All Chapters of Pag-aari Ako ng CEO: Chapter 11 - Chapter 20

Tahimik si Lorelay buong gabi hangga't sa makauwi sila. Hindi na rin bumalik si Richmoon sa table nila. Tuluyan na itong nawalan ng gana. Nang makababa siya ng sasakyan, diri-deritso siyang naglakad na walang lingon-lingon.Nakamasid lang si Mr. Shein sa galaw ni Lorelay. Kanina pa niya napapansin ang pananahimik nito mula ng makabalik siya sa table nila.Hinilot niya ang sentido niya at hindi muna pumasok. Pinili niyang sumandal sa sasakyan at nagsindi ng yosi habang tinatanaw ang pigura ng asawa na papasok sa loob ng bahay nila."Is she mad?" dahil wala namang sumagot sa pahapyaw niyang tanong, humithit nalang siya sa sigarilyo hangga't sa naubos niya ito saka siya nagpasya na pumasok.Dumiretso siya sa kwarto nila mag-asawa at idiniposito ang sarili sa kama nila.Nakahiga siya sa dalawang kamay niyang inilagay niya sa likuran ng ulo saka nakatingin sa itaas at iniisip kung may nagawa ba siyang mali para tumahimik ang asawa niya buong magdamag.'Why things won't work between us smo

"Oh God! Ang cute ng mga bata!" Hindi pa rin makapaniwala si Richmoon na nakilala niya ang dalawang supling ni Lorelay at Mr. Shein. "Kaya nga ganito ako maka react kay Lorelay. She needs the protection the most." Natahimik si Richmoon at nagtuloy-tuloy sa pagmamaneho papunta sa bahay ni Mr. Shein. Malayo-layo na sila ni Lee sa bahay ni Zee, nang biglang sabay silang napatalon sa gulat nang may biglang nagsalita sa likuran nila. "Malapit na po ba tayo, uncle Rich?" Parang tinakasan ng dugo si Richmoon at Lee nang makita si Rico na nasa likuran at inosenteng nakangiti sa kanila. "Putang- I mean, Holy mother!" Hindi makamurang ani ni Lee dahil hindi niya inaasahan ang presensya ni Rico sa likuran nila. "Anong ginagawa mo dito? Kailan ka pa dito? Paano ka napunta dito?" sunod-sunod na tanong ni Richmoon sa bata. Umupo si Rico sa upuan at sumandal. "Kanina lang po. I heard uncle Lee na susunduin niyo si mama and I wanted to come so nandito ako." Napanganga ang dalawa. Hindi alam a

Kinabukasan, maaga akong nagising. Plano ko sanang magluto para makakain si Mr. Shein ng maaga ngunit nagulat ako nang makita na mas nauna siya sa 'kin magising. Gising na siya at kasalukuyang nagluluto sa kusina. May suot na apron sa ibaba at topless sa itaas. Napanganga ako sa gulat at agad na kinusot ng mata to check kung hindi ba ako namamalikmata lamang. Nang makabawi sa gulat ay lumapit ako sa kaniya. Sumulyap siya sa akin, "good morning." Simpleng pagbati niya. Ngumiti pa siya and it's the genuine one I've ever seen mula ng makabalik ako. I blink thrice dahil hindi ako makapaniwala na nandito siya at nagluluto. "Umupo ka na," aniya kaya napaupo rin ako. "S-Sorry. Ikaw pa nagluto," mahinang sabi ko. Ngumiti lang siya sa 'kin at tumango. "It's fine," sagot niya. Maya-maya pa ay dumating si Vicente, dala ang envelope na agad niyang ibinigay kay Mr. Shein. Napatitig ako kay Vicente nang makita ang bagong ayos nito sa kaniyang katawan. "Ang gwapo mo," mahinang sabi ko. N

She looked so tense. I wonder anong iniisip niya bakit ayaw niyang manatili kami dito. "Ilan po sir?" tanong no'ng nagtitinda ng tubig. "Dalawa," hindi ko maalis ang paningin ko sa kaniya. Parang anytime ay maiiyak siya na hindi ko alam kung bakit. Hindi rin siya mapakali sa inuupuan niya. At hindi ko maiwasang isipin na may itinatago siyang sa tingin ko ay iyong kabit niyang lagi niyang katawagan na ayaw niyang makita ko. Malakas tuloy ang pakiramdam ko na nandito iyon. Nang maiabot ko ang bayad sa ale, nagulat ako nang may bumangga sa 'kin. No'ng lingunin ko ito, nakita ko ang isang batang nakasuot ng sombrero. "How dare you to hurt my mama?" galit na galit na aniya at pinagsusuntok ako. Hindi masakit ang mga suntok niya but I wonder kung kaninong bata ito. He's mad. Ako nag pinagdidiskitahan niya. Lumingon ako sa paligid, nagbabasakaling may naghahanap sa kaniya ngunit lahat ay busy sa sariling ginagawa. "Bad ka! You hurt my mama! Bad ka!!! Bad ka!!!" Hurt his mama?

“Rico? Why are you so quite?” naiinis nang sabi ni Sico habang nakatingin sa kakambal niyang tila ay hindi siya pinapansin. “Go and play with your gadgets, Sico. I’m not really in the mood.” Tumayo si Rico at tuluyang umalis papunta sa kwarto kung nasaan si Zee nakahiga. Nagbabasa ito ng medical books at nang makita niya si Rico na papunta sa kaniya ay itniklop niya ang libro at yumabi dito. “Dad....” Iyon lang ang sabi ng bata, nanggigilid na ang luha sa mga mata habang paakyat sa kama kung saan nakahiga si Zee. “Why my baby is sad?” umupo si Zee at sinalubong ng yakap si Rico. Hindi sumagot ang bata, basta nalang siya yumakap kay Zee. Nagpakawala ng malalim na buntong hininga ang lalaki habang nakatingin kay Rico na nakahiga sa lap niya. Kumuyom ang kamao ni Zee. ‘It’s his fault,’ aniya sa kaniyang isipan habang nakatingin sa bata na malungkot at parang anytime ay iiyak. “Dad, our father is alive… isn’t he?” tanong ni Rico sa mababang boses. “That man in the plaza… he looks like