KENT"Sabi ni Nanet hindi ka raw umuwi kagabi. You went home 4:00 am to take a shower, then get in the office again. As I remember, maaga ka ring nag-time out kahapon. So where was you last night?" Bungad sa akin ng nanay ko pagpasok niya ng opisina. Napaangat ako ng ulo sa kaniya kasabay ng pagtanggal ko ng kamay kong minamasahe ang sintido ko. Parang may ugat na tumitibok sa utak ko sa sobrang sakit dala ng hangover tapos mukhang dadagdagan pa ng bunganga ng nanay ko ngayon. "Malaki na ako, Mom. Hindi ko na kailangan ipaalam sa inyo ang lahat ng lakad ko." Sagot ko rito. "Oh come on, Kent. What are you doing to yourself? You look like a 50-year old man sa tumutubo mong bigoteng hindi naman bagay sa 'yo. Ganiyan ba ang mukha ng magiging CEO ng company natin?" Itinuro pa niya ang pagmumukha ko. She's so concern with my looks. Tinamad lang naman talaga akong mag-shave dahil laging pagod sa trabaho. Sa trabaho ko nalang ibinuhos ang oras ko kaysa magmukmok kakaisip ng gawing katutur

..Makalipas ang siyam na buwan..NIKITAIt's my baby's 1st birthday. Simple lang ang salo-salo na hinanda ko. Only my parents, Hanz, at 'yung ibang co-workers ko ang nandito ngayon. Gusto sana nila Mama gastusan ng malaki dahil unang apo raw nila si Levi at dapat lang daw ibigay namin ang pinakamainam, kaso umayaw ako. Umayaw ako, hindi dahil sa pinagdadamutan ko ang anak ko, naisip ko lang na ipunin ang perang panghanda ko para sa kinabukasan ni Levi. Nakakahiya rin kasi sa kanila ni mama. Baguhan palang ako sa trabaho kaya maliit palang ang sahod ko at ayoko ng umasa sa pera nila mama at papa kahit sabihin pang regalo nila 'yun sa anak ko. Isa pa, nag-iipon din ako para sa clothing business na ipapatayo ko. Pero kahit na ganoon, siniguro ko na ang pinakamainam pa rin ang maibibigay ko para sa anak ko. Kahit papaano ay gusto ko pa ring bigyan siya ng magandang selebrasyon para matuwa naman siya paglaki niya. I made a reservation on this small restaurant and the theme is anime charac

HANZ Kasalukuyan akong nagtitipa sa laptop ko nang may kumatok. "Come in." Saad ko. "Sir, someone wants to see you." Sabi sa akin ni Nikita, ang secretart ko. Napakunot ang noo ko. Akala ko ba wala akong ka-meeting ngayon? "Sino raw?" Tanong ko at sumandal sa swivel chair. Ugh, my back, parang ngayon ko lang naisandal sa tanang buhay ko. Hindi ko kasi napansin na tuloy-tuloy pala ang trabaho ko rito, hindi na naisip ipahinga saglit ang likod ko. "Anak ni Mr. Diwa, 'yung babaeng kinabubwisetan mo." Natatawa niyang balita kaya napaayos ako ng upo. 'Yunh 'halimaw na babae' ang naghahanap sa akin. Ginagawa naman no'n dito? Mang-aaway? Napabuntong-hininga nalang ako at nagtipa ulit sa laptop para i-save ang document na ginagawa ko. "Sige papasukin mo na. Ingat, baka kagatin ka no'n." Tanging lumabas sa bibig ko. "Ikaw ang mag-ingat, baka ikaw ang kumagat. Roar!" May kasama pa talagang galaw ang hirit ng baliw kong kaibigan. "Baliw! 'Kala mo sa 'kin, papatol do'n?" Binigyan k

NIKITA Tanghali na nang makalapag ang eroplanong sinasakyan ko sa bansang Pilipinas. Karamihan sa mga kasama kong bumaba ay mga Pilipino, sa pakiwari ko. Bumungad kaagad sa balat ko ang init na nagmumula sa araw. Napakurap ako para ayusin ang false eyelashes ko. "Your passport, Ma'am?" Tanong sa akin ng nasa immigration kaya kaagad ko ring inabot dito ang passport ko. It's still the same airport kung saan ako umalis papunta ng America. Agad kong tinawagan si mama nang tuluyan na akong makapasok sa loob. Nag-alok ito na sunduin ako kaso tinanggihan ko. Tinanong ko nalang kung saang ospital naka-confine si papa para doon na lamang ako dumiretso. Pagtapos ng mahabang prosesyon sa loob ng airport ay tuluyan na nga akong nakalabas. Pumara ako ng taxi saka sumakay. Kaunting gamit lang ang dala ko dahil hindi rin naman ako magtatagal. Babalikan ko rin agad ang anak ko sa America. Isang oras mahigit ang tinagal ko sa biyahe dahil sa sobrang traffic. Mas lumala pa yata ang traffic sa Pinas

NIKITA "Sigurado ka ate na Kent ang pangalan no'ng nakita ni Levi si mall?" Paninigurado ko pa. "Oo, ayun ang sabi. Bakit?" Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa sinabi ni ate Marites. Sana hindi iyun ang Kent na kilala kong mahilig din magbasa ng ganitong klaseng libro. "Wala naman po." Patay-malisya kong turan saka tumalikod para sundan ang anak kong busy na sa pagtingin nong mga libro sa kwarto. Unang araw palang ninenerbyos na 'ko. Hindi talaga malabong hindi magtagpo ang landas ng dalawa. Pero kung hindi ko man talaga ito maitatago nang habang panahon, sana bigyan lang muna ako nito ng kaunting panahon para ihanda ang sarili. "Levi." Tawag ko rito saka lumapit. "Mommy, there's this guy that gave me this. He told me that I reminded him of himself when he was younger. He also likes reading." Tuwang-tuwa nitong kwento. "Yes I heard from ate Marites. But next time, anak, don't accept anything from strangers, okay?" "Okay, but I can keep this right?" Tanong pa