SA ISANG pribadong ospital sila nagpunta. Kaagad itong sinalubong ng asawa nang makita silang paparating.“Kanina pa ako tumatawag sayo. Nag-seizure na naman si Lucas kanina,” wika ng babae na umiiyak.“Magandang gabi po. Ako nga pala si Luisito. Magkaibigan po kami,” pakilala niya sa kanyang sarili at baka madulas pa ang kasama niya ang matawag siyang boss.“Magandang gabi rin sayo,” wika sa kanya ng ginang.“Kumusta na si Lucas?” tanong ng kanyang tauhan sa asawa.“Sabi ng doctor ay kailangan maalis ang blood clot sa kanyang ulo dahil iyon ang dahilan ng kung bakit siya nagkaka-seizure,” sabat naman ng ginang.Sumilip siya sa salamin ng ICU. May nakita siyang batang nakaratay sa hospital bed. Walang malay ay nakabenda ang ulo. Sa tingin niya ang kaedaran ng kanilang bunso ang tinawag na Lucas ng mga ito.“Nakahiram ka ba ng pera?” tanong ng asawa nito.Tinitigan siya ng kanyang tauhan kaya tumango ito.“Pinasama po ako ng boss ko upang iabot sa inyo itong pera,” wika niyang inabot a

“KUYA!” naririnig niyang sigaw ng kanilang bunso na si Sandro. Twelve years old lamang ito. Papasok palang siya sa maliit nilang gate ay nakaabang na kaagad ang kanyang kapatid. Palibhasa kasi ay ngayon lang naman ang pangako niyang ibibili niya ito ng cellphone. Ginulo niya ang buhok ni Sandro pagbaba niya ng taxi. Ang ngiti nito ay abot langit dahil nakita nito ang bitbit niyang paperbag.“Ang saya natin ah?” tanong niyang nakangiti sa kapatid. Ibang-iba siya kapag pamilya ang kasama niya. Siguro dahil siya ang tumayong ama sa kanyang mga kapatid simula ng maulila sila. Thirty-seven na siya at hanggang ngayon ay wala pa ring asawa.“Makakalimutan ko ba ang araw na ito? Hindi ba ngayon ng pangako mo na ibibili mo ako ng cellphone?” wika pa nito sa kanya.Ngumiti siya sa sinabi ni Sandro. Kahit nga sasakyan ay kayang-kaya niyang ibili sa mga kapatid pero hindi niya magawa dahil lihim ang kanyang pagkatao. Inabot niya ang paperbag sa kamay nito.“Yes! Sa wakas naman ay hindi na ako hih