บททั้งหมดของ The Mafia King's Kryptonite: บทที่ 51 - บทที่ 60

AFTER THE MOVIE MARATHON, I was still on cloud nine. Archer was already asleep on my bed, and he was hugging my pillow. I couldn’t believe that I even tucked my son on my bed which was indeed a fulfilling moment to me, especially that I’m so close and bonding to my son who never knew that I’m his real father. But soon, I wished that he would be able to know who I really am in his life. Nang nasigurado kong maayos nang natutulog si Archer sa ibabaw ng aking kama ay lumabas na ako ng aking silid. Agad namang lumapit sa akin si Guishonne na nasa gilid lamang ng aking silid. “Prenditi cura di mio figlio, Guishonne. Ring my cellphone if something odd happens here. Make sure to tighten the security outside, so that no foes would barge and interrupt us,” bilin ko sa kaniya. Guishonne bowed his head slightly. “Yes, Mio Signore. I would do my best to protect Giovane Signore Archer with all my might, and to ensure that everything was under control. Enjoy your night with Lady Allyssa, and we

NAGING MABILIS ANG LAHAT. Hindi ko matiis na itago pa kay Vito Achilles ang katotohanan. Kahit na nagsisinungaling ako sa kaniya na wala lamang para sa akin na humanap siya ng ibang babae pero sa loob-loob ko ay nasasaktan ako. Hindi ko kayang makita siyang nasa piling ng ibang babae. Nang nalaman ko ang totoong dahilan sa pagkawala niya noon ay tila nabunutan ako ng tinik sa aking dibdib dahil akala ko ay ipinagpalit niya ako sa iba. Medyo hindi ako makapaniwala na nag-di-disguise lamang pala siya sa iba’t-ibang mga katauhan para itago ang totoo niyang pagkakakilanlan at iyon ay bilang isang Mafia King. Mas gusto ko siyang tawagin na Vito dahil gandang-ganda ako sa kaniyang totoong pangalan. Pareho kaming nasaktan sa maling pagkakataon pero mayro’n pa namang oras para itama ang lahat at maging masaya kami. Binigyan ko ulit siya nang isa pang pagkakataon at hindi ko pinagsisihan iyon. Talagang bumabawi siya sa akin at masasabi kong masaya ako sa mga ipinapakita niyang efforts sa a

ILANG ARAW akong nakatulala. Hindi ko kinaya ang nalaman ko. Hindi ko matanggap na wala na talaga si Archie. Nag-imbestiga rin sina Vito at Gui para makasiguro kung si Archie ba talaga ang batang namatay o hindi. Hinukay pa nila ang puntod at nakita pa nila ang bangkay ng isang batang lalaki na hindi na makilala. Natagalan din ng ilang mga araw ang kanilang pang-iimbestiga hanggang sa nakumpirma na positive at nag-match ang lahat kay Archie. Nagkaro’n ako ng anxiety at depression dahil do’n. Hindi ko sila kinakausap at gusto ko lamang umiyak habang nagkukulong habang yakap-yakap ang blanket ni Archie. Durog na durog ang puso ko na mas mauna pang nawala ang aking anak kaysa sa akin. Sina Mama at Papa ang nag-asikaso na ilipat ang bangkay ni Archie sa mas magandang cemetery dahil hindi ko kakayanin na naman na makita ang aking anak na nasa gano’ng kalagayan. ‘Anak, bakit mo naman iniwan agad si Nanay? Ang dami ko pang mga pangarap para sa iyo. Gusto ko pang ibigay ang mga gusto mo pe

NANG NAKAALIS na sina Ate Maricel, Ate Marissa at Guishonne ay naiwan naman kaming tatlo nina Achil at Archer sa loob ng aking silid. Ito ang tamang pagkakataon para sabihin ko sa aking anak ang katotohanan. “Anak, hindi ba’t gusto mong malaman kung nasaan ang Tatay mo?” tanong ko. Napatingin naman sa akin si Archer na nakayakap sa akin at tumango. “Ahm. . . Nandito na siya malapit sa atin at nakikita ka niya,” pagpapatuloy ko. Archer’s brow furrowed in bewilderment. “Ha? Where po, Naynay?” “He was just in front of you, Anak.” usal ko. Mabilis na napatingin si Archer sa kaniyang harapan at nando’n si Vito na titig na titig sa aming dalawa ng aming anak. “Ha? Si Hewo? Eh, ni-joke mo naman si Ater, Naynay.” ungot ni Archer na halatang ayaw maniwala sa aking sinasabi. I couldn’t help but to sighed heavily. “Totoo ang sinasabi ko, Anak. Sa katunayan nga ay hindi talaga Achil Costa ang tunay niyang pangalan at ito ay isang disguise lamang dahil siya ay si Vito Achilles Del

I BIT MY LIP as I raised my hand where my engagement ring which made Mama and Papa gasped loudly in surprise while our maids started to clap their hands. Mama immediately engulfed me with a tight hug as she sobbed, and kissed me on both of my cheeks. “I’m so happy for you, Anak. Finally, he had the guts to propose to you. Akala ko pa naman ay babagal-bagal pa siya,” naluluhang turan ni Mama habang hinihimas ang aking pisngi. ‘Sa sobrang bagal po ni Vito ay inuuna na po namin ang honeymoon.’ Lumapit naman sa amin ni Mama si Papa na nakangiti at niyakap din ako. “Congratulations, Anak. I’m happy that you would finally get marry the man you love and the father of your children,” pagbati ni Papa sa akin habang sinusuklay ang mga daliri sa aking buhok. Hindi ko napigilang ngumiti. “Thank you po, Papa. Gusto ko po sana na kayong dalawa ni Mama ang maghahatid sa akin sa araw ng aking kasal.” Kitang-kita ko ang pagkagulat sa mga mata ni Papa at kalaunan ay naging emosyonal. “R-Really? H