Lahat ng Kabanata ng Fated to the Dark Beast: Kabanata 1 - Kabanata 10

23rd After my fight, I decided to go to the village where poor people are living. Nagdala ako ng isang sako na bigas, can goods, noodles at iba pa na kailangan ng mga ito sa pang araw-araw.Sa ganoong oras ako pumuslit ng araw na iyon. Hindi ko na kasi maihatid sa kanila ang mga grocery na 'yon dahil magiging busy na ako after my birthday. Isa pa, nakaimbak lang ang mga 'yon sa kotse ko.People in that area are so grateful to accept my help. Kilala na ako sa lugar na 'yon kaya maraming sumasalubong sa akin mapabata o matanda man."Maraming salamat, hija. Patnubayan ka nawa ng Diyos, bigyan ka lagi ng maayos na kalusogan at bigyan ka ng maraming biyaya.""Salamat ho. Nako Lola Rita, Lolo Lito ako'y aalis na at siguradong hinahanap na ako ni Uncle sa mga oras na ito," paalam ko sa mga ito."Magingat ka, anak." Lolo Lito said to me.I smiled and then I slid inside my car. "Balik na lang ho ako sa susunod."Tumango ang mga ito."Happy Birthday, Yanna. Bye!" They both wave their hands on

Amulet Ever since, I love mountains, forests, and lakes. As I recall, I have experienced getting lost in the deep forest. That's when I was only just ten years old.Iyon yung araw na isinama ako ni Uncle sa kagubatan. Nagpumilit ako noon na isama niya. When I was in the forest, my heart feels like I am breathing, and it feels I'm home.Sa sobrang saya ko, nag explore ako sa malawak na kagubatan. Biglang hindi ko inisip na may mga kasama akong mga forest and mountain's hikers. I am not afraid to, though that is because I know how to protect myself against dangerous species. I was trained as a master of martial arts, kaya wala talaga akong takot. Kahit pa sa mga taong tulad ko na handa akong gawan ng masama.Sa pagkaalala ko sa naging karanasan ko. Tinungo ko ang aking tokador at inilabas ang isang kayumanggi kong antique box. Dahan-dahan kong inilabas ang isang hugis bilog at kulay tanso na amulet. Maliit lang iyon na bilog na may nakaukit na mga letra na hindi ko maintindihan. Sa pin

Junior Agriculture I'm so glad na hindi ako nahirapan sa pagpasok ko sa kompanya na iyon. What I thought is- hindi basta basta ang makapasok doon, that is what I get from my research before getting on that company."Kailan ho ako maguumpisa, ma'am?" pormal na tanong ko rito."If you want, today, or even tomorrow— or it's up to you, dear.""Okay, let me start my work effectively today, ma'am. Para naman hindi sayang ang araw ko sa pagtungo rito," nakangiting sagot ko rito."Much better. Oh, wait. Let me call, Giana. She will be the one to show you your office upstairs.""Upstairs?" nagtatakang tanong ko rito."Yes, nandoon kasi ang Agricultural office.""Ah, okay." I slowly nodded.I patiently waited. I paused in where I was sitting. Napapatingin lang ako sa kabuoan ng office ni Ma'am Tariha. Her office has a small area. Kaya pala tinawag iyong A4 means Applicant room number four.Ngunit ang nakakuha ng pansin ko sa silid na 'yon ay ang magandang mini bonsai.Wow..."Yanna?""Ah, ma'a

The BossPagkatapos kong inayos lahat ng files ay nagmamadali akong tumungo sa conference area.Uhf! Kung hindi niya kasi ako binunggo, hindi sana ako mapipirwisyo. Nakusot na nga ang mga documents na ito, late pa ako!I'm about to push the door ngunit siya na mang bukas niyon. Nakita ko ang babaeng kasama ng lalaking nakabunggoan ko ang papalabas.Nangunot ang noo nito. "Yes?""Um, I was looking for, Ms. Shanon. Is she inside? May iaabot lang kasi ako sa kanya," mahinahon kong tanong rito."Is it the Agricultural Plan?" tanong nito habang nakatingin sa folder kong dala.I frowned. "Yes, how did you know?""Of course, I know. Iyan kasi ang pinpakuha sa akin sa Agriculture office. Give it to me," she said, extending her hand."No. I mean, um- pwedeng patawag na lang siya sandali lang?"Umangat ang kilay nitong tumingin sa akin. "Why, sino ka ba?" she was wondering.Tumaas rin ang kilay ko sa ma-attitude na babaeng iyon. Nawalan ako ng pasensya sa katarayan ng boses nito. "I am a junior

Cup of Coffee AS I walked through the hallway, nagiisip ako kung ano ang dapat kong gawin para unti-unting bihagin ang loob ni Rufus. Pakiramdam ko kasi para itong mailap na tao. From what I remembered the receptionist on the ground floor said; he is not showing up at bihira din itong makipagharap sa mga empleyado at limitado rin ang pakikipagharap nito sa mga nanghihingi ng business appointment.Hm... How about I will bring him a cup of coffee? Pero napaka swerte naman niya at ipagtitimpla ko siya. Sa buhay ko kasi ay dalawang tao lang ang pinagtitimpla ko. Sarili ko at ang uncle ko. Oh, diba, ang swerte niya. Hmp, baka choosy pa siya niyan.Dumeretsyo muna ako sa mini pantry na nadaanan ko. I get two cups at nagsimula akong magtimpla ng kape sa pamamagitan ng coffee maker."This may be plain coffee, but it has a sweet blend. I hope he'll like it. Super like it," I said while stirring his coffee."Here I go, Mr. Ceo. Let us see if I can easily get your attention with my simple move