Napayuko ako. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o mabahala. Matuwa dahil wala naman talaga akong balak na pakasalan itong lalaki na ito dahil alam ko sa sarili ko na kaibigan lang ang turing ko sa kaniya at mabahala dahil baka isa ito sa maging rason kung bakit malalayo kami sa kaniya.Hindi ko alam. Nagsisimula na naman bumoses ang mga nasa isipan ko at mas nahihirapan ako roon."Mommy," si Carl."What? Look Carl, I am being frank here. Hindi ko nararamdaman na magiging mabuting asawa itong si Dianne?""Dianna," pagtatama ni Carl."Yes, Dianna. I don't feel the mother and daughter thing. You know what I am talking?""Mommy... not now, please. Huwag sa harapan ng pagkain."Nakaramdam ako ng hiya habang nakatingin sa aking pagkain."I told you many times to marry Patricia but you disobey us!"Nagulat ako nang

Napakurap ako nang nagmamadali na umalis si Carl. Matapos sagutin ang tawag ay nagmadali na siya umalis at hindi na nagpaalam pa.Pinalobo ko ang pisngi ko at tiningnan ang hawak-hawak na mga papel. Ito 'yung hinihingi niya na report. May ipinapaliwanag ako pero bigla na lang siyang umalis.Wala akong nagawa kung hindi ang tumayo roon at umalis na upang bumalik sa opisina.Nagbuntonghininga ako. Ganito na lang palagi. Nahihirapan na ako. Hindi ko alam kung naaayon pa ba ang lahat.Maging kausapin siya ay wala akong oras dahil kung hindi siya nagkukulong sa silid niya ay wala naman siya sa bahay. Hindi ko na alam.Nag-early leave na rin ako. Napagpasiyahan na lang na sunduin na si Amari. Mangangapa na naman ako kung saan pumunta si Carl nito.Napatigil ako sa paglalakad palabas nang makita si Roy na naroroon sa labas at nakikipag-usap kay Kuya na guard.

Tulala ako na nakatingin sa paper na hawak-hawak ko. Napahikab na lang ako sa antok.Hindi pa rin ako maka-get over sa nangyari kagabi. Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay sobrang bilis ng mga pangyayari at hindi ko na iyon masundan pa.Flashback.Umaasa ang mga mata ni Carl habang nakatingin sa akin nang angatan ko siya ng tingin mula sa pagkakatingin sa kumikinang na singsing na nasa box."Hindi ito ang pinangarap ko na engagement proposal sa'yo, Dianna. I know that you deserve the best pero kung ito ang makakapagpanatili sa'yo ay gagawin ko.""Hindi natin gusto ang isa't-isa, Carl. Isa pa ay kaibigan lang ang turing ko sa'yo," sambit ko. "Baka nape-pressure ka lang kaya ka nagkakaganiyan."Natatawa na nailing siya. "At sino ang nagsabi na hindi kita gusto? Dianna, hindi ako kasing manhid mo. Alam ko sa sarili ko kung kailan ako nagkakagusto sa isang tao. Alam ko kung ano ang gusto ko at ramdam ko ang nararamdaman ng tao para sa akin.""Pero kaibigan lang talaga ang nararamdaman ko,

Tiningnan ko si Amari na mahimbing na ang tulog sa kama. Paano ko ipaliliwanag sa kaniya na hindi naman talaga si Carl ang ama niya? Na hindi naman talaga si Carl ang tunay na ama niya na siyang pinaniniwalaan niya?Napayuko na lang ako nang ilagay ang sarili sa sitwasyon ng anak ko. Panigurado ay maguguluhan din ako. Masiyado pa na bata si Amari para sa ganitong mga bagay. Matalino si Amari pero...Magiging masakit sa akin kung nasa kalagayan niya ako. Mula nang isilang ako ay si Carl na ang ama ko tapos sasabihin sa akin ay hindi pala siya ang biological.Napapunas ako ng luha nang dumausdos iyon sa aking mga pisngi. Kung hindi lang siya naging bunga ng karahasan ay hindi sana magiging ganito ang lahat. Hindi magiging ganito kahirap. "Ina, wala rin naman mawawala kung tanggapin mo na lang wedding proposal ni Carl. Para naman sa anak mo ito."Sino ba ang nais mo na ipakilala sa anak mo na tatay niya? Ang mga nanggahasa sa'yo?Napatakip na lang ako sa aking bibig at muling tinalikura

"Mauna ka na, Carl. Comfort room lang ako," ako. "Samahan ba kita?" tanong niya. Natatawa ako na umiling. "Hindi na. Mauna ka na para pagkatapos mo ay umuwi na rin tayo," sabi ko. "Si Amari?" Tinuro niya ang anak ko. "Isasama ko. Isa pa baka makagulo lang 'to roon," sagot ko. May nakita ako kanina na comfort room sa ibaba pero nang nandito na kami ni Amari ay hindi ko na makita. Masiyadong malawak dito sa ibaba kaya naman ay nakailan na liko pa ako. "Mama," si Amari. "Wait lang po," sabi ko at saka lumiko na naman. Kanina kasi nang pumasok kami rito sa building ay nakita ko pa iyon. Ngayon na pagbaba wala na. Nag-early leave kami ni Carl ngayon. Matapos niya kausapin ang designer na pinapunta niya sa opisina ay nag-aya na rin siya na umuwi. Nais magpahinga. Paano hindi mapapagod, tinotoo niya ang kaniyang sinabi. Halos hindi ko na masabayan ang mga pangyayari. Isang araw nagising na lang ako na may pupunta sa office na designer at may iilan din na mga organize