Kahit anong gawin natin hinding-hindi na natin talaga mababalikan ang ating nakaraan para ibalik kung gaano tayo kasaya, itama ang pagkakamali, hindi na. Ang tanging magagawa na lang natin ay alalahanin natin kung ano tayo dati, kung anong mga karanasan ang napagdaanan natin kung may natutunan ba tayo o wala. Katulad na lang noong nag pasko at bagong taon na hindi ko na naman kasama ang mahal ko dahil sa hindi inaasahan na nangyari sa kanyang ama. Oo, malakas naman si sir Richard pero nagbago ang lahat ng ito dahil lang sa isang aksidente na kamuntikan ng niyang ikamatay. Hindi talaga natin malalaman kung ano ang mangyayari sa atin every tick tock of the clock is really surprising, kahit segundo pwede magbago ang iyong buhay. Hihintayin mo na lang kung ano ang naghihintay sa'yo, masaya ba o maging malungkot. Swerte o malas.Kahit Valentines day ay wala siya sa aking tabi. Noong inuwi ang dad niya sa probinsya hindi na siya nakasama dahil may business meeting. Inaalala ko na lang ang m

( WARNING: Trigger scene)"Shemaia!!" narinig ko na may tumawag sa pangalan ko. Hindi ako lumingon, nakayuko lang ang ulo ko, hindi ko sila kayang tingnan. Ayokong kaawaan nila ako."Sorry Oh my God, sorry Rey ngayon lang kami nakapunta, kanina lang namin nabalitaan ang nangyari kaya pumunta agad kami para makasiguro kung tama ba ang narinig namin tapos tinatawagan ka namin sa cellphone mo ay hindi ka sumasagot," paliwanag ni Cathy habang hinihimas ang aking likod saka si Gail. Si Sophia and Mercy ay sa aking ulo ng makalapit sila, pinapakalma nila ako."Pagsubok lang itong lahat Rey, 'wag kang mag-alala malalampasan mo rin lahat ng ito," si Mercy habang yinayakap ako ng mahigpit. "Tahan na please, Gosh! Shemaia may sugat ka," pag-alala nito at tiningnan ang mga galos ko. Walang tigil ang luha ko, naramdaman ko sa mga oras na ito na hindi ako nag-iisa, may karamay ako at ito ang mga kaibigan ko. Nandito sila hindi para kaawaan ako kundi samahan ako sa kalungkutan."Drink this," may in

Maingay na electronic dance music, amoy ng alak at sigarilyo ang malalanghap mo sa club lalo ngayon na nag-uumpisa na ang ibang mga tao na magsaya, sumayaw at umandayog sa musika. Pagtitipon ng magbabarkada o kamag-anak o di kaya katrabaho na hindi na nagawang magpalit ng uniform at pumunta na dito para magsaya at dito napili sa club na ito, usap-inuman, usap-inuman at kung mawala na ang hiya sa katawan dahil sa alak na nainom ay kanya-kanya ng punta sa gitna para sumayaw at sabayan ang tugtugan.Sa limang taon ko dito na nagtatrabaho bilang waitress ay hindi madali lalo at may mga customers na bastos. Kahit ganito man ang trabaho ko ay napag-aral ko ang sarili ko at para mas madali at hindi masayang ang oras ko sa kakacommute lalo at ma traffic sa Manila, lalo kapag nagmamadali ka, saka pa mas bumagal ang usad ng sasakyan kaya online class na lang ang kinuha ko. Suggestion din nong kaibigan ng kaibigan ni Mercy na dito rin nagtatrabaho na si Rica ang pangalan 'pag gabi pero Rico ka

Giving a second life ay yun ang bagay na mas mabibigyan mo ng halaga ang buhay mo. Maraming pagsubok na dumating pero hindi ibig sabihin na susuko kana. Manalig ka lang at magtiwala walang mawawala, saka mo na sabihin sa sarili mo na hindi mo talaga kaya kung nangyari na. Marahil kung hindi ako naglakas loob na subukan na makalayo at lumaban baka sa isang iglap lang hindi ko na masilayan muli ang mundo. Pagkatapos ng nangyari sa akin ay nabigyan ako muli ng pag-asa kahit mahirap titiisin kong mamuhay ng normal."Run and don't look back," yun ang malalim na boses na narinig ko pagkatapos kong marinig ang pagputok ng baril. Akala ko para yun sa akin ang bala pero no'ng pagdilat ng mga mata ko ay doon ko lang nalaman na si Manong Danny pala ang sadyang pinatamaan. May tama ito sa ulo at may tumalsik sa mukha ko na tangkain niya akong hulihin.Umiiyak at nagmamakaawa na h'wag akong patayin dahil wala naman akong kasalanan sa isang estranghero. Mabuti na lang at nakinig pero. "Ako na ang

Chapter 30"Hello beautiful ladies," unang bungad sa amin ni sir Edziel sa umagang ito. Nasa kusina kami ni Nanay Berta para asikasuhin ang kanyang agahan."Kumain kana iho, may lakad kaba mamaya at maaga kang nagising?" tanong ni nanay Berta. Kumuha ang amo namin ng mug para magtimpla ng kape, sabi ni manang kusa na lang itong nagtitimpla ng sariling kape basta naka on na yung pang brewed coffee."Wala naman po… dito lang po ako sa bahay, masakit pa kasi yung hampas ng alaga mo manang Berta, sabay na po pala tayong kumain," binalingan niya ako na may kasamang ngiti ang mga labi. Ngumuso ako nang-aasar eh, nilapitan ko siya at inangat ang panga na nahampas ko kagabi, nagulat man ito pero nakangisi na lang habang nakatingin sa akin. "Masakit dito oh…ouch!" hinawakan niya ang kamay ko para maperma kung saan ang masakit. "There…ouch!" tinaasan ko siya ng kilay, kung matagal ko na itong kakilala binatukan ko na ito eh.Paano ba naman kasi kung saan-saan na niya nilalapat ang kamay ko sa k