HINDI maintindihan ni Sabina kung bakit siya inaalok ng kasal ni Jeffrey. Lasing ba ito or nahihibang para alukin siya ng kasal, ni hindi nga niya ito lubusang nakikilala? "Ganito ba ako kaganda para bigla-bigla mo kong aaluking pakasal saiyo? Saka ano bang palagay mo sakin, cheap na basta na lamang papakasal sa ni hindi ko man lang nakikilala?" Nakataas ang isang kilay na sabi niya rito saka tiningnan ito mula ulo hanggang paa, "Hindi porket gwapo ka ay magpapaka=easy to get na ko 'no." "Hindi ko sinabing totohanin natin ang kasal. Magpapanggap ka lang na asawa ko so I can get rid of Christine," paliwanag nito sa kanya. "Ha? Parang ang labo naman ata," sabi niyang hindi pa rin maintindihan kung ano ang tumatakbo sa utak nito. "May bago na kong plano para hindi ako matrap sa babaeng iyon habang hinahanap ko pa rin ang usb. Magpakasal tayo. Don't worry, madali na lang naman tayong makapaghihiwalay. Kailangan ko lang patunayan sa father ni Christine na kasal na tayo para di na

NILINGON NIYA SI SABINA, “I said kalimutan mo na ang sinabi kong yun. Ayokong lumabas na parag utang na loob ko pa saiyo ang lahat,” sabi niya rito. Halata ang iritasyon sa tono ng pananalita ng dalaga ng muling magsalita, “Ang labo mo naman palang kausap eh. Atat na atat kang pakasal tayo para matakasan mo ang babalina kong step-sister, ngayong pumapayag na ko, ikaw naman ang umaayaw. Paano kita pagtitiwalaan na makikipagtulungan kang mapunta sa kangkungan ang pamilyang iyon kung ngayon pa lang, napaka-unreliable mo!” Sita nito sa kanya. “Hindi ako unreliable!” Inis na sagot niya dito, “Ayoko lang dumating ang araw na sisihin mo akong. . .” “Six months lang naman, hindi ba? Nangako kang six months lang ang problemang ito,” umiiyak nang sabi nito sa kanya. “Ako na ang nakikiusap saiyo ngayon na pakasalan mo ako para hindi na maguluhan pa ang utak mo tungkol sa shotgun wedding mo kay Christine. Basta mangako kang after six months, m

UMIIYAK SI SABINA habang ipinagtitirik ng kandila ang kanyang ama at ina, “Alam nyo po bang newly wed ako ngayon?” mapakla ang ngiti niya, “Yes, Pa, Ma, may asawa na iyong baby nyo. S-sayang nga at wala kayo. A-alam kong pangarap nyong makita akong naglalakad patungo sa altar” sabi niyang pinunasan ang pumapatak na mga luha sa kanyang mga mata, “Pero di ko naman na-experience iyon. Ni hindi nga ako nakapagsuot ng wedding gown. . .hindi naman kasi seryoso iyong wedding na naganap kahapon k-kaya madalian lang. Pero ‘pa, ma’ kapag nakita nyo iyong napangasawa ko, naku, pihadong hindi kayo makakapaniwala. Para akong tumama sa lotto. Tall, dark, handsome at may ari ng isang company. Akalain nyo iyon ‘ma, pa? Itong anak nyo, nakabingwit ng yayamanin?” Napangisi siya, “Pero joke lang ang lahat. . .parang isang panaginip lang dahil after six months, maghihiwalay rin naman kami.” Naupo siya sa malaking nakausling bato sa harapan ng puntod ng mga ito, “But don’t get me wrong ha? Hindi a

NABIGLA RIN SI JEFFREY SA ginawa. Alam niyang nasaktan niya si Sabina. Napalakas kasi ang pagkakasampal niya rito. Hindi kasi niya napigilan ang galit niya nang marealize na maarng mangyari dito ang nangyari kay Elise kung hindi ito mag-ingat. At no way na papayagan pa niyang mangyari iyon. Damn. Kumuha siya ng yelo sa fridge at inilagay iyon sa paper towel saka nagtungo sa kwarto nito, “Sabina, please open the door.” Hindi ito umiimik kaya napilitan siyang kunin ang susi ng kwarto para buksan iyon, Inabutan niyang nakadapa na parang bata sa kama si Sabina habang umiiyak. Na-guilty tuloy siyang bigla. “Wala kang karapatang pagbuhatan ako ng kamay,” dinig niyang sabi nito sa humihikbing boses, “At talaga bang ganyan ka? Basta ka na lang papasok dito kahit walang permiso ko?” Naupo ito at tumingin sa kanya, “Kahit na pamamahay mo ito, sana man lang bigyan mo ko ng privacy!” Parang walang naririnig na lumapit siya rit

PINILIT BUMANGON NI SABINA kahit na parang hindi niya kaya. Nabasa kasi siya ng ulan kahapong papauwi siya. Naligo siya para mawala ang init ng kanyang katawan. Pagbaba niya ay nakita niya si Jeffrey na naghhintay sa kanya sa salas. “Sabay na tayo, tutal maaga rin naman akong papasok ngayon,” sabi nito sa kanya saka nangunot ang nuo, “Uminom ka na ba ng gamot?” Kaswal na tanong nito. Tumango lang siya. Akmang lalabas na siya ng bahay nang hawakan nito ang braso niya. Kunot-nuong napatingin siya rito. “M-Magbreakfast ka muna. Kaya ka nagkakasakit kasi hindi ka kumakain ng almusal.” Sita nito sa kanya. “Male-late na ko,” protesta niya, “Besides, may coffee naman sa office kaya. . .” “Gusto kong mag-breakfast!” giit nito, “Sabayan mo ako!” Napahinga siya ng malalim. Hindi siya nagluluto ng almusal dahil hindi naman kumakain ng breakfast si Jeffrey at siya naman ay pwedeng kape lang sa u