Lahat ng Kabanata ng Hiding the Idol's Baby : Kabanata 21 - Kabanata 30

Chapter 20Malalim na ang gabi pero nananatili pa rin akong gising. Pinagmamasdan ko lang ang likod ni Kheious na nakatagilid ng higa, katabi ko. Hindi ko na siya nakausap kanina matapos niya akong lampasan. Mahimbing na rin ang tulog niya nang datnan ko siya rito sa aming kuwarto."Pagod lang pala," sabi ko sa sarili.Iyon na lang ang inisip ko dahil nasasaktan ako sa tuwing naaalala ko ang malamig niyang pakikitungo sa akin. Ngunit... akala ko lang pala iyon. Kinabukasan ay ganoon pa rin siya. May nagbago... sigurado ako roon. Malungkot kong pinanuod ang paglabas niya ng pinto."Umalis na naman siya." Pabagsak akong napaupo sa sofa.Wala akong trabaho ngayon kaya maghapun lang ako sa bahay. Okay sana kasi makakapahinga ako, kaya lang ay umalis ulit siya. Hindi ko alam kung saan pupunta. Naging mas busy si Kheious. Minsanan na lang din siya kung umuwi.Nauunawaan ko naman pero hindi maaalis sa akin ang magtampo. Kapag umuuwi siya minsan ay hating-gabi na kung kailan tulog na ako. Tap

Chapter 22Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko habang nakatago, natatakot na baka makita niya ako. Bakit kasi ngayon pa? Sa lahat ba naman ng kuwarto, rito pa talaga?Sh*t! Palapit na siya. Napapikit na lang ako nang mariin. Nag-iisip na ng isasagot ko sa kaniya sa oras na magtanong siya. Para akong nabunutan ng tinik sa lalamun nang mag-ring ang telepono niya.Lumayo siya saglit upang sagutin iyon. Sinamantala ko naman ang pagkakataon upang makaalis. Dahan-dahan akong lumabas, panay ang lingon sa likuran. Nang makalayo ay tinakbo ko na ang kahabaan ng corridor. Dumiretso ako sa restroom upang huminga."N-Nandito siya," hindi makapaniwala kong sambit habang hinihingal na nakasandal sa likod ng pinto.Tiningnan ko ang sariling repleksyon sa malaking salamin sa lababo na nasa harapan ko, ilang metro lang ang layo. Wala sa sarili akong napangiti, kahit bakas sa mukha ang pagod.Ilang taon kong hindi narinig ng personal ang boses niya. Hindi ko itatanggi na na-miss ko siya. Gustuhin ko ma

Chapter 24"Oh, bakit ka tinawag?" tanong ni Lawrence na kakuwentuhan ko rito sa circular couch.Nakabusangot na lumapit sa amin si Aki."Ewan ko ba roon. Parang sira.""Anyare ba?""Huwag n'yo ng tanungin." Naupo siya sa pang-isahang couch at tumingin sa akin. "Punta ka raw roon."Napapitlag ako sa kinauupuan dahil sa sinabi niyang iyon."A-Ako?""Tawag ka.""Bakit daw?""Ewan. Basta papuntahin ka raw eh."Hindi ako gumalaw agad, nag-iisip kung pupunta dahil puno ako ng alinlangan."May pagkasuplado iyong leader namin pero mabait din iyon. Kailangan mo lang talagang habaan ang pasensya mo," pagpapalakas ni Lawrence sa loob ko."Maganda naman ang naging trabaho mo, Anaia, kaya hindi ka dapat kabahan. Malay mo may iuutos lang.""Sige na, punta ka na roon. Ayaw pa naman niyon na pinaghihintay siya nang matagal."Tumayo na ako at kabadong naglakad papunta roon. Hindi ko alam na mainipin na pala siya ngayon. Parang dati lang nahihintay niya ako nang matagal sa traba— basta. Ayoko na lang

Chapter 26"Mommy, lalabas na po ba talaga ako?""Oo, anak. Nakausap ko na ang doctor. Pwede raw na sa bahay mo na ituloy ang recovery.""Yeheey! Makikita ko na si Chi-chi."Nakangiti kong ginulo ang buhok niya bago tumayo upang kausapin si Syn. "Ikaw na muna bahala rito sa anak ko.""Saan ka punta?""Sa baba lang, ise-settle ang bill. Message na lang kita kapag pwede na kayong bumaba." Lumabas na ako at dumiretso sa elevator. Kaagad kong tinungo ang accounting upang magbayad."Hi, miss." Ini-slide ko papasok ang card ng anak ko. "Okay na po.""Huh? Paanong okay na?""May nagbayad na po.""Nagbayad? Sino?""Sorry pero hindi po nagpakilala eh.""Ganoon ba? Sige salamat." Wala sa sarili akong umalis sa lugar na iyon, iniisip kung sino ang nagbayad. "Malabo naman na siya iyon.""Bumaba na kami. Naiinip na itong isa eh. Ano okay na ba?""Um. Tara, labas na tayo." Hinawakan ko sa kamay ang anak ko at inakay na ito palabas. "Wait-- may nakalimutan pala ako. Mauna na kayo sa sasakyan."

Chapter 28Bigla akong nanlamig matapos marinig ang sinabi nito. Natulala lang ako sa cellphone at hindi kaagad na nakagalaw. Sumilip ako sa bintana at tinanaw ang batang nalampasan namin."Mang Fred, pakibalik po!""Sige po, sir.""Ano bang nangyayari?""Oo nga, bakit umaatras?"Hindi ko sila sinagot at bumaba na ng sasakyan. Kaagad din naman silang sumunod sa akin. Kabado kong nilapitan ang batang nakatalikod sa akin. Naka-school uniform pa ito at may suot na khaki na cap."Excuse me."Pumihit ito paharap at natulala ako nang makita siya."Bakit po?" takang tanong nito nang hindi ako kaagad na nakaimik."A-Anong ginagawa mo rito? May kasama ka ba?""May nakikita ka po ba?"Nalaglag ang panga ko sa naging sagot nito. Pilosopo siya na magalang."I mean bakit ka nandito?""Hanap ko mommy ko." Naglakad na ito palayo na kaagad naman naming sinundan."Sandali lang, bata, nasaan ba mommy mo?""Hahanapin ko po ba kung alam ko?""Kalma ka lang, dre. Alalahanin mo bata iyan." Tinapik-tapik pa