FREYA Nakatingin ako sa anak kong tulog na tulog sa crib niya. Tiningnan ko ang oras, alas-nuwebe ng gabi at kakalapag ko lang kay Heres. Ganitong oras talaga ang tulog ng baby ko at napangiti ako sa kapayapaan na nasa mukha niya. Napakapayapa ni Heres at kabaliktaran naman sa nararamdaman ko. Gulong-gulo ako... Gulong-gulo sa mga sinabi ni Auntie Tonette tungkol sa akin kanina. Hindi pala… hindi sa sinabi niya ako naguluhan kung hindi sa mga pangalan na nabasa ko doon sa papel na binigay niya. At sabi niya na gusto niyang kausapin ang gobernador sa lugar na ito para sana magpatulong para hanapin ako. Bakit? Kung kinausap niya ang gobernador ay tutulungan kaya siya kahit hindi naman ako kilala. Si Ana Francesca Ferreira… siya iyon. Naalala ko ang picture niya sa mansion ni Alguien sa Bulacan. Iyong kasama si Alguien at si Don Raymundo. May isang bata pa roon na kasing-edad ni Alguien na hindi ko maalala ang pangalan. Pagbukas ng pinto ang nagpatigil sa kung ano-anong nasa isip

FREYA Lumipas ang mga araw na wala na naman si Alguien dito sa Salvacion. Ang sabi niya ay may aasikasuhin lang siya. Kakausapin niya raw si Nikias at pupunta siya ng Switzerland dahil nandoon ang pinsan niya. Bago siya umalis ay paulit-ulit sinasabi na sa susunod ay isasama na niya kami ni Heres sa mga byahe niya, na halos ayaw na niya malayo sa akin. At dahil wala si Alguien at nalulungkot ako ay naisip kong mamasyal. Mamaya ay pupunta kami nina Carmen sa isang park sa city proper at maganda doon mag-picnic. Lumipas ang buong umaga na naghahanda kami ni Carmen ng mga dadalhin namin. Kasama naman namin si Rogelio kaya siguradong hindi magagalit si Alguien, ang bilin lang naman lagi ng isa ay huwag akong aalis ng bahay na hindi kasama si Rogelio. Bandang alas-dos ng hapon nang maisip na namin pumunta sa park. Maraming puno ng acacia sa lugar kaya malilim doon. Paboritong pasyalan ng mga magkakasintahan, magbabarkada, at maging buong pamilya. Maganda ang lugar at kahit katirikan

FREYA “Salamat po, dok.” Nakangiti na akong tumayo pagkatapos kong ayusin ang baby carrier ni Heres sa mga balikat ko. Nasa clinic kami ng pediatrician ni Heres dahil nagpantal-pantal siya kanina at natakot ako. Wala naman problema sabi ng doktor kasi allergy lang naman ang mga pantal na tumubo sa kaniya. Inisip ko pa kung ano ang nabigay ko sa baby ko na pwedeng ika-allergy niya at iyong sabaw pala ng tinola na pinatikim ko lang sa kaniya ang pinagmulan. May allergy pala si Heres sa chicken at mabuti alam ko na. Okay na rin naman at naresetahan na siya ng gamot na kailangan niya. Nakalabas na ako ng clinic ni Doctora Valderama nang matanaw ko sina Carmen at Rogelio na palapit sa amin. Dumiretso na kami sa sasakyan at pumunta sa WEI Mall ni Willow. Dumiretso kami sa isang resto. Umorder na si Carmen nang maisip ko na bilhin muna sa pharmacy doon sa kabilang wing ng mall ang nasa reseta na anti-allergy ni Heres, at pampahid na cream kapag kumakapal ang pantal. Bibilhan ko na rin ng

FREYA “Hi!” bati sa akin ng lalaki na ikinatingin ko sa kaniya. Napatitig ako at saka ko siya naalala. Siya iyong— “Ice,” pakilala niya at ngumiti. “Ice?” tanong ko para malinaw. Iyon talaga ang pangalan niya? Ice? Pero… oo pala, narinig kong tinawag siya noong lalaking kulot na Yelo. Kaya pala. Ice nga… “Isidro Ferreira,” nakangiting sabi pa niya sa buong pangalan at ngumiti na rin ako. Nagtataka man ako bakit niya ako nilapitan pero mali naman na talikuran ko na lang siya. “Ikaw iyong… iyong anak ng aleng maganda, 'di ba?” nahihiyang tanong ko. Tinanong ko lang kasi wala akong masabi na iba. Nagpalinga-linga na rin ako. Baka naman kasama niya ang mama niya. Nakakapagtaka lang kasi talaga na narito siya ulit sa mall at lapitan ako. Pero bakit ba? Ano pala ang pakialam ko? “Yeah. I just wanna say my apology for what I did that day,” nakangiting sabi ni… ni Ice. “I just saw you while I was strolling and I think I was bad that day and—” “Apology?” nagtatakang tanong ko agad n

FREYA Ilang araw na akong tulala at kahit si Heres ay tamang asikasuhin ko na lang. Mas gusto ko ang mag-isa at isipin ang mga nangyayari sa buhay ko. Pagkatapos kong mapanood ang trending video na iyon online ay hindi pa rin nakakabalik si Alguien, mukhang inabandona na nga kami ni Heres. Katok sa pinto at kasunod na pagbukas niyon ang umagaw sa atensyon ko, si Carmen. May dala siyang pagkain sa tray. Napatingin ako sa orasan sa dingding, lampas alas-otso na pala ng gabi. “Sana tinawag mo na lang ako para bumaba,” ani ko kay Carmen. “May sakit ka yata, eh.” Nilapitan niya ako at ibinaba sa tabi ko ang tray ng pagkain bago sinalat ang leeg ko. “Okay lang ako. Wala akong sakit…” “Freya… ano ba ang nangyayari? Ilang araw ka nang ganiyan. Mag-iisang linggo na.” “Kung sasama ba ako sa inyo ni Rogelio sa lugar niyo ay isasama niyo rin ako?” direktang tanong ko na. Hindi ko dapat isipin ang lumayo kay Alguien pero ang katotohanan na may iba siyang pakakasalan, na ayaw kong paniw