KINABUKASAN. . . “Yes, we are on our way, Dale. Hmm, yes I am not alone, I brought someone. Yeah, we will be there around nine-thirty in the morning. Uh-huh, just call Maria and make sure she won’t be late. Great, thank you. . ." Maaga pa lang ay tadtad na ng maraming phone calls ang cellphone ni Eionn. Hindi rin yata lumipas ang isang minuto na wala siyang text na natatanggap. Umiling na lamang ako at sinandal ang aking ulo sa bintana sa gilid ko at pinagmasdan ang mga kalyeng nadadaanan ng sasakyan. Ni hindi ko na mabilang kung ilang beses akong humikab, bumuntonghininga at kung ilang beses kong tinapik ang aking pisngi para lang hindi pumikit nang tuluyan ang aking mga mata. Ramdam na ramdam ko ang pagkaantok at ang kaunting pagsakit ng aking ulo dahil sa nangyaring inuman namin kagabi. Kung sinabi niya lang agad na isasama niya ako sa Baguio ay sana hindi na ako uminom ng beer. Hindi ko alam kung ano sa antok at sakit ng ulo ang uunahin ko. Sabayan pa nang matinding pagkai

“ARTISTA ka na rin ba, Ate Elle? Bakit ka nasa taping? At sino’ng mga artista ang nariyan? Picture ka naman, please! Gusto kong makita!” sunod-sunod ang pagsasalita ni Lyka sa kabilang linya nang mapatawag ito sa akin kinahapunan. Saglit muna akong lumayo sa taping dahil ayaw ko namang makaistorbo sa trabaho nina Eionn pati ang mga kasama niya. Naglakad ako sa malapit na bridge sa gitna ng isang malawak na lawa. May mga water lilies na nakalutang do’n at iba pang mga bulaklak na nagbigay ng buhay sa animo’y ruined bridge. Huminto ako sa gitna ng bridge at pinagmasdan ang malinaw na tubig mula sa ibaba. “Ano bang sinasabi mo na artista ako? Sinama lang ako ng amo ko rito sa Baguio para may katulong siya ‘no,” tugon ko at saka humawak sa railings. Humagikgik si Lyka sa kabilang linya. “Pero ate, sino ang mga artista na nariyan ngayon? Baka idolo ko, pahingi kamo akong autograph!” “Maria Elena Cervantes? Saka si Dale Palma. . . Kilala mo ba sila?” Halos mailayo ko ang cellp

PAGKATAPOS kumain ay bumalik na kami sa kanyang kotse. Nagkukulay kahel na ang kalangitan, hudyat ng muling paglubog ng araw.   Ramdam ko ang pagod at lamig na bumabalot sa aking katawan. Niyakap ko ang aking sarili at sinandal ang ulo sa bintanang nasa gilid ko. Hindi ko alam kung saan na kami pupunta ngayon pero sana naman ay sa isang lugar kung saan ako p'wede matulog. Humikab ako at saglit na pinikit ang aking mga mata.   Pagkamulat ko ng aking mga mata ay namalayan ko si Eionn habang tinatanggal nito anf pagkakakabit ng seat belt ko. Napakurap ako at tiningnan ang paligid. Sa harap ng kotse ay nakita ko ang isang malaking na glass house. Napakaganda nito. Kitang-kita ang pagkamoderno sa pagkakadisenyo. Umawang ang labi ko, hindi maiwasan ang pag-iisip.   Dito ba kami magpapalipas ng gabi?   “That’s my house,” wika nito na animo’y nakita ang katanungan

RAMDAM ko ang lamig na yumayakap sa aking katawan nang magising ako kinabukasan. Dahan-dahan kong minulat ang aking mga mata pagkatapos ay kumurap pa ng ilang beses para makuha ko ang tamang linaw ng aking paningin.   Una kong nakita ang mataas na sikat na araw mula sa bintana, ang mga Pine trees at ang marahang paggalaw ng mga puting kurtina dahil sa pagpasok ng malamig na hangin sa kwarto. Nakatayo ro’n si Eionn habang nakatalikod sa akin. Wala itong suot na pang-itaas at may kausap sa kanyang cellphone.   “Yes, Dale. After lunch na ang taping,” wika niya at pagkatapos ay bumuntonghininga. “Tell him to fuck off. No, I won’t talk to Lance. He is insane." Hanggang sa lingunin niya ako.   Bigla na lamang kumalabog ang puso ko nang ngitian niya ako. Napalunok ako at napahawak sa kumot na tanging nagtatago ng hubad kong katawan. Nag-iwas ako ng tingin at saka kinagat ang aking ib

MABILIS lumipas ang mga araw. Inabot din ng apat na araw ang trabaho ni Eionn sa Baguio. Bago umuwi ng Maynila ay nagpunta muna kami sa isang market para mamili ng mga pasalubong dahil nangulit si Ma'am Eisha sa kanya. Gusto raw nito ng mga sariwang strawberries, mga gulay pati na rin ang mga minatamis na mani na sa Baguio lamang makikita. Wala namang nagawa si Eionn kung hindi sundin ang gusto ng kapatid.   Masasabi ko na mahal at nirerespeto ni Eionn ang kapatid niyang babae. Sa paraan palang ng pakikipag-usap niya kay Ma'am Eisha sa cellphone ay halata na ang pag-iingat at paglalambing.   Hindi ko tuloy maiwasang humanga lalo na at isa 'yon sa mga ugaling gusto kong makita sa isang tao. . .   "Do you like strawberries?" biglaang tanong sa akin ni Eionn habang bumibili ng strawberries.   Napakurap ako dahil hindi ko inaasahan anf tanong na 'yon. Sa totoo lang, hindi pa ako nakak