Share

Chapter 5

Job Interview 

Nang malagpasan ko na ang guard sa entrance building, pumasok na agad ako sa loob at nagtanong sa reception. I ask how I found, Rufus.

Kumunot ang noo ng babae sa tanong ko. She even looks at me from my head to toe. "Why are you searching for him? At anong kailangan mo sa kanya?" mataray nitong tanong sa akin.

Tumaas ang kilay ko dito. "Ano ang pakialam mo kung hinahanap ko siya?" nagtaray rin ako sa pagsagot ko dito.

Mas kumunot ang noo nito sa akin. "Look, if you have no valid reason, mas mabuti pang lisanin mo itong building na ito, miss."

"And why?"

"Because the person you are looking for is always not available to show up, or even to talk to anybody. He is a private and invisible man in this company," pagbibigay alam nito.

"Wow... Look like he's a gem, or maybe a gold?" I sarcastically react.

"Whatever! Shoo."

"Ah, ah..."

"Kung wala kang ibang sadya, miss. Go away, you just wasting my time here," pagtataray pa rin nito.

"Okay, okay. Para tinanong lang kung paano ko makakaharap ang Rufus na iyon eh," inirapan ko ito.

"What did you say?"

"What I said is, I am looking for this person? Now, let me know where is this madame?"

"Mrs. Tariha. Okay, 3rd floor. Look for the reception area and ask where is her office," sagot nito na nakataas pa rin ang kilay.

I sarcastically smirk. "Thank you,"

Isang mapanuring tingin ang ipinukol nito sa akin. Ako, wala akong pakialam kung tatarayan ako nito. O kahit ng lahat na makakasalubong ko sa company na iyon. Like what happened earlier in the street, my first time in this area is not that good. Pero sana naman ay mag end of the day siya na hindi puro bad encounter lang ang mangyayari.

Taas noo, liyad na mga dibdib, at lakad na parang isang beauty queen nang tinungo ko ang area ng elevator.

I know, when everyone notices my existence, napapalingon ang mga ito sa akin. They obviously in awe to my presence. Well, hindi ko sila masisisi na titigan ako. With my fashionable spring outfit; ripped trousers, mustard tube crop top, four inches black shoes, and together with my black coat. My natural long and wavy gray hair moved sexy as I take a step. Idagdag pa ang aking balat na kasing puti ng snow na siyang mas nagbigay atraksyon sa aking kabuoan.

I don't blame those males in that company who will follow their heads on me, and also hindi ko rin kasalanan kung maraming babaeng maiinggit sa akin.

I stop in front of the elevator. Nakiisa ako sa ibang tao na naghihintay upang sumakay roon. I feel strange when I get inside, iyon ay dahil ramdam ko ang halos lahat ng mga mata nilang nakatitig sa akin. All I did is to ignore them.

Nang sumapit ako sa 3rd floor, agad na akong lumabas at tinungo ang reception area at saka nagtanong.

"Mrs. Tariha is expecting you at her office, Miss. You can go to room A4 on this floor," sagot sa akin ng natanongan ko.

"Okay, thank you." I smile.

"You are welcome," she also smiled at me.

I smile because the receptionist in that area is way more polite. Hindi katulad nang nasa ground floor na ang sungit, mabuti sana kung ikinaganda nito ang pagiging masungit nito.

"Hey, Miss, wait."

Napalingon muli ako sa receptionist. "Yes?"

"Uhm, are you applying for a new vacant job in this company?" tanong nito sa akin.

"Um, yes... Actually, today is my interview schedule."

"Ah, wow. But I thought you are a model. Nawawalang model at napadpad dito sa Grayson, Company."

I smile. "No, I am not."

"Really?"

I nod. "Yes."

"Pero ang kabuoan mo ay parang isang model. You dress so excellently, gorgeous, stunning, sexy but formal."

"Thank you for the complimentary."

"Welcome, anyway, I am Giana. You?"

"Yanna." Tugon ko kasabay ng pagtanggap nang pakikipagkamay nito sa akin.

"Ay, sorry kung nagambala ko ang pagtungo mo sa office ni Ma'am Tariha. You better go now, Yanna. See you around,"

"It's okay, have a nice day, Giana."

Ngumiti ako at nilingon ang parte kung saan itinuro ni Giana ang pupuntahan kong silid.

As I walked through the hallway, hindi ko mapigilan ang pagmasdan ang buong dinaraanan ko. Umikot pa ako ng dahan-dahan. Ngunit sa pagikot ko, tumapat ang mga mata ko sa parte ng elevator. Nawala ang bahagyang ngiti ko sa aking maaliwalas na mukha nang makita kong may isang lalaking prenteng nakatayo sa loob ng elevator. The man with the black suit is frowning and his dark hazelnut eyes are staring in my direction. Pilit kong inaninag ang buong mukha ng lalaki ngunit hindi ko ito namukhaan dahil bigla nalang nagsara ang elevator.

He looked so hot, pero sayang at hindi ko ito naaninag nang mabuti.

Hmp!

Napapailing na lang ako. "Yanna, you are not here for some stuff, nandito ka para sa misyon mong harapin si Rufus. Si Rufus na magdadala sa 'yo sa kaharian ng mga taong lobo." I mumbled to my mind.

Nang makita ko na ang room A4, kumatok na agad ako at pinihit ang doorknob niyon.

"Good morning," I greeted the woman inside the room.

"Good morning. Get inside," tugon nito nang mapatingin sa akin. "You must be— Yanna Simpson, am I right?"

"Yes, ma'am."

Tumayo ito at ngumiti. "Well, I am Orlanda Tariha," tinanggap ko ang pakikipagkamay nito sa akin. "Take your seat, Yanna."

"Thanks, ma'am."

Umupo ako nang bumalik ito sa kanyang pagkakaupo sa swivel chair. Iniabot ko rin dito ang black envelope na dala ko. Laman niyon ay ang mga important documents ko for requirements for the job that I applying for.

"Yanna Simpson is only 23 years old," I nodded. "And you are a graduate of the University of British Columbia— Master's degree in Agricultural Botany. And wow— you already have your first job as a Junior Specialist in agriculture on the island of Vancouver," she looked impressed by my credentials.

"Yes," nakangiting sagot ko rito.

Ibinaba nito ang aking credential document saka sumulyap sa akin. "You work there for two years... I wonder, why did you leave your job, Yanna? As I can see, you have a great agribusiness job there. You are an expert in the field of economic science in plantings."

"You are right, Ma'am. I have a good job, and good knowledge. Good position. Namumuhay ako ng masagana at malaki ang sinusweldo sa dati kong trabaho... But, that's all that is not important. Iyon ay dahil napag-iwanan ko na yung nagiisang pamilya na meron ako— my uncle Roman. Ever since my parents died, I have had only my uncle. I don't want him to feel alone and sad. That's why I decide to leave my good job in able to move near to my uncle. Hindi naman ako nababahala na mawalan ng trabaho because I know, Ontario has a lot of agricultural companies that can offer to those jobless like me."

The madame smiled and nodded. "Well said, Yanna. Then, let me congratulate you. Welcome to the Grayson Winery Company."

I widely smile. "Great, thank you for accepting me into this company. Promise, hindi kayo magsisisi na tinanggap ninyo ako sa kompanyang ito." I said, as my mind saying—

—Welcome to the area of the dark beast, Yanna...

Bab terkait

Bab terbaru

DMCA.com Protection Status