บททั้งหมดของ My Married Lover: บทที่ 81 - บทที่ 90

As I stood in the bridal suite, surrounded by my bridesmaids and the soft glow of morning sunlight filtering through the windows, my heart raced with anticipation. This was the day I had been dreaming of since I was a little girl, and it felt like a surreal, magical moment.Pinangako ko sa sarili ko na magpapakasal ako sa lalaking mahal ko ng lubos at ngayon ay matutupad ko na iyon. Magpapakasal ako sa lalaki na hindi ko pag-aaralan na mahalin dahil mahal na mahal siya ng puso ko.My wedding gown, a breathtaking masterpiece of lace and silk, hung gracefully nearby, waiting for its moment to adorn me. I couldn't believe that in just a few hours, I would be walking down the aisle toward the love of my life.Emotions swirled within me like a whirlwind. There was a flutter of nervousness, the kind that comes from wanting everything to be perfect, from hoping that the day would live up to all the dreams and expectations I had carried with me for so long. But beneath it all was a deep well

Tunog ng makina ang siyang nanggising sa akin. Masakit ang ulo na iminulat ko ang mga mata ko at hindi inaasahan ang pagkasilaw sa ilaw.Hospital na naman.Gusto kong umalis sa kinahihigaan ko ngunit para akong walang lakas na gawin ang mga nais ko. Kahit igalaw ang katawan ko ay parang napakahirap sa akin.Pinilit ko rin magsalita pero walang boses na lumabas. Napatingin ako sa pinto nang marinig ang pagbukas noon."Gising ka na pala," si Mama. "Kumusta ka?" tanong niya at saka lumapit sa gilid ko upang ilagay ang prutas na dala-dala niya."S—si Roy," hirap na hirap na bigkas ko.Bahagya siyang natigil sa pag-aayos doon ngunit ipinagpatuloy rin. Ayaw ko man pansinin iyon ay hindi ko maiwasan."Si Roy, Mama," pag-uulit ko at pilit na umupo ngunit inalalayan niya ako upang muling humiga."Mas makakatulong sa iyo kung magpapahinga ka muna, Dianna. Mas babalik ang lakas mo na nawala sa'yo," aniya.Gusto kong kagalitan siya dahil hindi naman iyon ang hinihingi ko na sagot. Isa pa ay masak

Napahikab ako habang nakatingin sa monitor. I was sending emails sa mga company just like what I used to do when I was secretary of Carl. Sabi nga ni Carl, mag-take over muna ako sa pag-handle sa company ni Roy dahil alam ko naman ang mga gawain sa kumpaniya pero mas pinili ko na huwag mangialam doon. Wala pa rin akong tiwala sa sarili ko. Although, na-train ako ng sobra sa kumpaniya ni Carl ay alam ko sa sarili ko na hindi enough ang mga natutunan ko roon para mag-handle ng isang kumpaniya na parang ako talaga ang may-ari. Napatingin ako sa kalendaryo sa tabi ko at napabuga na lang ng hangin. It's been six months pero tulog ka pa rin. Hanggang kailan ako maghihinatay sa'yo? Kinuha ko ang cellphone at sinagot ang tawag nang mag-ring iyon. "Dianna, si Roy," natataranta na bungad ni Carl. Nagsalubong ang mga kilay ko. "Anong nangyari?" kalmadong tanong ko kahit na hinahagilap ko na ang mga gamit ko at saka ipinaglalagay ang mga gamit sa bag upang umalis na. "Pumunta ka muna rito.

Pumuno ng tawa ang silid ni Roy. Hindi naniniwala sa akin."Ina, as far as I remember we weren't in good terms and now ipipilit mo pa rin na ako ang asawa mo? Ano na lang sasabihin ng kapatid ko sa ginagawa mo?" tanong niya. "What? Do you want me to become your so called kabit?""Walang kami ng kapatid mo! There's no relationship happen between me and your brother, Roy. Remember the time na wedding day namin ni Carl pero pinigilan mo kami, tumutol ka sa kasal namin at nag-eskandalo ka pa... na sinabi mo na ikaw ang ama ni Amari—""Look, Ina... ayaw ko na makagulo pa sa buhay mo. That's what I promised to myself and I vividly remembered that one."Kusang tumulo ang luha sa aking mga mata. Hindi ko na alam kung paano ko pa ipaliliwanag sa kaniya."Alam mo? Umalis ka na," malamig ang tono na aniya."As of now naroon siya sa office ni sergeant," pagsalubong sa akin ng ni General Azul.Wala akong lakas na naglakad patungo roon. Matapos akong tawagan ay umalis na rin ako sa hospital dahil a

Mabigat ang ulo ko nang magising ako. Dinig ko ang lakas ng ulan sa labas na naging dahilan para tamarin ako lalo bumangon mula sa pagkakahiga.Ilang araw na ulan nang ulan at ilang araw na rin akong pabalik-bapik kakaasikaso sa case na ifi-file. Mabuti na nga lang at sinamahan na ako ni Carl noong nakaraan na puntahan si Atty. Padilla.Nakapag-usap na kami at sa kasalukuyan ay naghahanap na ng mas matinding evidence. Sumasama na rin ako sa mga investigation na inutos niya sa mga police dahil gusto ko rin malaman ang lahat. Gusto ko masigurado na maipapanalo ang kaso na ito at hindi mauwi sa wala ang paghihintay ng ilang buwan para lang dito.Napakagaling tumago ni Ate Anne dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nakikita.Tiningnan ko ang anak ko na mahimbing ang tulog sa tabi ko. Nawawalan na ako ng oras sa kaniya pero pinangako ko rin naman sa sarili ko na babawi ako sa kaniya basta matapos lang ang lahat ng ito.Napipilitan ako na bumangon sa kama. Ayaw ko rin siya mahawaan ng