All Chapters of Lean on me, Daredevil: Chapter 11 - Chapter 20

“What the hell, Amelia!” Kraner shouted as he caught sight of her starting to undress. She was squirming in the shotgun seat, struggling to reach the zipper at the back of her dress, clearly drunk. Without wasting a second, Kraner quickly slid into the driver’s seat and reached over to stop her, grabbing her wrist firmly but carefully, his jaw clenched in frustration. “Stop it. What the hell do you think you’re doing?” he snapped, his voice low but intense, trying to hold himself together as he looked at her in disbelief. “Huwag kang pakipot, Kraner,” humagikgik si Amelia, halata ang sobrang lasingan dahil sa malikot nitong kilos, epekto ng dami ng alak na nainom kanina. “Sh*t!” napamura si Kraner nang bigla siyang sampalin ni Amelia. Nilalapitan lang naman niya ito para isuot ang seatbelt. Halos mawalan siya ng pasensya, pero pinilit niyang kumalma. “Sorry, masakit?” Hinaplos ni Amelia ang pisngi ni Kraner saka n’ya ito pinatakan ng mabilis na halik. “Ang likot mo kashi,” dugton

“Sir, I said West Port. I think you’re going the wrong way,” Amelia said, her voice calm but firm as she leaned slightly forward from the back seat. At first, she assumed the driver was just taking a shortcut she didn’t know. Maybe he knew the streets better. But as the minutes passed and the surroundings grew more unfamiliar, a quiet unease began to creep in. She glanced out the window—none of the landmarks matched the route she knew. It was clear now: they weren’t heading toward West Port. They were going in the opposite direction. “West port, huh? At ano naman ang agenda mo sa lugar na ‘yon, Amelia?” Nagsitayuan ang balahibo ni Amelia nang marinig ang malalim at seryosong boses na iyon ni Kraner. Sa sobrang lamig ng boses nito ay nanginig rin s’ya. “A-Anong...p-paanong...” “Answer me, Amelia. Anong gagawin mo sa West port?” Mabilis na ipinarada ni Kraner ang taxi sa tabing kalsada bago lingunin ang babaing kasama n’ya na nakaupo ngayon sa backseat. Nagsalubong ang mga kilay

“She looks exhausted. Ano ba kasing ginawa n’yo kagabi at mukhang pagod na pagod si Amelia, huh?” tanong ni Daniel nang makita niyang himbing na himbing si Amelia sa swivel chair ni Kraner. “G*go!” iritadong saad ni Kraner bago kunin ang hawak na plastic bag ng kaibigan, na naglalaman ng tanghalian nila ni Amelia. Hindi na siya nakalabas kanina para kumain kaya nagpabili na lang siya sa mga kaibigan niya. Wala nang pasabi, itinulak niya si Daniel palabas ng opisina bago isinara ang pinto. Paglingon niya, mahimbing pa rin ang tulog ni Amelia. Matapos itong umiyak sa balikat niya kanina, agad din itong nakatulog. Hindi na siya nag-usisa pa kung anong problema nito—hinayaan na lang niya itong ilabas ang bigat ng loob. Kilala si Amelia ng lahat bilang isang matapang at palaban na babae. Matulis man ang kanyang dila, may paninindigan siya sa bawat salitang binibitawan. Wala siyang pakialam sa opinyon ng iba—kahit pa minamata siya, handa siyang ipamukha sa kanila kung sino talaga siya, n

"Nasaan si Lilia?" tanong ni Amelia nang hindi n’ya makita ang kaibigan. "Nagbanyo lang," sagot sa kanya ni Noah na abala sa pagsubo ng french fries nito. Kaagad nagtungo si Amelia sa banyo para hanapin ang matalik niyang kaibigan. Pagpasok pa lang niya, agad niyang narinig ang mahinang paghikbi mula sa isa sa mga cubicle. Alam na niyang si Lilia ang umiiyak. Sandaling natigilan si Amelia sa harap ng pinto, pero sa halip na katukin o lapitan, mas pinili niyang lumakad palayo—tahimik, mabigat ang hakbang. "Hoy! Saan ka pupunta?" tanong sa kanya ni Noah nang makitang paalis na s'ya. "Yong pangbayad sa kinain namin!" "Palista muna!" Balik na sigaw ni Amelia bago tuluyang umalis. Wala naman talaga siyang balak na magtagal pa ro’n, dahil siguradong sa mga oras na ito ay baka tumawag na si Torre ng pulis para ipa-blotter siya matapos niyang basagin ang mukha nito. Gusto sana niyang kausapin si Lilia para malaman ang totoo sa likod ng mga nangyari, pero nagbago ang isip niya nang marin

Dinagsa ng mga reklamo at ulat si Torre matapos kumalat ang balitang isinampa ni Amelia ang kaso laban sa kanya. Maraming estudyante ang naglakas-loob na magsalita, at dahil dito, naglabas na rin ng warrant of arrest ang pulisya laban kay Torre. Lumabas din na may mga naging biktima siya ng panggagahasa hindi lang sa unibersidad na pinapasukan ni Amelia, kundi pati na rin sa nauna niyang pinagturuan. Patong-patong na kaso ang haharapin ni Torre, at buo na ang paniniwala ni Amelia na makakamit niya ang hustisya—hindi lang para kay Lilia, kundi para sa lahat ng naging biktima nito. “Saan n’yo gustong kumain? Libre ko na!” Masayang pahayag ni Amelia. “Ayan na naman! Scam na naman ‘yan!” singhal sa kanya ni Noah. “Totoo na nga ‘to. Let go bar hopping! I-celebrate natin ang pagkakakulong ng gurang na ‘yon!” “Libre mo talaga?” tanong ni Noah na ikinatawa naman ni Lilia. Naninigurado ang binata na hindi na s’ya tatakbuhan ni Amelia. “Kulit.” “Tara na!” Iginala ni Amelia ang kanyang