Halos mapatalon ako sa kinatatayuan ko nang pahampas na inilapag ni Sir Joaquin ang dyaryo sa mesa niya. Bungad na bungad roon ang picture namin ni Archer na papasok sa loob ng Angel's Bar. Mayroon pang isang picture kung saan nakuhanan ang gulo na nangyari sa loob at iyong lalakeng nakaaway namin ay anak pala ng isa sa owner noong Angel's Bar. Hindi ko na kailangan basahin ang nilalaman noong storya dahil kahit sa internet, nagkalat din ang article tungkol saamin ni Archer. " Iba talaga ang katigasan ng ulo mo, Cabrera, " kalmado pero mababakas ang pagkadismaya sa boses ni Sir Joaquin habang pinapatay ako sa tingin. " Hindi ka talaga mapagsasabihan, 'no? Talagang ipipilit mo kung ano ang gusto mo at hindi mo man lang inisip 'yong consequences ng ikikilos mo. " Pinili kong hindi muna magsalita dahil alam kong marami pa siyang bala na patatamain saakin. Inasahan ko ng may lalabas na article tungkol sa nangyaring gulo sa sikat na bar na 'yon pati na rin sa pagkakadawit ng pangalan n

" Ihahatid na kita. " Naalis ang tingin ko sa mga kapulisan nang lapitan ako ni Sir Joaquin. " Alas-onse na, masyado ng late para bumyahe ka nang mag-isa. " Binalik ko ang tingin sa mga kapulisan kung saan abala sila sa pagkolekta ng mga nakumpiskang ipinagbabawal na gamot at mga matataas na kalibre ng barill na nakuha rin mula sa basement. Nakalatag ang lahat sa ibaba kasama ang mga collar na sa wakas ay nailais na sa leeg ng mga kababaihan at ang mga remote na kumo-kontrol sa mga ito. May mangilanniglan ring mga media ang nasa loob upang kuhanan ng pahayag ang mga nahuling suspect at mga biktima na ngayon ay ligtas na. " Miss Zenaida. " Nabalik ang aking tingin sa lalaki. " May gusto ka pa bang usisain? " " W-Wala naman na..." Tumayo ako mula sa pagkakaupo at tinapunan ng tingin si General Delgado na ngayon ay nasa harap ng camera, sinasagot ang lahat ng mga katanungan mula sa mga reporter na nakapalibot sa kaniya. Sunod kong tinignan ang mga naka-posas na walang maipakitang mukh

Ginawa kong sobrang busy ang buong araw ko kahit wala naman talaga akong masyadong trabaho. Ayokong mag-isip at matulala sa kawalan dahil gagawin ko 'yon kapag nakauwi na ako at nakapagkulong sa kuwarto. Aba, hindi ako puwedeng magwala kung kasama ko sa iisang silid ang dahilan ng lahat ng 'to. " Ayos ka lang? " Napalingon ako kay Moira na nasa kanan ko. " Kanina ka pa nagpapakawala nang malalim na buntong hininga. "" Ha? Oo naman, ayos lang ako. " Tumuwid ako ng upo at binalik ang tingin sa harap kung saan nagsasalita si Miss Lizzie. May meeting kami ngayon sa conference room at kitang-kita ko si Sir Joaquin na nakaupo sa harap, abala sa pakikinig sa sinasabi ng aming Senior Editor. Bakit siya nagagawa niyang maging chill matapos ng encounter namin kaninang umaga? Samantalang ako, gustong-gusto ko ng umuwi para mailabas ang emosyon ko. Gusto kong suntuk-suntokin ang unan ko at sumigaw habang nakabaon ang mukha ko roon. Puñeta, kailan ba matatapos ang meeting na'to?! " Zen, parang

" Stepsister niyo si Jullie? " hindi ko napigilan ang sarili na magulat sa rebelasyon mula sa isang Delgado tungkol sa sikreto ng pamilya niya. " So, ibig sabihin si Ma'am Jazmine ay..." " Step-mom ko, " pagpapatuloy ni Sir Joaquin. " Seven years old ako nang mamatay ang real mom ko. Ilang months lang, lumitaw bigla si Tita Jazmine kasama si Jullie na two years old na noon—anak nila ni Papa. " Umawang ang bibig ko. Hindi ko inakala na malalaman ko ang sikreto ng pamilyang Delgado na galing pa mismo sa bibig ng isang Delgado. Ang alam naming lahat, isang perpekto at masayang pamilya ang mayroon si Sir Nicolas dahil sa totoo lang, mabait naman si Ma'am Jazmine noong mga panahong bumibisita ito sa kompanya noong nandito pa sila. Si Jullie naman, kaya hindi ko siya agad nakilala noong nakaraang araw ay dahil ang laki ng pinagbago niya. Iba nga ang hangin sa ibang bansa. " So, ang dahilan kung bakit ka sinuntok ni Sir Nicolas ay dahil sa kanila? " paniniguro ko dahil sa totoo lang, hind

Naging tahimik ang mesa namin matapos kong sabihin sa mga kasama ko ang sitwasyon ko ngayon. Lahat ay nagulantang maliban kay Terrence. Hindi sila makapaniwala na ganoon kalaki ang sinekreto ko sa kanila sa loob ng apat na buwan. " So, sino 'yong ama? " tanong ni Jana matapos ng ilang minutong katahimikan. Mukhang hindi pa nga nag s-sink in sa kaniya ang lahat dahil lukot pa rin ang hitsura ng mukha niya. " Hindi ko pa masasabi sainyo kung sino siya. Baka kasi maging uncomfortable at awkward sa opisina kapag nalaman niyo kung sino siya. " " Ha? So, ibig mong sabihin, nasa company natin 'yong lalake? " Takhang tanong ni Ruiz. " Sino doon? Saang department? " " Hindi ba si Terrence? " sunod na tanong ni Jana saka tumingin kay Terrence. " Hoy, baka ikaw 'yong lalake ha? Aminin mo na. " " Jana, hindi si Terrence, " saad ko, " Hindi ko pa puwedeng sabihin sainyo kung sino siya dahil hindi ko pa rin nasasabi sa kaniya 'yong tungkol dito. " " Bakit hindi pa? Anong hinihintay mo? " ta