Todos os capítulos de Love by Mistake (The Billionaire's Slave): Capítulo 101 - Capítulo 110

Hinang-hina ako ng magising. Marahan akong nagmulat ng mga mata. Unang bumungad sa akin ang aparatu na nakakabit sa aking kamay kaya alam ko na agad na nasa ospital ako."Sino naman kayang nagdala sa akin dito?" Takang tanong ko sa sarili nang makitang wala akong ibang kasama rito sa loob.Ngunit agad ding nasagot ang katanungan ko nang pumasok si Lory na may kasamang doktor. Mukha silang matamlay pero pinanatili ang kasiglahan habang nasa harapan ko."Mabuti't gising ka na bff. Labis ang pag-aalala ko sayo noong may tumawag sa akin." Bungad niya kaya di na ako nagtaka dahil numero lang niya ang kauna-unahang makikita sa contacts ko."Isang waiter daw ng bar ang nagdala sayo rito dahil nakita kang nawalan ng malay sa tabi ng kalsada kalapit ng isang bar. Anong nangyari? Dapat talaga sinamahan na kita." Malungkot at may pait sa tono ng pananalita niya.At nang parang kidlat na pumasok sa isipan ko ang nangyari bago ako nawalan ng malay ay mabilis akong napaawang at napahagulhol ng iyak.

( Amari's POV )"Kumusta ka diyan bff? Gumaan na ba ang pakiramdam mo?" Concern na tanong ni Lory sa kabilang linya. "Yeah, medyo maayos na." Simpleng sagot ko lang habang nakatanaw ang mga mata sa malawak ng karagatan. Kulay asul ito at nakakabighani sa mga mata."Salamat naman. Pag day off ko, pupuntahan kita diyan. Ingat ka bff. Miss na kita." Tugon ni Lory bago ito nawala sa linya.Marahan kong binaba ang hawak na cellphone habang di inaalis ang mga mata sa magandang tanawin.Ilang araw na akong nandito sa isang resort sa Subic, isang magandang resort na nahanap ko via online kaya naisip kong magpareserve agad ng isang kwarto para magbakasyon at mapagaan ang mabigat kong damdamin dahil sa mga nangyari.At di nga ako nagkamali sa pagparito coz the waves and views helped me a lot. Malaking tulong ito sa pagpapagaan ng durog kong puso.Napag-isip isip ko rin ako kung ano na ang gagawin ko sa buhay kapag tuluyan na kaming hiwalay ni Zander. Maghahanap nalang siguro ako ng trabaho bag

"Di ka na umuuwi sa apartment. Dito ka na ba titira?" May lamang biro ni Lory nang bisitahin ako nito sa ospital.Marahan ko lang na tinanguan si Lory bilang sagot. Naging bahay ko na nga itong ospital sa loob ng isang buwan. Madalas naman pumupunta si Manang Celia rito pero ayaw kong umalis sa tabi ng asawa ko. Isa pa kinailangan din ni Manang na umuwi ng Bulacan dahil walang ibang tatao roon.Isang buwan na magmula ng maaksidente si Zander. At hanggang ngayon hindi pa rin siya nagigising. Pero kailanman ay di ako nawawalan ng pag-asa na sana isang araw, magkakamalay rin siya.Kasalukuyan ko siyang pinupunasan ngayon para mabihisan. Ang dapat sana'y gawain ng nurse ay ako na rin ang kusang gumagawa, tinutupad ko lang ang pangako na aalagaan siya."Haixt wala na akong masabi. Basta kapag napagod ka at kailangan mo ng pahinga ay umuwi ka lang sa apartment." Concern na sambit ni Lory kaya nilingon ko siya at marahang nginitian."Salamat." Tanging naging sagot ko lang.Saglit pa kaming n

"This house seems familiar to me. Where are we?" Ani Zander habang inililibot ang mga mata sa kabuuan ng ancestral house niya. Nakarating na kami ng Bulacan ngayon."Aba'y talagang pamilyar sayo Señorito dahil dito ka lumaki. Pamana ito sayo ng mga butihin mong abuela't abuelo." Simpleng paliwanag ni Manang habang inaayos ang mga dalang gamit."I see. Dito ba tayo nakatira? Wala ba tayong nabili na sariling bahay natin?" Dagdag na tanong pa niya habang nakatingin sa akin. Ngumiti ako pero may halong pait at lungkot, but I am making it sure na hindi niya ito mahahalata."May condo ka rin naman sa Manila. Tsaka bibili pa ba tayo eh maayos na maayos naman dito sa ancestral house mo." Turan ko na marahan lang niyang ikinatango.Pero sa kaloob-looban ko naman ay sobrang lungkot ko. Paano nga ba kami magkakaroon ng sariling pamamahay eh never niya naman akong itinuring na asawa. Isa lang naman akong desperadang malandi sa paningin niya.Pansin ko ang pagdaan ng lungkot sa mga mata ni Zander

After what happened, my days became more special.Walang araw na hindi namin pinagsasaluhan ni Zander ang init ng aming mga katawan. Pero syempre, kontrolado niya ang sariling huwag maiputok sa loob dahil hangga't hindi pa siya tuluyang magaling at bumalik ang ala-ala ay hindi ako pwedeng magbuntis.At pabor din naman ako sa nais niya. Atleast kapag nakaalala na siya at itutuloy niya pa rin ang hiwalayan, walang batang maaapektuhan. De baleng ako lang mag-isa ang malulugmok at masasaktan.Aware na rin si Manang Celia na magkasama at magkatabi na kaming natutulog sa iisang kwarto. Natuwa pa nga siya dahil baka maging daan na raw ito para tuluyan kaming maging maayos kung sakali mang makaalala na nga si Zander.Pero ako, alin man sa dalawa ang maging resulta, ang gusto ko lang ay lubos-lubusin ko na ang pagkakataong ito na makasama siya at maiparamdam ang pagmamahal ko. Come what may. Mangyayari ang nakatadhanang mangyari. Ang mahalaga sa akin ay ang ngayon so I will treasure this moment