Chapter 11

Mhelcah's POV

Naging tahimik si Simon pagkatapos nang nangyari. Kahit ako nahihiya rin sa kanya alam ko na napakabuti niya sa akin. Pero hindi ko kayang ilagay siya sa sitwasyon na mahihirapan siya.

Hindi na rin siya tumabi sa akin matulog. Kaya puyat ako kakahintay sa kanya. Kasalukuyan kaming nasa biyahe ngayon pauwi sa Maynila. Naiinip ako dahil pakiramdam ko mapapanis ang laway ko pero nahihiya naman akong makipag-usap sa kanya.

Noong makarating na kami sa bahay ay umalis rin ito kaagad. Hindi siya nagpaalam sa amin ni inay.

"Anak, may nangyari ba? Para kasing may kakaiba kay Simon," tanong sa akin ni inay.

"Hindi ko po alam inay," pagsisinungaling ko dahil ayaw ko ng pag-usapan pa.

"Siguro ay pinatawag ito ng boss niya," sabi naman ni inay.

Tahimik na lang ako at pumasok ako sa silid ko para magpahinga. Nakatulog ako dahil na rin siguro napuyat ako kagabi.

May narinig akong tunog ng motorsiklo. Masaya na sana ako dahil balak kong humingi ng sorry kay Simon. Pero hindi pala siya an