All Chapters of Lean on me, Daredevil: Chapter 41 - Chapter 50

"Uminahon ka nga! Sa tingin mo ba'y mahahanap mo sina Amelia at Nikolai kung patay ka na?" tanong ni Daniel sa kaibigang si Kraner. Nag-aalala siya rito dahil ilang araw na itong walang pahinga mula nang biglang mawala sina Amelia at Nikolai. “I need to think of a plan to save them.” “We already had a plan!” “At sa tingin mo ba, ang pagsugod sa kuta ng kalaban ang magliligtas sa kanila?” iritableng tanong ni Kraner. Napasapo siya sa kanyang ulo bago marahas na ihilamos ang mga kamay sa mukha. “It’s a suicide attempt. Mas lalo ko silang hindi maililigtas kung patay na ako.” He was blaming himself. The guilt gnawed at him relentlessly. If he hadn’t left Amelia and Nikolai that day—if he had just stayed a little longer—none of this would have happened. They wouldn’t have ended up in enemy hands. Now, every second that passed felt like a countdown he couldn’t stop. “One wrong move, and their lives could be the price,” he muttered, his voice low but tense. “I can’t afford that. Not w

“Looks like I can’t hide anything from you anymore.” Eron let out a harsh sigh. “You’re right. They weren’t the ones who killed Lucas—but the video I showed you was real, Amelia.” “P-Paanong―” “The man they killed...was my brother. There are many I hold responsible for his death, and I will take each of them down, one by one. That is the vow I made at my brother’s grave. I will never find peace for as long as I know they’re still breathing.” Para bang nabunutan ng malaking tinik sa dibdib si Amelia nang tuluyan nang masagot ang mga katanungang matagal nang bumabagabag sa kanya. Ngayon, malinaw na sa kanya na hindi si Kraner at ang mga kaibigan nito ang pumatay kay Lucas. “I planned to end their lives with my own hands, Amelia, but because of your blunder, that chance is gone. Instead, I’ll wipe them out all at once—not through brute force, but with traps I’ve set. Right now, they’re chasing my decoy, convinced they’re tailing my car. They have no clue that what’s truly waiting for

“Did you find it?” tanong ni Kraner kay Daniel habang inaayos ang ibinigay sa kanya nitong bulletproof vest. “Isa lang ang sigurado—ang bombang nakatanim sa mansyon ni Eron,” sagot nito sa kanya. “Papunta na ng warehouse si Gabriel para i-check at i-detonate ang pinaghihinalaan niyang bombang naroon,” dagdag ni Daniel. Hindi nagkamali ng hinala si Kraner. Katulad ng ginawa ni Eron sa pagmamay-ari nitong barko, nagtanim din ito ng mga explosive sa buong teritoryo nito. Gustuhin man nilang gipitin at hulihin kaagad si Eron, hindi nila iyon maaaring gawin. Hindi sila puwedeng lumusob sa loob dahil sa mga bombang nakapalibot sa buong lugar. Alam nilang hindi magdadalawang-isip si Eron na pasabugin ang sarili nitong teritoryo kapag nakita nitong nasa loob na ang buong puwersa nila. “Ikaw na ang bahala sa bombang nasa mansyon ni Eron. Sisiguraduhin kong hindi siya maghihinalang may nakapasok na pulis sa lungga niya maliban sa akin,” pahayag ni Kraner. “Sigurado ka ba sa plano mo? H

“Amelia! Oh my ghad! She’s awake!” narinig niyang sigaw ng kanyang ina, puno ng tuwa at ginhawa. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata, at agad siyang sinalubong ng nakakasilaw na puting liwanag. Muntik na niyang isipin na sinusundo na siya ni San Pedro, pero agad din niyang naalala—mula’t sapul alam niyang mas nababagay siya sa impyerno kaysa sa langit. “A-anak…” maluha-luhang tawag ng kanyang ina, ang mga mata namumugto sa ilang araw ng walang tigil na pag-iyak. May lumapit na doktor at ilang nurse para suriin siya, sinisiguro kung maayos na ang kanyang kalagayan. “Gaano ako katagal nawalan ng malay?” Namamaos n’yang tanong. “A week,” sagot sa kanya ng doktor. “Your vitals and blood rates are normal. May nararamdaman ka bang masakit sa’yo?” Ilang sandali na natahimik si Amelia bago n’ya iangat ang tignin sa mga magulang. “Mom, d-dad, where’s Kraner?” “Anak, sagutin mo muna ang tanong ng doktor. We’ll talk about it after,” pahayag ng kanyang ama. “I’m fine. Nahihilo lang

2 YEARS LATER “Where here na, baby.” Tinungo ni Amelia ang backseat ng sasakyan n’ya at ibinaba si Nikolai mula sa babyseat nito. Inabot n’ya ang bulaklak na binili nila sa flowershop saka ito iniabot kay Nikolai. “Let’s go?” “Opo!” Nakabungisngis na sagot sa kanya ni Nikolai saka nito hinawakan ang kamay n’ya. Ngayon ang ika-apat na kaarawan ni Nikolai at nagpasya silang bisitahin muna si Nova bago sila mag-celebrate ng birthday nito. Dalawang taon na ang nakalipas mula nang opisyal na maging anak niya si Nikolai. Sobrang saya niya noong araw na iyon. Hindi man siya ang nagluwal sa bata, masaya siyang siya na ngayon ang kinikilala nitong ina. Pero sa kaparehong araw na natanggap niya ang magandang balita, dumating din ang kinakatakutan niya. Nova passed away that day. Alam niyang hinintay lang ng kaibigan na makuha ang resulta ng adoption bago ito tuluyang mamahinga. She knows she’s at peace now. Ngayon, magkasama na sina Nova at Lucas—nakatanaw mula sa itaas, binabantayan