บททั้งหมดของ Mafia's Damsel : Little Did She Know: บทที่ 21 - บทที่ 30

Alas-singko palang ng umaga ay umalis na sina mama para sa 5 days vacation nila sa Isla Amara. Natawa ako sa bilin ni Magot na magtabi ng itak o kutsilyo sa pagtulog ko para masiguradong safe raw ako pero aanhin ko pa ‘yon kung gabi-gabi ko namang katabi si pogito ko. He will protect me. Ehe!Susulitin ko ang limang araw na kasama ko si Sage dito sa bahay. Pakiramdam ko ay nagbabakasyon na rin kaming dalawa dahil hindi ko na s’ya kailangan itago habang nasa loob kami ng bahay.Best vacay ever!Dahil gising na rin naman ako napagpasyahan kong bumili ng itlog at hotdog sa labas para sa almusal naming dalawa ni Sage.Habang patungo sa malapit na tindahan ay napansin ko ang dalawang lalaki naninigarilyo sa tabi daan. Hindi pamilyar sa akin ang mga mukha nila. Nakasandal ang isang lalaki sa puno habang nakaharap sa bahay samantalang ang isa naman na kasama nito ay nakaupo at sinusundan ako ng tingin.Hindi ko na lang sila pinansin dahil baka dayo lang sila rito sa baryo pero nakakapagtaka

“B-Boss g-ganda,” tawag sa akin ni Gonza. Para s’yang tuta na natatakot na lumapit sa akin dahil sa matapang na tinging ibinibigay ko ngayon sa kanila. Nakahalukipkip ako habang isa-isa silang sinasamaan ng tingin. Kulang na lang ata ay may lumabas na angil sa bibig ko dahil sa inis na nararamdaman ko.“Tell me what happened. Bakit umuwi sa akin si Sage ng bugbog sarado? Simple lang naman ang ipinapagawa ko sa inyo pero hindi n’yo pa nagawa. I’m very disappointed.”"G-Ganito kasi ‘yon, b-boss ganda,” panimula ni Gonza. “M-May humarang kasi sa kanyang tatlong ahmm. Sino nga ulit ang humarang kay boss Sage?” pabulong n’yang tanong kay Lito.“Tambay tanga,” balik na bulong sa kanya ni Lito.Ano ba ang ginagawa nila at parang lutang sila? Sigurado ba silang nandoon sila ng masapak si Sage. Ang fishy nila.“Tatlong tambay―”“Tatlong tambay lang naman pala ‘e! Bakit hindi n’yo nagawang tulungan ang jowa ko?!”Hay naku! Mapapabuga ata ako ng apoy nang wala sa oras dahil sa mga lalaking ‘to.

“Sage,” inaantok kong pagtawag sa kanya. Bumangon ako mula sa pagkakahiga nang mapansing wala s’ya sa tabi ko. Napansin kong may suot na akong damit kaya hindi ko mapigilang kiligin. Napakamaalagain talaga ng pogito ko.Kinusot ko ang inaantok kong mga mata at hinanap si Sage sa apat na sulok ng kwarto ko.‘San naman kaya nagpunta ang isang ‘yon?Tatayo na sana ako nang maramdaman ko ang matinding paghapdi ng pagitan ng hita ko. Sheyt! Ang sakit. Dalawang round lang naman ‘yon pero parang naka-sampu kami. Ang weak mo naman, Tabitha!Kahit nananakit si pogita the second ay pinilit kong itayo ang sarili ko. Bubuksan ko palang ang pinto nang bumukas na ito mula sa labas. Bumungad sa harap ko si Sage kaya naman lumawak ang ngiti ko.“Sage!” I beamed. “A-Aray!” daing ko nang muling humapdi ang pagkababae ko dahil sa pagtalon ko paputan sa kanya.Mabilis s’yang yumakap sa akin bago n’ya ako buhatin na parang pangkasal. Dinala n’ya ako sa kusina at iniupo sa upuan. Nakita ko na may mga nakah

Nang maramdaman ko ang pag-inahon ng katawan ni Sage ay kaagad kong inalis ang pagkakabaon ng mukha ko sa likuran n’ya. Kinalas n’ya ang pagkakayakap ng mga braso ko sa bewang n’ya saka s’ya humarap sa akin.“S-Sage,” mahinang pagtawag ko sa pangalan n’ya habang wala pa ring tigil sa pagbagsak ang mga luha ko.Nanlambot ang ekspresyon n’ya nang magtama ang mga mata naming dalawa. Ramdam ko ang panginginig ng kamay n’ya habang masuyo itong humahaplos sa pisngi ko.He came back! Bumalik na ang pogito ko!“S-Sorry,” saad n’ya. “Hindi ko napigilang―F*ck! D-Did I hurt you, hmm?” Hinawakan n’ya ang magkabila kong pisngi. Mababakas sa mukha n’ya ngayon ang matinding pag-aalala sa akin.Umiling ako bilang sagot sa kanya saka s’ya inambahan ng mahigpit na yakap.“I-I’m sorry. I’m sorry,” paulit-ulit n’yang paghingi ng tawag habang mahigpit din ang yakap sa akin.“You saved me, Sage. Wala kang kailangang ikahingi ng sorry sa akin.”“B-But…I-I thought,”“Kung hindi ka dumating ay baka nagawa na

He told me that I changed him but for me it was the other way around. Bukod sa mas naging manyak ako―sheyt, sorry na, ay mas naging totoo at masiyahing tao rin ako dahil sa kanya. I became genuine of my own feeling. Dati kasi ay pina-plastic ko lang ang sarili ko. I kept telling myself that you’re fine, you’re happy and everything would go smooth for you but I knew for myself that I’m lying for my own sake. When I witness my parent’s death, it changed me. Hindi na ako ang dating Tabitha Rose na kilala ko. Pakiramdam ko ay nasa isang malalim at madilim akong balon. Drowning at the very deep and crying. Depress and no one knows. Kahit si mama Delilah at ang bestfriend ko na si Basilyo ay walang alam sa totoong nangyayari sa akin kapag mag-isa na lang ako. Akala ng mga taong nakapaligid sa akin ay wala akong dinadalang problema dahil palagi akong nakangiti sa harap nila pero walang silang ideya na para akong nasasakal sa sarili kong hininga. Breathing and living every single day, know