KINABUKASAN NAGISING ako na may ngiti sa labi, saka dahan-dahan bumangon ng maramdaman na wala na pala akong katabi. May naamoy akong mabango ibig sabihin nasa kusina siya. Sa anim na taon ngayon ko lang ulit naranasan na makatulog ng maayos at masarap. Ewan sobrang himbing ng tulog ko habang nakayakap kay Giovanni. Iba talaga kapag nakadikit ako sa kanya. Pumapayapa ang katawang lupa ko. Bumangon na ako saka dumeretso sa banyo para maghilamos at toothbrush bago puntahan ang asawa ko sa kusina. Napangisi ako, ang sarap sa pakiramdam na matawag ko ulit na asawa ang lalaking mahal ko at sobrang mahal na mahal ako. Napaka-gaan sa pakiramdam kapag wala ka ng kinikimkim na galit sa puso mo. Matapos makapag-ayos ng sarili kinuha ko ang cellphone ko sa bedside table katabi ng phone ni Giovanni bago lumabas ng kwarto at nagtungo sa kusina. Wala akong balak pumasok ngayon sa opisina, May kailangan akong gawin ngayong araw. Naabutan ko si Giovanni na nakah

HABANG hinihintay si Sean na mahanap sila Kiel. Kinausap ko naman si Nicole at pinaliwanag ang lahat. Pinaintindi ko ang sitwasyon namin ngayon. Ako rin ang may kasalanan kung bakit siya nagalit kay Giovanni at iniwanan si Sean. Sa akin siya dapat magalit at hindi sa dalawang lalaki. Wala naman itong imik ng ma-kwento ko ang lahat. “I'm sorry bunso, ako ang may kasalanan ng lahat. Sana ‘wag kanang magalit kay Giovanni at Sean.” Sincere na hingi ko ng paumanhin sa kanya. Pinatong ko ang aking kamay sa kamay niyang nasa lamesa at tipid na ngumiti. Malamlam ang mga mata at halatang naiiyak na ng tumingin naman siya sa akin. “I'm sorry din ate sa inasal ko kanina. Ngayon naiintindihan kona ang lahat. Napaikot tayo ng Logan na iyon. Hindi ko akalain na gano'n siya kasama.” Tumango-tango naman ako. “Yeah, kahit ako hindi ako makapaniwala ng malaman ko ang lahat. Anim na taon natin nakasama ang taong dahilan bakit nawala si Mama. Kaya ngayon hindi

Shit! Napamura ako sa aking isip ng harangin kami ng mahigit walo o sampu na tao. Mapapalaban pa kami! Kain sa oras ‘to. Gulat naman akong napatingin kay Sean ng umabante ito at tumigil sa gitna. “Ako ng bahala dito, King. Umalis na kayo ni Mam Natasha.” What? kaya niya ba ang mga ito? Iisa lang siya! “No, tutulungan ka namin Sean. Ang dami ng mga ‘yan!” Lumingon naman ito sa akin at ngumiti. “Don't worry Mam Natasha, Kayang kaya ko ang mga ito. Sige na, iligtas niyo na sila Kiel. Susunod ako sa inyo.” Nag-aalangan pa akong iwan siya kaso naramdaman ko ang hawak ni Hubby sa aking braso. Binalingan ko naman siya. “Don't worry about him, He can handle those bastard. Let's go.” Wala akong nagawa ng hilahin na ako ni Hubby at tumakbo kami patungo sa basement. Nilingon ko pa si Sean na sumulyap din sa amin saka ako sinaluduhan at tinanguan. Tumango rin ako sa kanya saka tumingin na sa unahan. Please, mag-ingat ka Sean. My sister is waiting for you.

Natasha's pov It's been two days ng iligtas namin sila Kiel. Ok na ngayon ang lalaki at nagpapahinga na lang. Habang ako ay nagbalik na sa trabaho. Hindi rin muna kami nagkikita ni Giovanni. Kailangan muna namin mag-palamig. Kailangan hindi ako mahalata ni Acosta na may nagbago sa akin sa nakalipas na linggo. Dapat kung paano ko siya pakisamahan ay gano'n pa rin. Si Ares naman at Nicole ay nandoon pa rin sa mansyon nila Lolo J. Hindi pumayag ang matanda na bumalik ang mga ito sa mansyon ni Logan. Wala tuloy akong magawa kung hindi pumayag. Sasabihin ko na lang kay Logan na nagbakasyon ang dalawa kung sakaling magtanong. Sana lang hindi makahalata ang depungal na lalaking ‘yon. And speaking of that devil. Ngayong araw ang balik niya dito sa pinas. Sabi ko susunduin ko siya sa airport kaso sabi niya ay ‘wag na lang daw kasi anong oras na iyon at alam niyang pagod ako sa trabaho. May dadaanan rin daw muna siya. Hindi na ako nagpumilit dahil ayaw ko naman

Pareho silang naka-side view sa gawi ko. Kahit ganon, kilalang kilala ko ang pustura ng asawa ko. Seryoso silang nag-uusap. Siguro business meeting kaya nandito si Hubby. Pormal na pormal silang dalawa ‘e. Saka ang seryoso ni Hubby habang kumakain sila at nag-uusap. Yeah, baka nga. Hindi dapat ako mag-isip ng kung ano. Baka kliente lang at may mahalaga silang pinag-uusapan.. Aalisin ko na sana ang tingin sa kanilang dalawa ng makita kong itaas ng babae ang hawak na tinidor na may pasta saka nilapit sa tapat ng bibig ni hubby! What the hck?! Bakit may subuan na nagaganap?! Hindi ba't lunch meeting ito? O, baka naman lunch date talaga?! Lintek na! Don't you dare to eat that Giovanni Alastair! Isasalaksak ko sa ‘yo ang tinidor na ‘yan. Galit kong sambit sa aking isip. Pero gano'n na lang ang gulat ko ng isubo iyon ni Hubby. Tuwang tuwa naman ang babae, pinunasan pa nito ang gilid ng labi ng asawa ko dahil may sauce na naiwan. Ayaw ko sana mag isip ng kung ano ka