RICO'S POV"MY DAILY DIARY"Sinimulan kong basahin ang sinulat ng asawa ko sa diary niya. Kinakabahan ako pero kailangan kong gawin."Dear diary, Makulimlim ang panahon ngayon. Parang katulad ng nararamdaman ko. Ang mga luha ko ay malapit na ring pumatak na parang ulan. Ganito pala, ganito pala ang pakiramdam kapag ang taong mahal mo ay nawawalan ng pakialam sa 'yo. Mahal ko ang asawa ko, pero pakiramdam ko ay hindi sapat ang pagmamahal ko ngayon. Pakiramdam ko ay hindi ko na siya kayang pasayahin gamit ang pagmamahal ko.Simula noong na-aksidenti siya ay nagbago na ang lahat sa kanya. Hindi na siya ang Rico na malambing. Ang Rico na mahal ako. Ang Rico na palabiro at palagi akong iniinis. Pero naiintindihan ko naman dahil alam ko na may pinagdadaanan siya. Alam ko na nahihirapan siyang tanggapin ang nangyari sa kanya. At kung kailangan ko ibigay sa kanya ang lahat ng pagmamahal at pag-unawa ay gagawin ko. Gusto ko ng bumalik sa dati ang asawa ko. Pero paano ko gagawin? Ano ang dapat

CHERRY'S POV"Anong ginagawa mo dito?" Malamig na tanong ko sa kanya. Hindi ko inaasahan mahahanap niya ako.Hindi ito sumagot at nakatingin lang siya sa akin. Unang dumako ang mga mata ko sa mga binti biya. Sa loob ng anim na buwan ay magaling na siya. Ibang-iba na rin ang itsura niya ngayon."Love," malumanay na tawag niya sa akin.Nakatingin lang ako sa kanya. Bumalik ang lahat ng nangyari sa aming dalawa. Nakatingin siya ngayon sa tiyan ko. Kaya pigilan ko ang sarili ko. Ayokong umiyak sa harapan niya. Gusto kong ipakita na maayos ako at kaya kong mabuhay na wala siya sa tabi ko. "Umalis kana," mahinahon na sabi ko sa kanya."No, hindi ako aalis ng hindi ka kasama." Sagot niya sa akin."Masaya na ako, masaya na ako sa buhay ko. Bakit ka ba nandito? Para ano? Para guluhin ulit ang tahimik kong buhay?" Nakita ko ang lungkot at sakit na dumaan sa mga mata niya pero mas nasaktan ako sa ginawa niya sa akin. Naglakad ako at nilagpasan ko siya. Mabilis akong pumasok sa loob ng bahay. Ni

RICO'S POV"Congratulations, Sir." Pagbati sa akin ng therapist ko."Thank you for your help," nakangiti na sagot ko sa kanya.Masaya ako dahil sa wakas ay nakakalakad na ako ng maayos. Sa totoo lang ay naiyak pa ako sa sobrang tuwa ko. Hindi ko kasi maipaliwanag ang nararamdaman ko. Sa mga sumunod na mga araw ay unti-unti na akong nag-drive ulit. Gusto ko kasi na kapag magkita kami ni Cherry ay magaling na talaga ako.Napangiti naman ako dahil sa ilang beses ko na pag-ikot dito sa subdivision namin ay hindi ako nakaramdam ng ngalay sa mga binti ko. Kaya nagmaneho ako papunta sa bahay nila Luke. Masaya akong sinalubong ng kaibigan ko habang dahas naman ang sinalubong sa akin ni Caye."Baby, stop that baka mamaya ay bigla mo na lang masaktan si Rico." Pigil ni Luke kay Caye."Kapag siya nasaktan ay hindi okay kapag si Cherry ay okay lang. Magsama nga kayo!" Naiinis itong pumasok sa loob ng kusina nila."Pagpasensyahan mo na, bro." Hingi sa akin ng pasensya ng kaibigan ko."Okay lang bro

CHERRY'S POVNagpahinga ako dahil mas iniisip ko ngayon ang anak ko. Gustuhin ko man na bumalik sa Maynila ay hindi ko magawa. Mas mahalaga ang kaligtasan ni baby lalo na maselan ang pagbubuntis ko."Ate, puwede ba akong makisuyo? Kasi si Rico bumalik na diyan at nag-aalala ako." Tanong mo kay Ate Caye dahil kausap ko siya ngayon."Nag-aalala ka sa kanya pero sa sarili mo hindi. Hayaan mo, sasabihin ko kay Luke na bantayan niya ang magaling niyang kaibigan." Sagot sa akin ni Ate Caye."Salamat po, ate." Sabi ko sa kanya at ibinaba ko na ang tawag.Alam ko na naiinis pa rin si Ate kay Rico. Sa tingin ko rin ay sobra na yata ang pagtrato ko sa kanya. Alam ko na nasasaktan ko na siya. Pero mali ba ako? Ayoko lang na maging padalos-dalos sa mga desisyon ko ngayon. Kaya ako nagmamatigas ako ngayon. Humiga na ako dahil nakakaramdam na ako ng antok.Tuwing gigising ako sa umaga ay naninibago ako dahil nasanay na ako na nandito si Rico. Nasanay na ako sa presensya niya. Tuwing umaga ay siya an

CHERRY'S POVGrabe 'yung saya na naramdaman ko dahil nalaman ko na ang gender ng mga babies ko. Hindi ko sinabi kay Rico na kambal ang magiging anak namin. Masaya ako dahil nagkaayos na kami. Hindi ko alam pero ayoko ng magtanong sa kanya na may kinalaman sa nakaraan. Dahil ang mas mahalaga sa akin ngayon ay ako ang pinili niya. Dahil nandito na siya sa tabi ko. At kasama namin ng mga magiging anak namin. "Nakakatuwa dahil pares na ang magiging anak niyo." Saad sa akin ni Aling Beth."Opo, masaya rin po ako na babae at lalaki na kaagad ang nabuo namin." Masayang sagot ko sa kanya."Pero sino ba ang may lahing kambal sa inyo?" Tanong pa niya sa akin."Ako po," sagot ng asawa ko."Kaya pala, sige maiwan ko na muna kayo ha. Salamat dito sa binigay niyo. Pagpalain pa kayo ng Panginoon." Paalam niya sa amin."Salamat rin po."Nang makaalis na si Aling Beth ay pumasok naman kami sa loob ng bahay."Chiefy, babalik kapa ba sa trabaho mo?" Tanong ko sa kanya.Narinig ko siyang napabuntong hini