NAPALAYO si Luis mula sa kinahihigaan ni Klaire ng madinig niya ang pagpihit at pagbukas ng pinto."Nakakatayo ka ijo?" Nagulat at namamanghang ani ni Seselia. Tuluyan ibinaba nito sa katabing lamesa ng kama ang bit-bit na maligamgam na tubig at bimpo.Biglang iwas naman ng tingin si Luis, bigla siyang napahiya sa titig na ipinamalas ng matandang mayordoma."Yeah, I'm glad hindi ako tuluyan nalumpo," sabi niya sa matandang babae na nakatitig lang naman."Pero bakit gusto mong manatiling nakasakay sa sasakiyan na iyan. Kung hindi mo naman kailangan gawin ijo," corious pa rin na saad ni Seselia.Isang buntong-hininga naman ang ginawi ni Luis. Muli niyang binalingan ang nahihimbing na ngayon na si Klaire."I have to act like this Nana, I don't want to lose her." Tukoy niya sa babae.Mataman lamang nakikinig si Seselia, nakaramdam siya ng lungkot para rito."Hindi mo naman kailangan magsinungaling ijo kapalit ay ang pananatili ni Klaire dito. Tiyak ko kapag sinabi mong dumito na lang

SA gabing iyon ay napuyat si Katarina. She keep seeing those eyes of Luis, may lungkot at pait siyang nasisilayan sa tuwing binabato niya ito ng mga masasakit na salita.Hindi niya rin mapigilan ang sarili, kahit paano ay gusto niyang maiparamdam din sa lalaki ang sakit na nadarama niya sa pamamagitan ng salita niya.Kulang pa iyon sa lahat ng mga naging kasalanan nito sa kaniya. Kulang pa ang buhay nito sa mga ginawa nito sa kaniya at hindi niya papayagan ulit ang sarili na mauto pa!Mag-uumaga na ng tuluyan siyang makatulog na may luha sa mga mata.Umaga, katulad ng mga nagdaan araw ay napakatahimik pa rin sa bahay bakasyunan kung saan sila naroon nila Katarina. Nadiskubre niya iyon noon mawala ang babae, sa tuwing naalala niya ito ay doon siya naglalagi. Tila nagkakaroon siya ng kapayaan na panandalian.Inaamin niya marami siyang naging pagkukulang at nasaktan niya ang damdamin nito. Ngunit gagawin niya lahat-lahat upang mapatawad lamang siya at bumalik sila sa dati. Kahit abu

PATULOY sa pag-eempake ng mga damit ng anak niya si Katarina nang pumasok si claims roon."Mama, anong ginagawa mo bakit ka nag-iimpake?" Nagtatakang tanong nito sa kaniya."Aalis na tayo ngayon din, wala ng dahilan para mag-stay pa tayo rito." Nakaiwas niyang sagot dito.Kaagad naman napalapit si Claims, mabilis nitong inagaw mula sa kaniya ang isang damit na akmang ipapasok nito sa trolley."Ayuko Ma na umalis, bakit ngayon pa; si Papa alam na ba niya---""Walang dapat malaman ang Papa mo, dahil aalis tayo na wala siya. Matagal tayong nagkalayo dahil sa kaniya!" Hindi na mapigilan ni Katarina ang emosyon.Nailing-iling naman si Claims, tuluyan na rin itong napaiyak."No! I will stay here! Hindi ko iiwan si Papa!" matigas na sambit nito."Pero anak ito ang dapat na kailangan natin gawin ang umalis, dahil masamang tao ang ama mo. Hindi ko kayang maiwan ka ng mag-isa rito." Pakikiusap naman ni Katarina. Akmang aabutin nito ang bata ng kusa itong napalayo sa kaniya. Nasa mga mata nito a

NGINITIAN lang ni Katarina ang kaibigan si Havanah nang tuluyan itong pumasok sa unit niya. Binalingan pa nito ang dalawang tauhan ni Luis na nagbabantay mula sa labas ng pinto.Dahil sa nangyari sa convenient store ay nagpadala na si Luis ng mga magbabantay sa kanilang mag-ina. Maging si Ramil ay panay ang punta sa kanila upang i-check sila, gusto man magtanong pa ni Katarina kung kumusta na ang amo nito ay pinapangunahan siya ng hiya."Thanks God, okay ka lang. Kung 'di mawawalan pa ako ng talented na kaibigan," nag-aalalang sambit ng kaibigan nang makapasok ito."Salamat sa pag-aalala, hindi naman ako nasaktan. Nailigtas ako ni Luis," bigkas niya. Tuluyan silang naupo na dalawa sa sofang naroon."Teka, iyon ba ang Daddy ni Claims? kayo na ulit! akala ko ba nakipaghiwalay ka na. Kaya ba hindi ka na pinupuntahan ni Ruiz dito dahil na-realize mong mas bagay kami," natatawang wika ni Havanah.Maging si Katarina ay hindi na rin mapigilan matawa. Magmula ng ipakilala niya si Ruiz sa k

MALAMIG na tinitigan ni Ruiz ang nakatimbuwang na katawan ng nakabatang kapatid sa lupa. Tuluyan niya itong nilapitan."Matagal ko ng plinano ang mangyayari ngayon, hindi ko inaasahan na maisasakatuparan ko iyon ng basta-basta ngayon gabi L," pakikipag-usap ni Ruiz dito.Nagpatuloy siya makaraan ang ilang segundo. "Ipinagpapasalamat ko na malaki ang tiwala mo sa akin. Hindi mo man lang ako pinaghinalaan all the way." Natatawa pang sabi niya, bago muling humakbang palayo.Ngayon wala na ito ay pwedi na niyang sabihin ang gusto niya, dahil kung nabubuhay siya. Hindi niya magagawang pagsalitaan ito katulad ng nangyayari ngayon. Malas lang nito at nauna na sa impyernong dapat kalagiyan nito. Muli ay ipinagpatuloy niya ang pagsasalita na tila ba nakikinig si Luis sa mga sandaling iyon."Noong malaman mo na ako mismo ang tumulong at siyang nagtakas kay Klaire sa isla ay hindi mo man lang ako kinastigo. Pinabayaan mo kami na parang wala lang pakialam, kahit kitang-kita ko naman kung paano k