Sa wakas, narating ko rin ang tahanang matagal ko nang hindi nababalikan. Pagpasok ko pa lang sa mataas na gate ng aming lumang mansyon, sinalubong na ako ng pamilyar na tanawin—ang malawak na hardin, ang lumang burol ng mga rosas ni Mama, at ang matayog na bahay na tila kumakatawan sa dami ng alaala ng aming pamilya."Anak!" masayang sigaw ni Mama nang makita niya akong papalapit sa pintuan. Agad siyang lumapit, may mga luhang nangingilid sa kanyang mga mata habang nakaabang ang mga braso sa mahigpit na yakap."Ma!" tugon ko naman, halos sabay kaming nagyakap ng buong higpit. Ramdam ko ang init ng kanyang katawan at ang tibok ng kanyang puso na tila nagsasabing, "Nandito ka na ulit.""Sobrang-sobra kitang namiss, anak," bulong niya habang hinahaplos ang likod ko. "Kasama ang Papa mo at si Luke.""Ako rin po, Ma. Miss na miss ko na kayo," tugon ko habang pilit pinipigilang mapaluha. "Dalawang taon po akong nawala...""Akala ko nakalimutan mo na kami," may halong tampo sa tinig ni Mama
Terakhir Diperbarui : 2025-05-02
Masuk
