Mhelcah's POVPag-alis ni Attorney ay niyakap ako ni inay. Masaya siya pero naroon ang takot. Natatakot siyang baka mahirapan ako kapag nagtrabaho na ako sa magiging amo ko. "Inay, alam ko po na nag-aalala kayo sa akin pero magtiwala po kayo. Kakayanin ko po kung ano man 'yon. Siguro mabait silang tao at ramdam ko po iyon." Sabi ko kay inay dahil umiiyak ito."Pero sana anak pinag-isipan mo muna sana," aniya sa akin."Alam ko po, pero desperada na po ako inay. Sorry po pero pagod na po akong maging bulag. At gusto kong makita ang mundo, gusto rin kita makita," umiiyak na sabi ko."Ako rin anak, nais ko rin na makita mo ang mundo." Sagot niya sa akin."Pero inay, wala po si Simon. Iniwan na po niya ako. Ang sakit po dahil nasanay na ako na nand'yan siya. Mali po ba na tinanggihan ko siya? Siguro nga po mali ako." Umiiyak pa rin na sabi ko sa kanya."Hindi kita masisi anak. Pero sa tingin ko may pagtingin ka rin sa kanya." Rinig kong bulalas ni inay.Hindi ako sumagot dahil tama si inay

Mhelcah's POV"Good morning Simon," masayang bati ko sa larawan niya.Tuwing umaga ay palagi ko siyang binabati. Kapag nakikita ko siya ay napapangiti talaga ako kaagad. Bumangon na ako para magluto ng almusal. Simula noong nakakakita na ako ay tinuruan ako ni inay sa mga gawaing bahay ng paunti-unti.Unti-unti na akong nasasanay sa mga nakikita ko. Araw-araw ay lagi na lang akong napapangiti dahil nakakakita na talaga ako. Parang panaginip lang pero totoo talaga na nakakakita na ako.Ang sarap sa pakiramdam dahil sa tingin ko ay kaya ko ng gawin ang lahat ng bagay. Tumutulong na rin ako kay inay sa paglalabada. Ngayon kasi si inay pumupunta na sa mga building na malapit sa amin.On-call na siya sa paglalabada. Ngayon ay ako ang pupunta sa condo ng isa sa mga nagpapalabada kay inay. Magiging practice ko na rin ito kapag pumasok ako sa house keeping.Maaga ako ngayon para maaga ako matapos. Nakakapagod lang dahil ang taas pala ng unit no'ng tao na 'yun. Siguro pagod na pagod si inay. Tu

Mhelcah's POVNagulat ako sa sinabi ni inay na nasa labas si Sir Sungit. Jusko ano ba ang gagawin ko? At bakit siya nandito?"I-Inay, Bakit po siya nandito?" Tanong ko kay inay."Hindi ko rin alam anak, ayaw naman niyang pumasok. May ginawa ka ba sa condo niya?" Tanong sa akin ni inay."Wala ho inay!" Mabilis kong sagot sa kanya."Saka inay alam niyo po ba na siya ang boss niyo?" Tanong ko sa kanya."Oo anak, at nakalimutan kong sabihin sa iyo kanina." Sabi nito sa akin.Napabuntong hininga naman ako sa narinig ko. Ano na lang ang gagawin ko? Kinakabahan man ako ay lumabas pa rin ako para harapin siya. Wala naman kasi akong magagawa.Paglabas ko ay nakasandal ito sa kotse niya na para bang naiinip na naiinis. Basta hindi ko mawari ang mukha niya. Pero gwapo pa rin siya. Sinaway ko na naman sarili ko dahil pinuri ko ito.Pagkarating ko sa harapan niya ay tumingin ito sa akin. "Hop in," utos niya sa akin."Po?""Sakay," utos nito sa akin."Bakit po?" Tanong ko sa kanya."Puwede ba 'wag

Mhelcah's POVNapasinghap ang lahat ng tao na nasa paligid nang sabihin niya ito sa akin. Hindi ko pa sana naintindihan kong hindi ko nakita sa mata niya ang galit sa akin.Hindi ko napigilan ang mga luha ko. Na halos manlabo na ang paningin ko. Ang bigat ng mga paa ko pero pinilit ko na ihakbang ito. Nanlalambot ang mga tuhod ko habang papalayo ako sa kanya. Akala ko ay mabait na siya ng kaunti pero mas nakakatakot pala talaga siya.Malinaw na sa akin na tinatanggal na ako sa trabaho. Kahit na papaumpisa pa lang sana ako. Hindi ako gumamit ng elevator. Naghagdan ako pababa. Malaya kong pinakawalan ang mga luha ko habang pababa ako.Walang tigil sa pagpatak ang mga luha ko. Sobrang nasasaktan ako sa ginawa niya. Na hindi ko alam kung bakit ganu'n na lang niya ako tanggalin sa trabaho. Kung sa bagay CEO pala siya at lahat kaya niyang gawin ng walang kahirap-hirap.Umahon ang galit sa puso ko. Siya ang unang taong kinamuhian ko ng ganito. Pakiramdam ko at sasabog ang puso ko sa sobrang g

Mhelcah's POV"K-Kailangan ko ba 'yan sagutin?" Tanong ko sa kanya."Gusto ko malaman para — maligpit ko," sagot niya sa akin pero hindi ko narinig ang huli niyang sinabi."Malaman para—?”"Magsimula kana d'yan bago pa kita tanggalin ng tuluyan sa trabaho mo!" Nagagalit na naman ito."Ito na magliligpit na," naiinis na sabi ko sa kanya. Hindi ko kasi maintindihan ang ugali niya. Gusto ko pa naman maging mabait sa kanya pero nakapasuplado naman kasi. Unang araw ko pa lang pero ganito na kaagad.Paano na lang kapag araw-araw na akong pumasok dito. Ang hirap intindihin ng ugali niya."Nagdadabog ka ba?" Tanong niya sa akin."Hindi po, katunayan po gustong-gusto ko 'yong ginagawa ko." Nakangiting sagot ko sa kanya na kahit sa loob-loob ko ay sarap niyang hambalusin ng mga papeles na kinalat niya."Tsk!" Sabi nito at bumalik na sa mesa niya.Napagod ako kakayuko kaya umupo na ako sa sahig. Mas okay na nakaupo ako at pagapang gapang lang habang inaabot ko ang mga papel. Nang malapit na ako m