisi si Anna na isinuko niya ang sarili kay Brett, pero ang ikinabahala niya ay may asawa itong tao at kasalanan iyong ginawa nila dahil nagtaksil ito sa asawa nito. At iyon ay hindi kaya ng konsensya ni Anna. Tahimik lang naman ang mga kasambahay sa mansiyon na ito pero alam ni Anna na may alam ang mga ito sa nangyari sa kanila ng amo, lalo na ang mayordomang si Bebang. Kaya madalas ay nahihiya siyang makipag-usap rito. Alam niya rin na pinag-uusapan siya ng mga kasamahan niya kaya nga lalo siyang naiilang.Naisip ni Anna na umalis na lang dito sa mansiyon matapos ang nangyari sa kanila ni Brett, kaya madalas niya itong inaabangan sa gabi sa pag-

Nakaupo si Brett sa swivel chair niya sa loob ng library habang hawak ang baso na may laman na alak. Habang nasa gano'n siyang posisyon ay naalala niya si Carol. Ang babaeng mahal na mahal niya, na ina ni Paolo.Miss na miss na niya si Carol. Ito lang ang babaeng minahal niya ng sobra. Simula kolehiyo sila ay magkaibigan na sila ni Carol, hanggang sa maging mag-nobyo sila. Wala siyang ibang minahal kundi si Carol lang. Kaya nga nabuntis niya ito ng maaga na hindi pa nila pareho natatapos ang kolehiyo.Pero gayunpaman ay pinangako niya sa mga magulang ng dalaga na papakasalan niya ito. Pero kung kailan naman handa na ang lahat ay saka naman ito nawala nang ma-aksidente ito.Aminado siyang nahirapan siyang alagaan noon ang tatlong taon gulang na anak nang mawala ang ina nito, pero wala siyang nagawa kundi ang ipagpatuloy ang buhay ng wala si Carol.Paminsan-minsan ay sumusubok rin siyang tumikim ng ibang putahe, para maibsan ang pangungulila niya sa asawang namayapa na, pero hindi pa ri

Pagkapasok sa loob ng kuwarto ay galit na binalinag ni Brett ang mga gamit na makita niya."How could you do this to me!" Nasapo niya ang mukha at napa-iyak siya sa galit.Sa loob ng tatlong taon ay inakala niyang patay na ang babaeng dapat ay asawa na niya ngayon, na kasama ito sa sasakyan na nahulog sa bangin. Pero hindi pala iyon totoo.Buhay na buhay ito at masayang namumuhay kasama ng isang lalaki na nagngangalang Louie De Vera. Kilala niya ang lalaking ito, school mate nila ni Carol noon sa kolehiyo. Naikuyom ni Brett ang kamao. Nilinlang lang siya ni Carol, pineke lang nito ang pagkamatay nito. Kaya ba hindi ito sumipot sa kasal nila ay dahil sa lalaking iyon? Pero bakit pinaabot nito ng ganoon katagal kung mahal nito ang lalaking iyon?"Fuck!" Binalingan ni Brett ang dingding at pinagsusuntok iyon. Halos tumuklap ang balat sa kamao niya sa ginawa. Si Rico ang nagsabi na buhay si Carol. Nakita daw nito ang babae sa isang Coffee shop kasama ang isang lalaki."Bakit mo ito gina

Katulad ng ipinangako ni Brett sa anak na magbabakasyon sila at pupunta ng Disneyland ay natupad iyon sa sumunod na araw. Tuwang-tuwa ang anak nitong si Paolo, at iyon ang kaligayahan ni Brett. Masaya si Brett kung masaya rin ang kaniyang anak. "Daddy, ang ganda po dito!" komento ni Paolo na ikinangiti ni Brett. Pumasok sila sa park at naglibot roon.Iba't ibang klase ng mga tanawin ang kanilang nakita. Sa gilid ng mga mata ni Brett ay nakikita niya rin kung paano mabusog ang mga mata ni Anna sa ganda ng paligid. Pumihit siya paharap sa direksyon ni Anna. Ang dalaga ay nakangiti rin habang panay ang tingin sa paligid."Yes, anak. Ang ganda nga." ani niya pero kay Anna siya nakatingin."Daddy, si Ate Anna naman po ang tinitingnan mo e." anang bata na napapakamot sa ulo nito.Napabaling rin si Anna sa kanila ni Paolo nang marinig nito na binanggit ang pangalan."Ano iyon?" sambit ng dalaga."Nevermind." anito ni Brett. Nagkibit-balikat na lang ang dalaga.Matapos silang maglibot sa Par