บททั้งหมดของ Lean on me, Daredevil: บทที่ 41 - บทที่ 50

“Uminahon ka nga! Sa tingin mo ba ay mahahanap mo sina Amelia at Nikolai kung patay ka na?” tanong sa Daniel sa kaibigang si Kraner. Nag-aalala s’ya rito dahil ilang araw na itong walang pahinga matapos mawala bigla ng dalawa. “I need to think of a plan to save them.” “We already had a plan!” “At sa tingin mo ba, ang pagsugod sa kuta ng kalaban ang magliligtas sa kanila?” iritabling tanong ni Kraner. Napasapo s’ya sa kanyang ulo bago marahas na ihilamos ang kamay sa mukha n’ya. “It’s a suicide atempt. Mas lalo ko silang hindi maililigtas kong patay na ako.” He’s blaming himself. Kung hindi n’ya iniwan sina Amelia at Nikolai ng araw na ‘yon ay hindi sana sila mapapasakamay ng kalaban nila. “Isang maling galaw lang natin ay siguradong buhay nila ang manganganib. I can’t risk them. Not with those sh*tty plan.” “Maka-sh*tty ka naman,” singhal sa kanya ni Gabriel na kakapasok lang sa opisina n’ya. “Well, sh*tty naman talaga. Sino ba kasi ang naka-isip nun?” “Si Chief Uso,” sagot sa

“Mukhang wala na akong maitatago sa’yo.” Marahas na napabuntonghininga si Eron. “Tama ka. Hindi sila ang pumatay kay Lucas pero ang video na ipinakita ko sa’yo ay totoo, Amelia.” “P-Paanong―” “The man that they killed…was my brother. Marami akong sinisisi sa pagkamatay n’ya at lahat sila ay isa-isahin ko. Iyan ang ipinangko ko sa puntod ng kapatid ko. Hindi ako matatahimik hangga’t alam kong humihinga sila.” Para bang nabunutan ng malaking tinik sa dibdib ni Amelia nang tuluyang masagot ang mga katanungang bumabagabag sa kanya. Ngayon ay malinaw na sa kanyang hindi si Kraner at ang mga kaibigan nito ang pumatay kay Lucas. “Gusto ko sanang ako ang kumitil sa buhay nila gamit ang sarili kong mga kamay pero dahil sa kapalpakan mo, Amelia ay hindi na ko magagawa ‘yon. I will kill them at once not with my bare hands but with my traps. They’re following my decoy. Sa pagkakaalam nila ay sasakyan ko ang sinusundan nila. Wala silang kaide-ideya na kamatayan ang naghihintay sa kanila sa lug

“Did you find it?” tanong ni Kraner kay Daniel habang inaayos ang ibinigay sa kanya nitong bulletproof vest. “Isa lang ang sigurado at ‘yon ang bombang nakatanim sa mansyon ni Eron,” sagot nito sa kanya. “Papunta na ng warehouse si Gabriel para I-check at I-detonate ang pinaghihinalaan n’yang bombang nandoon,” dagdag ni Daniel. Hindi nga nagkamali ng hinala n’ya si Kraner, katulad ng ginawa ni Eron sa pagmamay-ari nitong barko ay nagtanim rin ito sa buong teritoryo nito ng mga explosive. Gustuhin man nilang gipitin at hulihin kaagad si Eron ay hindi nila pupweding gawin. Hindi sila maaaring lumusob sa loob dahil sa mga bombang nakapalibot sa buong lugar. Hindi magdad’lawang isip si Eron na pasabugin ang sarili nitong teritoryo kapag nakita nitong nasa loob na ang buong pwersa nila. “Ikaw na ang bahala sa bombang nasa mansyon ni Eron. Sisiguraduhin kong hindi s’ya maghihinalang may nakapasok ng pulis sa lungga n’ya bukod sa akin,” pahayag ni Kraner. “Sigurado ka ba sa plano mo? Hi

“Amelia! Oh my ghad! She’s awake!” Narinig n’yang sigaw ng kanyang ina. Nang imulat ni Amelia ang mga mata n’ya ay doon na tuluyang tumambad sa kanya ang nakakasilaw na puting liwanag. Muntik na n’yang isipin na sinusundo na s’ya ni San Pedro pero alam n’ya noon pa man na sa impyerno s’ya nababagay at hindi sa langit. “A-Anak,” maluha-luhang tawag sa kanya ng kanyang ina. Namumugto ang mga mata nito dahil sa ilang araw na pag-iyak. May lumapit sa kanyang doktor at mga nurse para suriin s’ya. “Gaano ako katagal nawalan ng malay?” “A week,” sagot sa kanya ng doktor. “Your vitals and blood rates are normal. May nararamdaman ka bang masakit sa’yo?” Ilang sandali na natahimik si Amelia bago n’ya iangat ang tignin n’ya sa mga magulang. “Mom, d-dad, where’s Kraner?” “Anak, sagutin mo muna ang tanong ng doktor. We’ll talk about it after,” pahayag ng kanyang ama. “I’m fine. Nahihilo lang ako ng kaunti pero okay na ako. Now tell me, nasaan si Kraner?” muling tanong ni Amelia sa mga mag

2 YEARS LATER “Where here na, baby.”Tinungo ni Amelia ang backseat ng sasakyan n’ya at ibinaba si Nikolai mula sa babyseat nito. Inabot n’ya ang bulaklak na binili nila sa flowershop saka ito iniabot kay Nikolai.“Let’s go?”“Opo!” Nakabungisngis na sagot sa kanya ni Nikolai saka nito hinawakan ang kamay n’ya. Ngayon ang ika-apat na kaarawan ni Nikolai at nagpasya silang bisitahin muna si Nova bago sila mag-celebrate ng birthday nito.Dalawang taon na ang nakalipas ng opisyal n’yang maging anak si Nikolai. Sobrang saya n’ya ng araw na ‘yon. Hindi man s’ya ang nagluwal sa bata ay masaya s’yang s’ya na ngayon ang kinikilala nitong ina.Sa kaparehong araw kung kelan n’ya nakuha ang magandang balita ay nangyari rin ang kinakatakutan n’ya. Nova passed away that day. Alam n’yang hinintay lang ng kaibigan n’ya na makuha ang resulta ng adoption n’ya kay Nikolai bago ito tuluyang mamahinga.She know she’s at ease now. Ngayon ay magkasama na si Nova at Lucas habang nakatanaw sa kanila ni Niko