Third Person's POV Tumayo si Moria at lumapit sa malaking lamesa niya maayos ito at maging ang mga papel at panulat ay magandang tignan. Naupo si Moria at inumpisahan niyang kumuha ng isang pirasong papel at panulat. Isinulat niya lahat ng nangyari para sa araw na ito, katulad lang ng mga nasa ibang papel ay parehong bagay lang ulit ang sinulat niya. Walang espesiyal na pangyayari. Kumuha siya ng isa pang papel at nagsimulang isulat lahat ng formula at proseso ng Blood revival. Gusto niyang mapabilis ang pagbalik ni Lucas kaya naman pag-aaralan niya ulit ang blood revival simula sa umpisa at humanap ng mga ingredients na mas suitable dito. Nagdaan ang ilang buwan hanggang sa isang taon at isang buwan. Walang araw na tuimgil si Moria sa paghahanap ng ingredient. Halos mag-iisang taon nang matutunan niya ang huling ingredients na kailangan niya. Ngunit hindi siya sigurado kung dapat na ba niya itong puntahan dahil ayaw niyang iwan si Lucas

Lucas' POV Comfortable. Minulat ko ang mata ko at tumambad sa akin ang dibdib ni Fenrill. Mahigpit na nakayakap sa sakin ang mga braso niya at napakahimbing ng tulog niya. Kitang-kita ko sa mukha niya ang kapayapaan. Kahit natutulog ay nakangiti. Nandito kami ngayon sa kwarto ko. Nawalan ako ng malay kagabi at nagising akong nandito na kami, malinis na rin ang katawan ko. Naalipungatan ako dahil sa gutom. Nagluto si Fenrill at dinala niya dito sa kwarto. Pagkatapos naming kumain ay humiga kami habang yakap ang isa't isa. Natulog kaming yakap ang isa't isa. Sabik ako sa mga yakap niyang maiinit. Sa mga halik niyang matatamis. Sabik ako kay Fenrill. Kamusta kaya yung dalawa? I bet they grew even more. Ah, makes me want to see them. I never got the chance to see them since my attention was only for Fenrill and there's limitation. Only Fenrill who I can see. But I'm glad that Moria did his best. I knew he would do something like this. Now, I

Lucas' POV Kita ko ang takot sa mata ng mga mag-aaral na nakapalibot sa akin kanina. Binalik ko ang tingin ko sa dalawa na galit ang tingin sa mga mag-aaral na nasa likod ko. "I'm okay. You don't have to be mad about something so small." "But, Lucas! They touched you!" And? It's not a big deal. I'm okay and not hurt. I'm here to study anyway. "It's okay. I'm not hurt at all." I pat their head and I saw how their ears lowered and same with their tails. Their fangs also came back to normal. "Don't worry about me. I can take care of myself." "I hate it when you're hurt." Parang isang maamong tuta si Lucio ngayon, kanina lang ay para itong papatay sa galit. "I'll call you guys when I'm in big trouble. Don't worry." Rell hugged me while Lucio continued to cling on my arms. "I really hate smelling a foul stench on you, Lucas." "Rell, calm down." I can feel his jaw tightening from my shoulder. And I know that h

Third Person's POV Habang ang dalawa ay tahimik na naglilibot sa paaralan ay maingay naman ang kabilang bahagi ng paaralan kung nasaan ang kuwarto ng student council. Ang bawat miyembro ay naroon sa ilalim ng silid. Nakaupo at umiiyak ang babae habang ito ay paulit-ulit na hinahagupit ng isang latigo sa kaniyang binti. Makikita ang patuloy na pagdaloy ng dugo sa kaniyang binto papunta sa sahig. Ito ay naliligo sa sariling pawis at dugo mula sa ilang ulit na pagpapahirap sa kaniya. "P-please, I'm begging you, s-spare me." The woman cried harder when she left another whipped on her lap. "I'm sorry!" Sigaw niya nang makitang kumuha ng isang baldeng likido ang isang officer ng student council. "P-please, d-don't" Umiling ang babae nang napakaraming beses at sunod-sunod dahil alam niya kung anong likido ito base sa amoy. Gumihit ang sakit sa bawat sugat sa kaniyang katawan nang dumampi ang likido sa kaniyang balat matapos itong ibuhos sa kaniy

Lucas' POV I opened my eyes because of the sunlight coming through the the window, it was kind of blinding for me. Too bright in this room, I already told him to change the curtain into a thicker one. Pero lagi naman niyang iniiwang bukas ang bintana para daw makita ko agad ang mga bulaklak paggising ko. "Breakfast, baby." May dalang tray ng pagkain si Fenrill pagkaasok niya sa kuwarto. Malaki ang ngiti at parang sobrang saya niya. "The sunlight was too bright." Busangot kong saad sa kaniya. "You'll be late if you're not going to sit up and eat your breakfast." I normally don't eat breakfast. But I find it sweet when Fenrill make breakfast for me. "Alright. You have work today, right?" Ohhh, today's breakfast is chocolate pancake with strawberries on it and some fruits. "Yeah, but I will not take too long in the office today." Maaga siyang uuwi mamaya, I should too. "Okay, maliligo na ako. Salamat sa breakfast." Hinal