ILANG oras lang din ay sumikat na ang araw. Umuwi si Auntie Levi pasado alas nuebe na ng umaga. Nilagay ko ang pinagkainan ko ng almusal sa lababo at pagkatapos ay sinalubong siya. "Auntie!" tawag ko sa kanya nang makita itong naghuhubad ng sandals pagkapasok palang ng pinto. Binaling nito ang tingin sa akin. Namumula ang mga pisngi nito at namumungay ang mga mata. Naamoy ko ang alak sa kanya at base sa ngisi siya sa akin, hindi makakailang lasing ito at wala sa sarili. "Nandito na pala ang pinakamaganda kong pamangkin!" bulalas niya. Nagulat ako nang mabilis itong yumakap sa akin. Ilang beses niyang hinalikan ang mga pisngi ko at para bang tuwang-tuwa na makita ako. "Auntie, bakit naman po kayo naglasing?" nag-aalala kong tanong sa kanya at inalalayan siya para makatayo nang maayos. "Because I'm happy!" Bumungisngis ito. "Alam mo ang dami ko talagang natatanggap na swerte sa buhay simula nang dumating ka rito, Elle! Ikaw na yata ang lucky charm ko, e. Yayaman ako nang bon

NAGUGULUHAN ang isip ko habang nakatingin sa mga mata niya. Tila ba walang awa ang mga 'yon at handang-handa sa isang matinding laro; Isang laro na hindi ko alam kung paano kokontrolin dahil wala akong maliit na ideya kung paano 'yon lalaruin. Para siyang bugtong na hindi ko maintindihan. Parang kahapon lang ay matino at seryoso siya habang kinakausap ako pero ibang-iba ang emosyong pinapakita niya sa akin ngayon. Hindi pamilyar ang ugaling pinapakita niya kaya hindi ko maiwasang magtaka. Mapaglaro at mapaghamon... bagay na hindi ko kayang tagalan. "Are you scared of me, Calys?" nanunuya niyang tanong sa akin habang magkalapit pa rin ang mga mukha namin. Nanginginig ang kalamnan ko sa pinapakita niyang ugali. Hindi ko matagalan ang titig niya sa akin kaya marahas ko siyang tinulak palayo. Mabilis ang pagtaas-baba ng dibdib ko habang galit siyang pinakatitigan. Ni hindi man lang siya nagulat o kung ano. Animo'y mas natuwa pa siya sa nangyayari dahil lumapad ang ngisi sa kanyang m

PUMASOK si Auntie Levi kinagabihan sa bar at dahil tanggal na ako sa trabaho ay naiwan ako sa apartment. Mabuti na lamang ay pinahiram niya sa akin ang kanyang laptop kaya naman hindi na ako nag-aksaya pa ng panahon. Sinimulan kong maghanap ng trabaho sa internet habang nasa kusina. Ang laptop ay nasa countertop katabi ng mainit na kape. Mabilis ang pag-scroll down ko sa isang website na nabuksan ko. Puro pang-propesyunal na mga trabaho ang nasa listahan. Binasa ko ang aking ibabang labi at nagpatuloy sa ginagawa. Sa huli ay sinampal na lamang ako ng isang katotohanan— ang katotohanan na mahirap humanap ng trabaho lalo na at hindi ako nakapagtapos ng kolehiyo. Naninikip ang dibdib ko habang tulalang nakatingin sa screen ng laptop. Alam ko kung ano ang halaga nang makapagtapos ng pag-aaral pero nasasaktan pa rin ako sa katotohanang maliit pa sa daga ang oportunidad para sa mga kagaya kong hindi nakapagtapos ng kolehiyo, na para bang nalimitahan na ang pangarap ng isang gaya ko

HALOS mapanganga ako nang makarating kami sa bahay ng magiging amo ko. Napakalaki nito. Tila ba isang glass house dahil sa mga naglalakihang glass window. Para bang tatlong malalaking bahay na pinagdikit-dikit at maganda ang kinalabasan, nakakaakit dahil din sa kulay na napili para sa mga haligi nito. . . puti at kulay abo ang mga pader samantalang kulay kayumanggi naman ang mga naglalakihang pinto. Ang mga berdeng halaman at bermuda grass naman na nasa harapan ng bahay ay nagdadala ng lamig sa aking mga mata. Inikot ko ang aking paningin. Animo'y ginto ang malaking gate samantalang may malawak na parking space na halos kasya ang limang kotse. "We're here!" bulalas ni Ma'am Eisha. "A-Ang laki naman po ng bahay ng kapatid mo, Ma'am. . ." Hindi ko napigilan ang bibig ko habang patuloy ang pagkamangha sa mga nakikita. Tumawa sina Ma'am Eisha at Fatima marahil ay dahil sa reaksyon ng mukha ko. Sino ba namang hindi mamamangha sa ganitong kagandang bahay? Sa pelikula lang ako naka

UMAHON ang matinding kaba sa dibdib ko. Napatingin ako sa kanyang mukha at kitang-kita ko ang lamig sa kanyang mga mata, pirming nakatikom ang mapupulang labi at kalmado ang perpektong panga. Tumagal ang titig niya sa akin na animo’y binabasa niya ang nasa isip ko. Agad akong napayuko nang hindi makayanan ang mga titig na ‘yon. Masyado akong kinakain ng kaba na hindi ko na alam kung ano'ng dapat gawin. “I made a breakfast for you because you cooked for me last night,” saad niya. Naramdaman ko ang paglakad niya na mas lalong nagpatigas ng mga paa ko mula sa kinatatayuan ko. Narinig ko ang pagbukas at pagsara ng fridge. Narinig ko rin ang pagkuha niya ng baso at pagsalin dito ng tubig. Pigil ang bawat hininga ko habang nakayuko at tahimik na pinapakinggan ang kanyang bawat galaw. Hindi ko rin napigilan ang pagkagat sa aking ibabang labi. “I’m glad that you already stopped working in that freakin' bar," pahayag niya pagkatapos ay sunod kong narinig ang pag-inom niya ng tubig. T