MARK SAMUEL'S POV"Hello? Yes! Papunta na ako diyan!" Iba ang mustra nang mukha ni Mark sa kausap sa telepono. Simula pang umaga siya nakakatanggap ng samo't-sarong text at tawag, mula sa secretary at mahalagang kasusyo niya.Inulan na ng maagang problema na kinakaharap ang kompaniya niya kaya't hindi na maganda ang gising ni Mark. Katapos lamang kausapin ni Mark ang secretary, sumunod naman ang tawag mula sa importanteng tao. "Fuck! I don't know how it happened at hindi ko alam kong bakit naka-labas ito." Asik niya sa kausap. "Please tell Mr. Hamington I will fix this problem. I'm going to the company now," napa-hilot si Mark sa sariling noo at binabaybay pababa nang hagyan at sinilid na ang cellphone sa bulsa."Hon, saan ka pupunta?" Salubong ni Mae; nag tataka rin ito na kailangan niya ng umalis. "Papunta kana ba sa kompaniya? Sumabay kana sa amin ni Mia, kumain nang almusal. Tumulong din ako kay Manang sa pag-luluto ngayon." Paanyaya nito.Gustuhin man sana ni Mark na sumabay sak

MAE'S POVKanina pa pabalik-balik nag lakad si Mae sa loob mismo ng silid nila Mark. Aligaga at hindi alam ang dapat gawin.Mamula-mula na ngayon ang mukha sa galit dahil na rin sa nangyari kanina sa Opisina ng kanyang Daddy at isa na rin ang napa-galitan siya nito dahil sa kapalpakan niya.Simula no'ng maging CEO si Mae ng kanilang kompaniya, sinikap niya talaga na hindi magalit o madissapoint ang kanyang Ama. Pinipilit niyang mahigitan na mahalin at mapansin din siya ng Ama gaya nang pag-mamahal nito kay Ivonne.Gusto niya maramdaman na puriin ng Ama sa lahat na mga achievement sa pamamalakad niya sa kompaniya.Lahat nasira dahil sa'yo Lea!"Hayop ka talaga, Lea." Nanlilisik na ang mata ni Mae sa galit. Sinisisi niya ngayon si Lea kong bakit nagalit ang Daddy niya sakanya. "Pag babayaran mo ang ginawa mo sa akin! Tandaan mo ito ughh!" Napa-sigaw si Mae sa galit.Hindi lang ngayon, galit nang Ama ang kinakaharap ni Mae kundi kailangan na kausapin niya si Lea na mag tuloy ng investm

MAE'S POVNginangatngat ni Mae ang kuko, pabalik-balik na nag lakad sa loob ng silid nila ni Mark. Kanina pa hindi mapakali at iniisip ang pangyayari na nakatanggap na naman muli siya ng regalo kahapon.Regalo na katabi ni Ivonne ang nawawala niyang kwentas.Paano nangyari iyon?"K-Kilala niya kong sino ako. A-Alam niya ang ginawa ko." Nababaliw na saad ni Mae. Pabaling-baling ang ulo niya sa bawat kanto ng silid. Pakiramdam niya nag mamasid sakanya kahit wala naman talaga. "N-No, hindi p-pwede mangyari ito. S-Sino siya? Sino?" Malilikot na ang mata ni Mae at kahit na rin ang ilalim nang mata naging maitim na rin, hindi naka-tulog ng maayos kakaisip.Nang hindi na maka-tiis si Mae, kinuha na ang cellphone sa bulsa at tinawagan ang mahalagang tao na alam na makaka-tulong sakanya. "Hello Louie," sa tuwing kausap ni Mae sa Louie, umaasa na makakahanap siya ng sagot mula dito. Ilang araw na rin siya hindi pinapatahimik na pinapadalahan na mga regalo."Mae?""Nag-padala na naman muli si

INSOO'S POVLumapit si Insoo na makita ang isang babae na naka-upo sa bench. Naka-pikit ang mata nito at dinama ang malamig na simo'y na hangin sa play-ground na madalas nilang puntahan na dalawa.Mag aalas-singko na nang hapon kaya't hindi na gaanong masakit ang sinag ng araw, dagdagan pa ng sariwang hangin at tunog ng mga sasakyan na dumaraan.Piniling maupo ni Insoo sa tabi ng babae na hindi pa rin naagaw ang atensyon nito. Kay tamis ang gumuhit sa kanyang labi na pinapanuod ang maganda nitong mukha.Ang matamis na ngiti sa labi nito.Kahit hindi mag salita; masaya na siya na katabi kahit ilang sandali man lang ito."Here," inabot ni Insoo ang binili niyang ice-cream na tig-isa pa silang dalawa. Kina-mulat ni Lea na marinig ang boses ni Insoo at tinanggap ang pag-aalok nito."Thanks, alam na alam mo talaga ang favorite ko." Binuksan ni Lea ang takip ng ice-cream at kinain iyon. Napa-pikit pa ito ng mata na ninanamnam ang sandaling matikman ang paborito nito.Ngumisi na lang si Ins

Kanina pa tulala si Mae na pinag mamasdan anag anak na naka-himlay sa kama at hindi pa rin ito nag kakamalay. Hindi na alintana para sakanya ang pag hahapdi ng mata sa walang humpay na pag-iiyak simula kanina."Mia," mapait na bigkas ni Mae at hinawakan ang kamay nang anak. Nag darasal na sana mag kamalay na ito at maging maayos na ang kalagayan nito. "Mae," humawak si Mark sa balikat ko at naka-tayo ito sa likuran ko. Simula kanina pa sila dito na umaga sa Hospital, nilipat na ng mga doktor si Mia sa private room at hindi pa sila tapos mag sagawa ng test kong ano ba talaga ang tunay na kalagayn ng kanyang anak.. "Mag pahingga kana muna, ako na muna ang mag babantay kay Mia," paanyaya nito."N-no, hindi ko ata kayang ipikit ang mga mata ko, na hanggang ngayon wala pa ring malay si Mia," basag na tinig ni Mae at mamasa-masa na naman ang mata niya sa tuwing iniiisip ang anak. Tumitig ako sa mata ni Mark na may lungkot na rin. "Bakit ganun, Hon? Bakit hanggang ngayon wala pa ring sagot