All Chapters of His Devoted Wife : Chapter 21 - Chapter 30

Hindi ko maiwasang mapangiti habang nakasandal sa hamba ng pinto. Nakatingin sa mag-ama kong masayang naglalaro sa playroom. Ghon and Luna was wearing a rabbit headband while tingling the twins. Hindi ko maiwasang matawa nang malakas na hinampas ni Aisleigh, isa sa kambal ang mukha ng ama. Aisleigh at Sircto is a twin. Kinasal kaming muli ni Ghon nang bumalik kami sa Manila dalawang buwan na pananatili namin sa Isla. Nabuo na namin ang kambal bago pa kaming kinasal ulit. My twin was a blessing. Nang malaman ni Ghon na buntis ako ay grabeng pag-iingat ang ginawa niya. Halos ayaw na niya akong pagalawin. Kahit ang maglakad patungo sa kusina ay hindi niya pinahihintulutan. Kinunsiyaba pa niya si Luna sa kalokohan niya. But we're very thankful that I born them healthy and beautiful. Now they are two years old and Luna was turning seven years old this June 10. I can't believe that they're all grown up fast. “Sircto, come here!” Luna called her brother who's sitting at the corner while c

“Where do you want to go?” Habang naglalakad palabas ng hospital ay tinanong ako ni Ilham. May check-up kasi ako sa araw na iyon. Masaya ako sa naging resulta kaya hindi maalis ang ngiti sa labi ko habang palabas kami ng hospital. Unti-unti na akong nagiging okay. Ang makihalubilo sa ibang tao ay nagagawa ko na nang paunti-unti. Simula ng magising ako ay natatakot akong makipag-usap sa ibang tao. Kahit anong pilit ni Ilham na sabihin sa akin na sumubok makihalubilo ay hindi ko magawa. Ilang buwan na ang nakakalipas nang marinig ko ang mga boses na iyon. Kahit ako ay nagulat din kinaumagahan dahil parang kusang gumalaw ang katawan ko patungo kay Ilham. Sinabi ko sa kanya na magpa-therapy. Masaya naman siyang pumayag atagad niyang tinawagan ang Neurologist na kilala niya. Kaya sa unang check-up ko ay tatlo kaming nagtungo sa doktor ko. “Gusto kong kumain doon sa LA'S restaurant, pwede ba? Nakita ko kasi iyon noong isang linggo, yayayain sana kita no'n kaso busy ka pa, eh,” nakangiti

“Haera?”Nakatulalang nakatitig lamang ako sa kamay ko. Hindi ko alam kung bakit nasasaktan ako. Pakiramdam ko ay ang laki-laki ng kasalanan ko. Ngunit kanino? Wala akong maalalang may ginawan ako ng masama. “Hoy, ayos ka lang?” Simula nang umalis ako sa hospital ay daladala ko ang pakiramdam na iyon. Habang humahakbang papalayo doon ay nasasaktan ako lalo pa noong tinawag nila ako. Sino sila? Bakit ganoon na lamang sila sa akin? They call me Mommy, why? Kamukha ko ba ang Mommy nila? Napalabi ako. Napakuyom ang kamay ko nang maalala ang mga sinabi ko. Hindi ko sila kilala. Akala ko ayos na ako, na kaya ko nang humarap sa ibang tao. Pero bakit nang makaharap ko sila ay sumakit na lang ang ulo ko? They are the one who trigger my illness, iyon lang ang alam ko. Napapikit ang mga mata ko kasabay ng pagkunot ng noo ko. Naalala ko ang nangyari kanina sa hospital. Hindi ko alam kung bakit ganito na lamang ang naging reaksiyon ko nang marinig ang kanilang boses. Anong gagawin ko? They are

Babe? Where are you? Dapat ay hindi na kita iniwan diyan o hindi na lang ako umalis. We're worried to you. Uminom lang kayo ni Craine sa rooftop pero hindi ka sa kwarto natulog. Nasaan ka ngayon? Saan ka natulog? Papunta na ako sa airport, I'm going home.”Napangiwi ako nang iyon ang bumungad sa akin pagsagot niya ng tawag ko. Plus that Craine was giving me a death glare. Halos mabaliw daw siya kakahanap sa akin kanina. Pumunta pa siya sa kabilang hotel para magtanong baka daw sa sobrang lasing ko ay kung saan-saan na ako napapadpad. Hindi naman kasi ako lasing kagabi. Mariin kong ipinikit ang mga mata para mag-isip ng sasabihin sa kanila lalo na kay Ilham na nagbabalak pang umuwi. “Babe, I'm okay. Ano ka ba, go back on your hotel. May meeting ka pa mamaya, hindi ba? Walang nangyari sa akin. S-Sa kubo ako natulog kagabi. Plano ko lang naman kasi magpahangin doon kaso bigla akong inantok at tinatamad na akong umakyat kaya doon na ako natulog.” Umirap ako kay Craine nang simangutan n

Kumatok ako sa pintong pinasukan kanina ni Mrs. Verdadero ngunit walang sumagot. Luminga-linga ako sa paligid at muling kumatok. Until I feel someone stand beside me. Nilingon ko ito at muling nakita ang lalaki.“Hindi ako mahilig sa playboy,” iyon agad ang sinabi ko.Ilang minuto bago ko siyang narinig na tumawa. Hindi ko na lang siyang pinagtuunan ng pansin. “Ang sungit mo na ngayon, ah.” Inis ko siyang tiningnan at agad naman siyang humakbang paatras habang nakataas ang parehong kamay na animo'y sumusuko. Natatawa pa siya kaya napailing ako. Muli akong kumatok sa pinto. “Don't tell me you think that I'm hitting on you? Oh men, that's a no. Patay ako sa mylabs ko.” Masyado siyang madaldal. Walang emosiyon ko siyang binalingan. “Talaga, may lumatol sa 'yo? That's a miracle, you think?” Umirap pa ako sa kanya at dahan-dahang nginuso ang pinto. Bago pa siyang makapagsalita ay tinulak ko na siya patungo sa pinto. Bumuntonghininga siya saka ito binuksan na lang. “Tita? Your daughte